بهترین «اسباب بازی» برای کودکان

تصمیم گرفته شد بازی‌های حذف شده به وسیله بعضی اسباب بازی‌ها به بازی‌های موجود اضافه شود اما این اتفاق باعث شد دنیای اسباب بازیها آنقدر گسترده شود که حتی روانشناسان هم برای انتخاب بین آنها مردد می‌مانند.

یکی از ویژگی‌های اسباب بازی این است که برنده و بازنده نداشته باشد؛ چون بازی‌هایی که برنده و بازنده دارند باعث می‌شود لذتی که فرزند از بازی می‌برد کم شده و وقتی این رویکرد را از بازی‌های بچه‌ها برداریم؛ به آنها یاد می‌دهیم که پیشرفت و لذت به صورت جمعی خوب است.

روانشناس کودک افزود: اسباب بازی باید بستر کشف و خلاقیت داشته باشد.وقتی جهیزیه‌های آماده را برای بچه‌ها می‌خریم داریم خلاقیت را از آن می‌گیریم.

این اسباب بازی‌ها به کودک یاد می‌دهد که زندگی طلایی این است و در بزرگسالی اگر به این وسایل و لوازم در زندگی‌اش دست نیافت با ذهنیت کودکی‌اش فکر می‌کند چقدر ضرر کرده است.

مجذوبی بیان کرد: بچه‌های زیر 7 سال در سن طلایی هستند و زمانی است که مغز فرزند بیشترین رشد را دارد و تفکر انتزاعی ندارند؛ به همین دلیل همه چیز را می‌توانند به صورت عینی برای خودشان مجسم کنند و از یک جعبه کوچک یک اجاق گاز، میز نهارخوری و تخت برای عروسک بسازند.

در این سن اسباب بازی باید بستر کشف و خلاقیت برای فرزند باشد و باعث می‌شود در آینده فرزند خلّاقی شود.

یکی دیگر از ویژگی‌های بازی خوب این است که چندین مهارت را در بر بگیرد. برای مثال انواع لگوها و ساختنی‌ها هم اسباب بازی‌های خوبی هستند؛ چون علاوه بر رشد خلاقیت فرزندان به آنها می‌آموزد که ممکن است بارها و بارها چیزی را بسازی، بچینی و خراب شود.

همه ما بازی‌های کودکی مان را در سنین بالاتر زندگی می‌کنیم و برای فرزندانمان باید مراقب باشیم که چه ارزشی در حال اضافه شدن به زندگی فرزند ماست.

این روانشناس حوزه کودک و نوجوان ادامه داد: فضای مجازی بحث گسترده‌ای است؛ به ویژه تبلت‌ها و کامپیوترها. مغز ما در دیدن فیلم‌ها و انیمیشن‌ها طوری تحلیل می‌کند که نیمی از آن مجاز و غیر حقیقی و نیم دیگر حقیقی است.

یعنی مغز ما تشخیص نمی‌دهد که همه این بازی یا فیلم غیر واقعی است و همین دلیل باعث می‌شود بچه‌ها ابعادی از بازی‌های کامپیوتر را در زندگی اصلی خود پیاده سازی می‌کند و باید دقیق مراقب بازی‌های کودکان باشیم.

بازی‌های حقیقی و مجازی ارزشی را وارد زندگی و شخصیت بچه می‌کند و سبک زندگی به ما تحمیل می‌کنند؛ حالا باید دید چه کسی می‌خواهد کشت و کشتار با چاقو و تفنگ یا آرایش‌ها و چهره‌های آنچنانی معیاری برای ارزشمندی در زندگی فرزندش شود.

فرزند از بدو تولد تا دو سالگی باید بازی‌های حسی حرکتی انجام دهند؛ یعنی بازی‌هایی که حواس آنها را درگیر می‌کند. لازمه بچه‌ها در این سن کشف حس و حرکت است. دو تا شش سالگی بازی‌های نمادین و شناختی است و بعد از این سن بازی‌ها ادراکی و حرکتی می‌شود و فعالیت جزوی از بازی‌های او می‌شود.

بازی‌هایی که در طبیعت و پارک و باغ رخ می‌دهد همه ویژگی‌ها را دارد و بازی‌هایی که در خانه با وسایل خانه انجام می‌گیرد نیز دارای ویژگی‌های یک بازی استاندارد است. کمترین ویژگی‌های بازی استاندارد در اسباب بازیها هست و هرچقدر حرکت در بازی‌های بچه‌ها باشد لازمه رشد آنها ست.

اینکه فرزندان در مهد کودک بچه‌های دیگر را می‌زنند بخشی از آن ناشی از این است که فرزند از لحاظ گفتار و بیان نیازش از راه گفت‌وگو کردن ضعیف است و خواسته‌های خودش را به وسیله کتک زدن بیان می‌کند و برخی از موارد هم ناشی از این است که فرزندان در معرض فیلم‌ها، بازی‌ها و حتی اسباب بازی‌های نامناسب با سنشان هستند.

 روند دورکردن بچه‌ها از بازی‌های نامناسب نباید گیوتین وار وارد عمل شد، لازم است بدانید که آن اسباب بازی‌ها سطح هیجان بسیار زیادی را به فرزند القا کرده و فرزند به آن سطح از هیجان معتاد شده است؛ باید با بازی دیگری آن حجم از هیجان را وارد زندگی کرد و به مرور آن بازی را حذف کنیم. وقتی به بچه می‌گوییم " این نه" باید "چه چیزی آره" را وارد زندگی بچه کرد.