استفاده از درمان مواجهه با واقعیت مجازی برای ارتقا درمان اختلالات اضطرابی

شناسایی زمینه‌های پذیرش و موانع بالقوه
خبرنامه انجمن روانشناسی ایران زمستان 1400

با وجود شواهد قوی از اثربخشی، مواجهه‌درمانی یک درمان کم استفاده شده برای اختلالات اضطرابی در زمانی است که درمان موثر برای اضطراب به شدت مورد نیاز است. شیوع قابل توجه جهانی اضطراب و اثر منفی بسیار شدید آن مستند شده است و اهمیت افزایشی استفاده از درمان موثر از سوی درمانگر و بیمار برجسته شده است.

موانع استفاده از مواجهه‌درمانی بررسی شده و گام هایی برای کاهش این موانع پیشنهاد شده است. به طور خاص فناوری واقعیت مجازی (VR) به عنوان روشی برای افزایش دسترسی و سودمندی درمان مواجهه‌ای مورد بحث قرار گرفته است.

گنجاندن VR در درمان می‌تواند سهولت، مقبولیت و اثربخشی درمان اضطراب را افزایش دهد. درمان مواجهه‌ای با واقعیت مجازی (VRET) امکان مواجهه فردی شده، تدریجی، کنترل شده و غوطه‌ور را فراهم می‌کند که اجرای آن برای درمانگران آسان است و اغلب در مقایسه با مواجهه ذهنی، VRET برای بیماران قابل قبول‌تر است.

VR به عنوان یک ابزار مقیاس پذیر ارائه شده است که می‌تواند دسترسی و اثربخشی مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی را افزایش دهد و سپس درمان اختلالات اضطرابی را بهبود ببخشد. VR بالقوه می‌تواند به ارزیابی و استانداردسازی آموزش درمانگران کمک کند. نویسندگان مقاله از ارائه آموزش مداوم VRET، شامل آموزش درمان مواجهه‌ای و برنامه آموزش VRET، برای متخصصان سلامت روان حمایت می‌کنند. توسعه پیوسته کاربردی VR برای استفاده بالینی تشویق می‌شود، به خصوص وقتی توسعه با همکاری طراحان نرم‌افزاری، کاربران بالینی، درمانگران با تجربه در VRET و پژوهشگران انجام گیرد.

لغات کلیدی: واقعیت درمانی، اضطراب، درمان مواجهه‌ای، درمان مواجهه‌ای با واقعیت‌درمانی، فناوری، سلامت ذهنی.
 
مقدمه
اختلالات اضطرابی یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که تقریبا 18. 1 درصد بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می‌دهد . برآورد شیوع اختلالات اضطرابی در سراسر جهان 7. 3 است  و باعث بالا رفتن نسبت بار جهانی بیماری می‌شوند علائم اضطراب می‌تواند باعث پریشانی قابل توجهی شود، کیفیت زندگی را مختل کند و استرس را افزایش دهد. اضطراب خطر را برای طیف وسیعی از شرایط جسمانی همزمان مانند درد مزمن افزایش می‌دهد . با توجه به فراگیر شدن اضطراب و تاثیر شدید آن بر سلامت روان و جسم، به وضوح نیاز به درمان موثر وجود دارد. با این حال اکثر افراد آسیب‌دیده بدون درمان باقی می‌مانند .

این داده‌ها اهمیت روز‌افزون دسترسی به درمان موثر را برای افراد و جامعه برجسته‌تر می‌کند. این مقاله با ارائه روش‌ها، چشم‌اندازی را مطرح می‌کند که گنجاندن VR در درمان می‌تواند درمان اضطراب را بهبود بخشد.

VR شامل یک محیط کاملا غوطه ور، سه بعدی است که افراد را به محیطی گیرا و تعاملی منتقل می‌کند که می‌تواند یادگیری جدیدی را ترویج کند. فناوری VR همچنین پتانسیل کمک به آموزش، ارزیابی، ارائه و نظارت بر مهارت‌های روان‌درمانی را دارد  و می‌تواند بیماران را برای یک تجربه برانگیزنده ی فیزیولوژیکی و هیجانی آماده کند که موجب می‌شود VR به یک ابزار ارزشمند درمانی سلامت روان تبدیل شود .
VRET به مواجهۀ فردی شده، تدریجی، کنترل‌شده و غوطه‌ور اجازه می‌دهد، برای درمانگران اجرای آن آسان است و برای بیماران در مقایسه با مواجهه ذهنی، VRET قابل قبول تر است . به کاربران اجازه می‌دهد، مهارت های رفتاری را در محیطی امن و تحت حمایت درمانگر تمرین کنند. VRET برای درمان طیف وسیعی از شرطی شدن ها استفاده می‌شود، از جمله اضطراب اجتماعی، اختلال استرس پس از آسیب و اختلال هراس . نویسندگان چندین روش برای ترکیب فناوری VR در فرآیند درمانی ارائه می‌دهند و بررسی می‌کنند چگونه VRET می‌تواند سهولت، مقبولیت و اثربخشی درمان‌های اضطراب را ارتقا بخشد.

یک بیمار ممکن است در یافتن یا تکمیل درمان اضطراب مبتنی بر شواهد با مشکلاتی روبرو شود. این مشکلات می‌تواند شامل عدم دریافت تشخیص و تشخیص اختلال اضطرابی، عدم دسترسی به درمان، مراقبت با کیفیت کمتر از حد مطلوب شود . از آنجایی که اضطراب موجب علایم جسمانی می‌شود، اغلب بیماران اضطرابی از طریق پزشک مراقبت‌های اولیه‌شان در جستجوی درمان هستند . اختلالات اضطرابی ممکن است کمتر شناخته شده و درمان نشوند.

کمبود درمانگران آموزش دیده مبتنی بر شواهد برای درمان اضطراب مانع دسترسی به مراقبت موثر می‌شود . دسترسی محدود به درمان موثر موجب می‌شود حتی با وجود درمان مبتنی بر شواهد، در یک وقفه درمانی، میلیون ها نفر از اضطراب رنج ببرند . لذا موانع بر سر درمان موثر باید برطرف شود.

مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی اختلالات اضطرابی، شواهد قوی بنیادی دارد، هنوز تعداد کمی از درمانگران از این روش استفاده می‌کنند. تصورات غلط بیماران و درمانگران، دسترسی به آن را محدود می‌سازد مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی شامل رویارویی تدریجی و مکرر با محرک ترسناک، همراه با تغییرات حاصل در شناخت‌ها، رفتارها و هیجان و پاسخ های جسمی می‌شود.

محرک‌های ترسناک می‌توانند تقریبا هر چیزی باشند: موجودات زنده، اجسام بی‌جان، موقعیت‌ها، فعالیت‌ها، افکار، تصاویر ذهنی، علائم بدنی و یا تجارت عاطفی. تحقیقات گسترده، تاثیر درمان مبتنی بر مواجهه را بر اختلالات اضطرابی مختلف، به ویژه فوبیاها نشان می‌دهد . مواجهه، خاموشی پاسخ های ناشی از ترس را تسهیل می‌کند و کمک می‌کند تا ارزیابی‌های ناکارآمد ناشی از تهدید و پاسخ‌های بی فایده تغییر کند و اضطراب شرطی‌شده نسبت به محرک ترسناک کمتر شود . مواجهه تدریجی اجازه می‌دهد خوگیری و ارزیابی مجدد از تهدید اتفاق بیفتد.

متاسفانه اگرچه درمان مواجهه‌ای می‌تواند علائم اضطراب اعم از خفیف تا شدید را تسکین دهد، ممکن است درمانگران آن را پیشنهاد ندهند و بیماران ممکن است بی میل به تلاش در آن باشند که به ایجاد شکاف در درمان اضطراب کمک می‌کند چه موانعی در ارائه این درمان موثر محک خورده وجود دارد و چگونه VR می‌تواند برای غلبه بر این موانع کمک کند؟
 
موانع مواجهه‌درمانی
چندین مطالعه بررسی کرده‌اند که چرا مواجهه‌درمانی کمتر از اثربخشی اثبات شده تضمینی ارائه می‌شود نگرانی‌های بیمار و درمانگر هر دو پوشیده نیست. ترس‌های بیمار از مواجهه‌درمانی یک مانع است. حتی زمانی‌که تشخیص مناسب داده شود و برای مواجهه‌درمانی به یک بالینی کار ارجاع داده شود. اگر درمان نیازمند رویایی طولانی مدت با محرک های بسیار ترسناک باشد، بیماران ممکن است از درمان امتناع کنند یا درمان را رها کنند.

دومین مانع ممکن است مشکلات ترتیب نوع مواجهه باشد. گزینه های غیر VR برای مواجهه، مواجهه ذهنی (بیمار در تصور با محرک ترسناک روبرو می‌شود) و مواجهه عینی (بیمار با محرک ترسناک در واقعیت روبرو می‌شود) هستند. مشکلاتی در هر دو وجود دارد. در مواجهه ذهنی درمانگرها نمی‌توانند آنچه بیمار تصور می‌کند را بدانند و کنترل کنند و همچنین توانایی ایجاد وضوع در تصورات ذهنی با افزایش سن کاهش می‌یابد . قرار‌گرفتن در معرض مواجهه عینی در داخل مطب اغلب دشوار و غیرممکن است و معمولا انجام آن در بیرون از مطب غیرعملی است. موارد موفق همگی در ارائه درمان موثر تداخل می‌کنند در حالی‌که در درمان اضطراب به طور گسترده در دسترس و مورد نیاز هستند.

   نگرانی‌های درمانگر در مورد مواجهه‌درمانی مانع سوم است. درمانگران اغلب نگران هستند که رویارویی برای درمانگران و بیمار هر دو ناراحت‌کننده باشد و ترک از درمان از سوی بیمار را افزایش دهد. هنگامی که درمانگران راهی برای کنترل مواجهه ندارند، این خطر وجود دارد که ممکن است رویارویی بیمار را حساس کند و در واقع اضطراب را تشدید کند. VR این خطر را کاهش می‌دهد.

درمانگران می‌توانند در طول مدت مواجهه جنبه‌های مختلف تجربه بیماران را کنترل کنند، بنابراین مواجهۀ تدریجی، تکرارپذیر و فردی‌شده را فراهم می‌کنند. این خطر ناراحتی بیمار را به حداقل می‌رساند و شانس موفقیت بیمار را افزایش می‌دهد.

   مانع چهارم به نسبت تعداد کمی از ارائه‌دهندگان سلامت روان، در مواجهه‌درمانی آموزش دیده‌اند. برای مثال، تحقیقات از مواجهه ذهنی در درمان PTSD حمایت می‌کنند. اما در یک نظرسنجی گسترده از جامعه درمانگران در مورد درمان PTSD دریافتند، که اکثر روان‌شناسان دارای مجوز، در عمل بالینی از مداخلات مبتنی بر شواهد استفاده نمی‌کنند . پیش‌بینی می‌شود تا سال 2025 در ایالات متحده کمبود فعلی ارائه‌دهندگان سلامت رفتاری بدتر خواهد شد، نزدیک به 40 میلیون به مراقبت‌های بهداشت رفتار دسترسی نخواهند داشت . ضروری است ارائه‌دهندگان بهداشت روانی موجود، موثرترین درمان‌ها را عرضه کنند. چگونه می‌توان این موضوع را اداره کرد؟

   آموزش بالینی رسمی یکی از راه‌های اصلاح تصورات نادرست درمانگر از درمان مواجهه است. دیکن و همکاران گزارش کردند، درمانگرانی که در یک کارگاه آموزشی یک روزه در مورد درمان مواجهه شرکت داشتند کاهش در باورهای منفی مورد این رویکرد درمانی و افزایش در کاربرد آن را نشان دادند. درمانگران در سطح دکترا، شاید به دلیل فرصت‌های آموزشی بیشتر، در مقایسه با سایر متخصصان سلامت روان، رزروهای کمتری در مورد درمان مواجهه‌ای گزارش می‌دهند. انتشار درمان‌های اضطراب مبتنی بر شواهد برای اطمینان از اینکه نیروی کار سلامت روان از آموزش کافی برخوردار است، ضروری است.

پرداختن مستقیم به نگرانی‌های بالینی‌کاران، پذیرش را افزایش می‌دهد. مانند آموزش‌هایی که تقویت انگیزه را در بر می‌گیرد و  یا آموزش حمایتی اجتماعی ارائه می‌دهد . حتی درمانگران آموزش‌دیده و علاقه‌مند به مواجهه، مانند مواجهه ذهنی برای PTSD، هنوز از درمان استفاده نمی‌کنند.

آخرین مانع برای ارائه درمان مواجهه ممکن است مدت و یا پیچیدگی مشکل، به ویژه مواجهه عینی است. مواجهه عینی ممکن است ممنوع با سیاست کلینیک باشد. ممکن است تنظیم آن دشوار باشد، بیش از حد طولانی شود و خطرات محرمانگی پیش آید. این عوامل در دسترس بودن درمان مواجهه را با وجود موثر بودن آن محدود می‌کند. فناوری VR می‌تواند به غلبه بر این موانع کمک می‌کند و از دسترسی به درمان مواجهه و پذیرش آن حمایت می‌کند.
 

کاربردها و مزایای واقعیت درمانی
انگیزه ادغام فناوری و سلامت رفتاری وجود دارد، همانطور که مشخص شده ابتکار تحقیقاتی همه ما توسط NIH تامین مالی شده است . فناوری واقعیت مجازی موجود در حال حاضر برای درمان اضطراب استفاده می‌شود و VR پتانسیل بهبود آموزش بالینی را دارد . VR می‌تواند یک محیط آموزشی جذاب، قابل کنترل، تکرارپذیر و ایمن ایجاد کند. پیشرفت در VR به کاربران اجازه می‌دهد تا وارد یک محیط کاملا فراگیر شوند و تعاملات شبیه‌سازی‌شده با انسان‌های مجازی داشته باشند اثربخشی تمرین با انسان‌های مجازی به عنوان راهی برای آموزش مکالمات دشوار نشان داده شده است . اخیرا یک مطالعه نشان داد که شبیه‌سازی بیمار مجازی می‌تواند ابزار موثری برای توسعه مهارت‌های مصاحبه بالینی کوتاه در میان ارائه‌دهندگان سلامت رفتاری باشد. در آینده نزدیک، VR ممکن است به ارائه آموزش بالینی استاندارد در مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی کمک کند و آموزش را آسان‌تر و در دسترس‌تر کند.

یک محیط آموزشی VR به درمانگران این امکان را می‌دهد که به طور مکرر با بیماران مجازی تمرین کنند و در عین حال بر مهارت های ارزیابی بالینی و مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی تسلط پیدا کنند. VR ممکن است به ناظران بالینی اجازه دهد تا سناریوها را تغییر دهند و بیماران مجازی را در محیط آموزشی به تناسب فرد تغییر دهند. تمرین مواجه درمانی با VR می‌تواند مهارت ها را افزایش دهد و ترس از ارئه مواجه درمانی را کاهش دهد. افزایش راحتی و صلاحیت درمانگر در مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی به درمانگران کمک می‌کند تا درمان مبتنی بر شواهد را ارائه دهند و با ترس بیماران در مورد درمان مقابله کنند.

   محققان همچنین شروع به کشف توانایی نهفته VR برای کمک به ارزیابی وضعیت سلامت روان کرده‌اند . ارزیابی بالینی تسهیل‌شده با VR ممکن است سرعت و دقت تشخیص اختلالات اضطرابی بیماران را بهبود ببخشد و امکان ارجاع سریع به درمان مناسب را فراهم کند.
ارزیابی و درمان ارتقایافته باید نتایج بیمار را بهبود بخشد . از نظر بالینی، VRET یک درمان عملی و مبتنی بر تجربه است که مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی را برای درمانگران و بیماران آسان‌تر و قابل قبول‌تر می‌کند این می‌تواند به بیماران کمک کند تا مهارت‌های مدیریت اضطراب را بیاموزند و تمرین کنند و به مواجهه تدریجی و کنترل‌شده اجازه می‌دهد تا پریشانی را به حداقل و موفقیت درمان را به حداکثر برساند.

عملا VR به طور فزاینده مقرون به صرفه است و هزینه نرم‌افزار و سخت افزار VR همچنان رو به کاهش است، در حالی‌که کمیت و کیفیت VR افزایش می‌یابد. نشان داده شده است که VRET علائم اضطراب و فوبیا را کاهش می‌دهد . تحقیق در مورد VRET، در استفاده از آن با طیف وسیعی از اختلالات سلامت روان، به ویژه اختلالات اضطرابی مانند فوبیاها، گسترش یافته است. بیش از دو دهه تحقیق در مورد اثربخشی VRET بر اختلالات اضطرابی وجود دارد. متا آنالیز اندازه‌اثر بزرگی را در مقایسه با شرایط کنترل و لیست انتظار نشان می‌دهد و تفاوت معناداری در اندازه اثر یا نرخ ریزش در مقایسه با درمان مواجهه عینی – با رعایت بالاترین ملاک – نشان نمی‌دهد . به طور خلاصه VRET جایگزینی قابل قبول و موثر در مورد مواجهه عینی است.

VRET به درمانگر اجازه می‌دهد آنچه را ببیند که بیمار در محیط مجازی می‌بیند. این به چهار محدودیت مواجهه اشاره دارد: هر بیماری خوب تصور نمی‌کند؛ توانایی ایجاد تصورات ذهنی با افزایش سن کاهش می‌یابد؛ تصورات بیمار ممکن است خیلی ترسناک باشد؛ و درمانگر به انچه تصور می‌شود اشراف و کنترل ندارد. با VRET، درمانگر می‌تواند محتوای VR را انتخاب کرده و آن را برای بیمار شخصی‌سازی کند. درمانگر می‌تواند در حالی‌که بیمار را نظارت و حمایت می‌کند، بیمار را در طی مواجهه راهنمایی هم بکند.

احساس بیماران درگیر می‌شود، و این تجربه به نظر "واقعی" می‌آید اما این روشی مطمئن برای بیمار است تا قبل از مواجهه با محرک‌های ترسناک، خود در یک محیط واقعی، تمرین کنددرمانگران می‌توانند نظارت کنند آیا بیماران به محتوا توجه می‌کنند. راهنمایی بیماران برای مشاهده محتوای خاص و مدیریت هر‌گونه اضطرابی که ایجاد می‌شود به بهبود کارایی درمان و در نهایت بهبود نتایج بیمار کمک می‌کند. VRET همچنین مواجهه‌درمانی را به بیمارانی ارائه می‌دهد که به سایر روش‌های مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی مقاوم هستند .

بنا به تجربه بالینی نویسنده (EM)، VR فراتر از مواجهه، کاربردهای بیشتری در روان‌درمانی دارد. VR به مشارکت بیماران در درمان کمک می‌کند. محیط‌های مجازی آرامش‌بخش می‌توانند به بیماران کمک کنند تا مهارت های مدیریت اضطراب را یاد بگیرند و تمرین کنند و می‌توانند در تقویت مشارکت بیمار در درمان و افزایش اتحاددرمانی مثبت استفاده شوند.

نویسندگاه همچنین پیشنهاد می‌کنند که VRET ممکن است به مدیریت توان عملیاتی کلینیک کمک کند و می‌تواند هزینه‌های مرتبط با درمان اضطراب شدید را کاهش دهد. مقرون به صرفه بودن VRET در مقایسه با درمان‌های معمول PTSD نشان داده شده است. VRET مزایای یک تجربه زنده در مطب را - بدون نیاز به تعهد زمان اضافی مورد نیاز برای درمان، حمایت و نظارت بر بیماران در طول مواجهه در دنیای واقعی ارائه می‌دهد.

چنین کارایی در ارائه مواجهه‌ درمان مواجهه‌درمانی موثر و مناسب، می‌تواند به درمانگران کمک کند هنگامی که ابعاد یک پروندۀ تکمیل شده را رسیدگی می‌کنند. درمان مبتنی بر شواهد ارائه دهند. بوتلا و همکاران  گزارش کردند که در مان موفقیت‌آمیز یک فوبیا با VRET منجر به تسکین علائم سایر رفتارهای درمان‌نیافته و فوبیک می‌شود. درمان موثر می‌تواند درمان کارآمد باشد.

در نهایت این فنآوری فرصت سنجیدین را فراهم می‌کند. علاوه بر این، توانایی‌های نهفته VR در ارتقا آموزش درمانگران استفاده می‌شود، بدین ترتیب تعداد درمانگران آموزش دیدۀ کافی در مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی افزایش می‌یابد.

برای افراد پریشان حال مضطرب غیربالینی، مداخلات خودیاری VR ممکن است رنج را کاهش دهد و از پیشرفت پریشانی به علائم شدیدتر جلوگیری کند. مطالعه اخیر اثربخشی استفاده از سخت‌افزار و نرم‌افزار VR معمولی را برای انجام درمان مواجهه‌ای ترس از صحبت در جمع را مورد بررسی قرار داد نویسندگان، مواجهه سنتی تحت هدایت درمانگر را با مواجهه خودهدایتی در منزل مقایسه کردند و دریافتند که بهبودها در هر دو روش ارائه، قابل مقایسه است. یک کارآزمایی کنترل‌شده، تصادفی‌سازی با گروه موازی، تک سوکور نشان داد که یک مداخله کم‌هزینه و مقایسه‌پذیر برای ترس از ارتفاع که توسط مربی مجازی ارائه گردید به کاهش علائم منجر گردید .
 
تاثیر VRET بر عملکرد بالینی
نویسندگان پیشنهاد نمی‌کنند که VRET جایگزین نیاز به درمانگران آموزش دیده شود. مهارت‌های بالینی درمانگران عامل کلیدی برای استفاده و اجرای موثر VR است . با پیشرفت تحقیقات، افراد ممکن است از برنامه‌های خودیاری مبتنی بر شواهد VR برای جلوگیری از تشدید اضطراب غیر بالینی یا خفیف تا متوسط استفاده کنند، در صورت وجود اضطراب بالینی، برای درمان آماده شوند و از آن به عنوان مکملی برای درمان استفاده کنند تا از هر جلسه حداکثر بهره را ببرند.

بنابراین در زمان بیمار، کلینیک و درمانگر صرفه‌جویی می‌شود. چنین پیشرفت‌هایی ممکن است به درمانگران کمک کند تا حجم کار خود را مدیریت کنند و به آنها اجازه می‌دهد منابع محدودی را برای افراد مبتلا به اضطراب بالینی متمرکز کنند.

همانطور که یک درمان غرقه‌سازی خود خواسته، ترس از ارتفاع را  درمان می‌کند  برای حوزه‌های فوبیای خاص درمان همچنان افزایش خواهد یافت چنین پیشرفت‌هایی به درمانگران کمک می‌کند حجم کار به عهده گرفته شده را کنترل کنند و به آنها اجازه می‌دهد تا منابع محدود را بر روی افراد مضطرب بالینی متمرکز کنند.

VR و VRET محدودیت‌هایی دارند. محیط‌های واقعیت مجازی، برای همه محرک‌های اضطراب‌زا، در دسترس نیستند. بیماری سایبری (تهوع یا ناراحتی در پاسخ به VR) نیز می‌تواند استفاده از VR را در برخی از بیماران محدود کند و تاثیرات غرقه‌سازی از VR را محدود کند علی‌رغم این محدودیت‌ها، VRET یک درمان حمایتی تجربی است که مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی را آسان‌تر و قابل قبول‌تر می‌کند. VR به طور فزاینده‌ای مقرون به صرفه است. هزینه نرم‌افزار و سخت‌افزار VR کاهش یافته است، در حالی‌که کمیت و کیفیت محتوی VR افزایش یافته است.

موانع تکمیلی پذیرش و نیازهای مشخص شده
چندین مانع گسترده برای بهره‌وری کامل از فناوری VR وجود دارد.
اول، سرعت پذیرش فناوری جدید توسط درمانگران عموما کند است.
مداخلات سلامت رفتاری از نظر تاریخی، بر ارائه خدمات رو در رو  با تاکید بر قضاوت و ارزیابی انسان تاکید دارند این مانع ممکن است با افزایش دانش درمانگر از پشتیبانی تحقیقاتی VRET، رسیدگی به نگرانی‌های درمانگر و ارائه آموزش در VRET کاهش یابد.

دوم، درمانگرانی که مایل به استفاده از VR در درمان هستند باید تصمیم بگیرند که کدام نرم‌افزار و تجهیزات به بهترین وجه، مناسب نیازهای آنها هستند و ممکن است برای یافتن اطلاعات در مورد انتخاب و استفاده از VR یا مشکل مواجه شوند. افزایش تعداد محصولات و برنامه های VR می‌تواند تصمیم گیری برای خرید را دشوار کند. مدیران ممکن است نگران مقرون به صرفه بودن و سود باشند. این احتمالا با کاهش هزینه تجهیزات و محصولات VR و با افزایش درخواست VRET از سوی بیماران، مانع کمتری خواهد شد. انتشار مزایای VRET برای مخاطبان عادی و حرفه ای، تقاضای بیمار را افزایش می‌دهد و مدیران را برای ارائه VR ترغیب می‌کند.

سوم از آنجایی که فناوری جدید می‌تواند مدل‌های ارائه را تحت تاثیر قرار دهد لذا به تحقیقات بیشتر و ورود ارائه‌کنندگان در فرآیند، نیاز دارد . تحقیقات مداوم در مورد اجرای VR در طیف وسیعی از زمینه‌های بالینی قویا توصیه می‌شود. در حال حاضر، همه بیماران در محیط‌های مجازی در دسترس موجود، غرقه‌سازی نمی‌شوند.

   این ممکن است منعکس‌کننده تفاوت در توانایی بیمار، مهارت‌های درمانگر و نیاز به VR با محتوای بیشتر درمانی دارد. از آنجایی که بیمارانی با مشکلات پیچیده حضور دارند، برای درمان موثر و شخصی‌سازی شده، در حالت ایده‌آل به مجموعه‌ای گسترده از محتوا، نیاز است.

تا به امروز تحقیقات بر روی کاربردهای VR برای فوبیا، اضطراب اجتماعی، اختلال وسواس فکری – اجبار، اختلال استرس پس از آسیب روانی، اختلال خوردن، روان‌پریشی و مصرف مواد متمرکز شده است. مشارکت‌های دانشگاهی و صنعتی در حال پیش‌برد توسعه فناوری برای سلامت روان هستند با این حال، معیارهای ورود به مطالعات اغلب محدود‌کننده است. ورود طیف وسیعی از ارائه دهندگان درمان در زمینه های بالینی متنوع می‌تواند به گسترش موارد استفاده از VR کمک کند.

   در نهایت، علاقه‌مندی درمانگر به استفاده از VR در درمان در حال افزایش است، اما آموزش در VRET به طور کلی در دسترس نیست. عادی‌سازی رویکردهای مواجهه‌درمانمواجهه‌درمانی و به حداقل رساندن نگرانی‌های بالینی‌کاران در مورد ایمنی و تحمل مواجه‌درمانی برای رواج موفقیت‌آمیز VRET ضروری است برای اینکه فناوری به طور موثر مورد پذیرش قرار گیرد، آموزش آن باید در دسترس باشد.

از نظر بالینی مرتبط و متمرکز بر پاسخ‌گویی به نگرانی‌ها و نیازهای درمانگران باشد. منابعی باید ایجاد شود که به درمانگران کمک کند VRET و سایر کاربردهای درمانی VR را بیاموزند. نویسندگان از توسعه کلاس‌های آموزشی مداوم و معتبر و ارائه آموزش در VRET به دانشجویانی که برای تبدیل شدن به متخصصان مجاز بهداشت روان آموزش می‌بینند حمایت می‌کنند.

بحث و نتیجه گیری
این مقاله نیاز به درمان مبتنی بر شواهد اضطراب، اهمیت آموزش درمانگران در مواجهه‌درمانی، کاربردها و مزایای فناوری VR برای بهبود درمان اضطراب را مرور می‌کند و کاربردهای آتی VR را برای آموزش مورد کاوش قرار می‌دهد. VR ممکن است به کاهش موانع فعلی برای پذیرش گسترده تر مواجهه‌درمانی با قابل قبول تر کردن آن برای بیماران و آسان‌تر کردن آن به درمانگران منجر شود. VR به عنوان یک ابزار سنجش ارائه شده است که می‌تواند دسترسی و اثربخشی درمان مواجهه مبتنی بر شواهد را افزایش دهد. در نتیجه، تحقیق در مورد کاربردهای VR و توسعه مبتنی بر همکاری با محتوای بالینی برای پیش‌برد این ابزار در این زمینه توصیه می‌شود.

درمانگران باتجربه در VRET به عنوان کارشناسان موضوع در توسعه محتوا با طراحان نرم‌افزارها همکاری می‌کنند. آموزش در VRET و سایر کاربردهای VR باید در مقطع کارشناسی ارشد و طی آموزش مداوم ارائه شود. گسترش مداوم آموزش در VRET برای درمانگران یکی از راه‌های ضروری برای رفع نیاز گسترده به درمان اضطراب است.