انجمن قلب آمریکا اعلام کرد؛
مردان جوان مضطرب در معرض ریسک بالای بیماری قلبی و دیابت
به گزارش ساینس دیلی، در یک مطالعه طولانی مدت بر روی مردان در ایالات متحده، فاکتورهای پرخطر بیشتری برای بیماری قلبی و دیابت نوع ۲ در اوایل زندگی در میان افرادی که احساس نگرانی یا اضطراب بیشتری را گزارش کردند در مقایسه با افرادی که میزان نگرانی کمتری داشتند، مشاهده شد.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مردان مستعد نگرانی و اضطراب ممکن است نیاز به توجه بیشتری به عوامل خطر بیماری قلبی متابولیک مانند حفظ وزن سالم و مصرف داروهای فشار خون یا کلسترول داشته باشند.
به منظور بررسی رابطه بین اضطراب و عوامل خطر بیماری متابولیک قلبی در طول زمان، محققان داده‌های شرکت‌کنندگان در مطالعه "روند پیری عادی" را تجزیه و تحلیل کردند. این تجزیه و تحلیل شامل ۱۵۶۱ مرد بود که در سال ۱۹۷۵ میانگین سنی آنها ۵۳ سال بود. مردان ارزیابی‌های اولیه روان رنجوری و نگرانی را تکمیل کردند و در آن زمان بیماری قلبی عروقی یا سرطان نداشتند.
«لوینا لی»، سرپرست اصلی این مطالعه از دانشگاه بوستون، در این باره می‌گوید: «روان رنجورخویی یک ویژگی شخصیتی است که با تمایل به تفسیر موقعیت‌ها به‌عنوان تهدیدکننده، استرس‌زا و یا طاقت‌فرسا مشخص میشود. افراد با میزان بالای روان رنجورخویی مستعد تجربه احساسات منفی مانند ترس، اضطراب، غم و خشم شدیدتر هستند.»
پس از ارزیابی اولیه، مردان هر ۳ تا ۵ سال یک بار معاینه فیزیکی و آزمایش خون انجام دادند تا اینکه یا فوت کردند یا از مطالعه انصراف دادند. تیم تحقیقاتی از داده‌های پیگیری تا سال ۲۰۱۵ استفاده کردند.
در طول ویزیت‌های بعدی، هفت عامل خطر قلبی متابولیک اندازه‌گیری شد: فشار خون سیستولیک (عدد بالا)؛ فشار خون دیاستولیک (عدد پایین)؛ کلسترول کل؛ تری گلیسیرید؛ چاقی؛ سطح قند خون ناشتا؛ و میزان رسوب گلبول قرمز (ESR) که نشانگر التهاب است.
بررسی‌ها نشان داد روان رنجورخویی بالاتر با ۱۳ درصد احتمال بیشتر ابتلاء به شش عامل خطر بیماری متابولیک قلبی همراه بود.
همچنین میزان بالاتر نگرانی با احتمال ۱۰ درصد بیشتر ابتلاء به شش عامل خطر بیماری متابولیک قلبی پس از تنظیم مشخصات دموگرافیک همراه بود.
لی در ادامه افزود: «ما دریافتیم که خطر بیماری قلبی متابولیک با افزایش سن مردان، از ۳۰ سالگی تا ۸۰ سالگی، بدون توجه به میزان اضطراب، افزایش می‌یابد، در حالی که مردانی که میزان بالاتری از اضطراب و نگرانی داشتند، با احتمال بیشتر ابتلاء به بیماری قلبی متابولیک در طول زمان نسبت به افرادی که میزان پایین‌تری از اضطراب یا نگرانی داشتند، روبرو بودند.»
با این حال مشخص نیست که نتایج این تجزیه و تحلیل تا چه حد برای عموم قابل تعمیم است زیرا شرکت کنندگان در مطالعه همگی مرد و تقریباً تماماً سفیدپوست بودند. علاوه بر این، اگرچه شرکت کنندگان به مدت چهار دهه تحت نظر بودند، اما زمانی که مطالعه شروع شد، میانسال بودند. از اینرو محققان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارند.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مردان مستعد نگرانی و اضطراب ممکن است نیاز به توجه بیشتری به عوامل خطر بیماری قلبی متابولیک مانند حفظ وزن سالم و مصرف داروهای فشار خون یا کلسترول داشته باشند.
به منظور بررسی رابطه بین اضطراب و عوامل خطر بیماری متابولیک قلبی در طول زمان، محققان داده‌های شرکت‌کنندگان در مطالعه "روند پیری عادی" را تجزیه و تحلیل کردند. این تجزیه و تحلیل شامل ۱۵۶۱ مرد بود که در سال ۱۹۷۵ میانگین سنی آنها ۵۳ سال بود. مردان ارزیابی‌های اولیه روان رنجوری و نگرانی را تکمیل کردند و در آن زمان بیماری قلبی عروقی یا سرطان نداشتند.
«لوینا لی»، سرپرست اصلی این مطالعه از دانشگاه بوستون، در این باره می‌گوید: «روان رنجورخویی یک ویژگی شخصیتی است که با تمایل به تفسیر موقعیت‌ها به‌عنوان تهدیدکننده، استرس‌زا و یا طاقت‌فرسا مشخص میشود. افراد با میزان بالای روان رنجورخویی مستعد تجربه احساسات منفی مانند ترس، اضطراب، غم و خشم شدیدتر هستند.»
پس از ارزیابی اولیه، مردان هر ۳ تا ۵ سال یک بار معاینه فیزیکی و آزمایش خون انجام دادند تا اینکه یا فوت کردند یا از مطالعه انصراف دادند. تیم تحقیقاتی از داده‌های پیگیری تا سال ۲۰۱۵ استفاده کردند.
در طول ویزیت‌های بعدی، هفت عامل خطر قلبی متابولیک اندازه‌گیری شد: فشار خون سیستولیک (عدد بالا)؛ فشار خون دیاستولیک (عدد پایین)؛ کلسترول کل؛ تری گلیسیرید؛ چاقی؛ سطح قند خون ناشتا؛ و میزان رسوب گلبول قرمز (ESR) که نشانگر التهاب است.
بررسی‌ها نشان داد روان رنجورخویی بالاتر با ۱۳ درصد احتمال بیشتر ابتلاء به شش عامل خطر بیماری متابولیک قلبی همراه بود.
همچنین میزان بالاتر نگرانی با احتمال ۱۰ درصد بیشتر ابتلاء به شش عامل خطر بیماری متابولیک قلبی پس از تنظیم مشخصات دموگرافیک همراه بود.
لی در ادامه افزود: «ما دریافتیم که خطر بیماری قلبی متابولیک با افزایش سن مردان، از ۳۰ سالگی تا ۸۰ سالگی، بدون توجه به میزان اضطراب، افزایش می‌یابد، در حالی که مردانی که میزان بالاتری از اضطراب و نگرانی داشتند، با احتمال بیشتر ابتلاء به بیماری قلبی متابولیک در طول زمان نسبت به افرادی که میزان پایین‌تری از اضطراب یا نگرانی داشتند، روبرو بودند.»
با این حال مشخص نیست که نتایج این تجزیه و تحلیل تا چه حد برای عموم قابل تعمیم است زیرا شرکت کنندگان در مطالعه همگی مرد و تقریباً تماماً سفیدپوست بودند. علاوه بر این، اگرچه شرکت کنندگان به مدت چهار دهه تحت نظر بودند، اما زمانی که مطالعه شروع شد، میانسال بودند. از اینرو محققان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارند.
مرجع : خبرگزاری مهر
