سلامت روان کودکان در بحران است

 

یک نظرسنجی ملی از 3300 دانش‌آموز دبیرستانی که در بهار 2020 انجام شد، نشان داد که نزدیک به یک سوم دانش‌آموزان بسیار بیشتر از حد معمول احساس ناراحتی و افسردگی می‌کنند.

 

بحران سلامت روان نیز در حال افزایش است. طبق داده های CDC، بازدیدهای بخش اورژانس مربوط به سلامت روان از مارس 2020 تا اکتبر 2020 24 درصد برای کودکان 5 تا 11 ساله و 31 درصد برای افراد 12 تا 17 ساله افزایش یافته است. 

 

ویزیت‌های اورژانسی را می‌توان با مراقبت‌های سرپایی گسترده‌تر کاهش داد، اما حتی قبل از شیوع کرونا، بچه‌ها اغلب مجبور بودند ماه‌ها برای قرار ملاقات منتظر بمانند. بر اساس داده‌های APA(انجمن روانشناسی آمریکا)، تنها 4000 از بیش از 100000 روانشناس بالینی ایالات متحده، پزشکان کودک و نوجوان هستند. انجمن ملی روانشناسان مدرسه (NASP) نسبت 1 روانشناس مدرسه به ازای هر 500 دانش آموز را توصیه می کند. داده های فعلی NASP نسبت 1 در هر 1211 دانش آموز را تخمین می زند.

 

این بیماری همه گیر همچنین نابرابری های موجود در خدمات بهداشت روان را تشدید کرده است. یک گزارش فنی در سال 2020 از دانشگاه ماساچوست بوستون و دانشگاه ماساچوست آمهرست نشان داد که دانش‌آموزانی که بیشتر به خدمات مبتنی بر مدرسه نیاز دارند، به‌ویژه آن‌هایی که پیش‌زمینه‌های اجتماعی-اقتصادی پایین‌تری دارند، میزان کمتری از مشاوران و روان‌شناسان مدرسه را در منطقه خود داشتند.

 

معلمان با تعداد بی سابقه ای از دانش آموزان مبتلا به تروما( آسیب های متفاوت) مواجه هستند. و بسیاری از معلمان احساس نمی‌کنند که برای مقابله با مشکلات دانش‌آموزان خود مجهز هستند: یک نظرسنجی در سال 2020 توسط بنیاد زندگی نیویورک و فدراسیون معلمان آمریکا نشان داد که تنها 15درصد از مربیان احساس توانمندی می‌کنند تا به غم و اندوه یا آسیب‌های ناشی از بیماری همه‌گیر کرونا رسیدگی کنند.

 

در نتیجه، روانشناسان راه های جدیدی برای به اشتراک گذاشتن تخصص خود با پرسنل مدرسه پیدا می کنند. به عنوان مثال، دکتر ساموئل سانگ، استاد روانشناسی مدرسه در دانشگاه نوادا، لاس وگاس، و رئیس بخش APA (روانشناسی مدرسه)، در حال کار بر روی کمک هزینه ای با همکاران خود برای ارائه یک برنامه درسی مبتنی بر وب چهار قسمتی در مورد شیوه های آگاهانه تروما است. 

 

چنین برنامه‌هایی می‌توانند به معلمان کمک کنند تا نشانه‌های تروما را در دانش‌آموزان شناسایی کنند و همچنین با آسیب‌های خود کنار بیایند. وقتی معلمان تحت فشار هستند، احتمال بیشتری وجود دارد که رفتارهای آسیب‌دیده را  خصمانه تلقی کنند، بنابراین با منابع و آموزش مناسب، بهتر می‌توانند کودکانی را که مشکل دارند شناسایی کرده و آنها را به سمت خدمات پشتیبانی مناسب در سیستم مدرسه هدایت کنند.