تاب آوری کودکان و نوجوانان/ عفت حیدری

 به گزارش میگنا تفریح یا فعالیت ​​در فضای باز معمولاً به فعالیت بدنی یا ورزش اطلاق میشود ، ارتقاءسلامت، تجدید قوای روحی و طبیعت درمانی از دیگر دستاوردهای فعالیت بیرون از خانه بشمار می آیند در حالی که طیف گسترده ای از فعالیت های تفریحی در فضای باز را می توان به عنوان ورزش طبقه بندی کرد، اما همه آنها نیازی به ورزشکار بودن یک شرکت کننده ندارند فعالیت های بیرون از خانه و مدرسه معمولا از جنس مشارکت اجتماعی هستند تفریح ​​در فضای باز لزوماً ماهیتی رقابتی و مسابقاتی ندارد و به همین جهت عموماً نسبت به ورزش‌های انفرادی یا تیمی که برای کسب جام  و یا قهرمانی سازماندهی شده‌اند، استرس کمتری دارد لذا میتواند هیجانات خوشایندی از همراهی و ماجراجویی برای کودکان و نوجوانان به ارمغان بیاورد

  فعالیتهای بیرون از خانه
انواع مختلف فعالیتهای تجربی آنهایی هستند که در خارج از کلاس درس یا اداره رخ میدهند. آموختن در مورد خود و قابلیتهای خود و نقاط قوت و ضعف و توانایی برای حفظ و توانایی برای غلبه بر شک و تردید بیشتر میشود وقتی که فرد با محیط بیرون کمتر آشنا باشد. برای برخی از جوانان ممکن است این اولین تجربه در محیط بیرون باشد و ممکن است کمی این فضا برای شان بیگانه باشد.
بعضی از کشورهای دنیا فرصتهای بیشتری برای فعالیتهای منسجم در مقایسه با سایر ممالک دارند. نمونه هایی از فعالیتهای سازمان یافته مثل طناب کشی , پیاده روی هدفمند, دوچرخه سواری و اسکی روی برف و اسنوبورد است .
 
به عنوان یک تراپیست با رویکرد تجربه درمانی مهم است که با سازمانی مسئول و دارای مجوز و  آموزش دیده همکاری کنید. سازمان باید دارای تجهیزات مناسب باشد. سازمان باید به نیازهای جوانان پاسخگو باشد. آنها باید درک کنند که اهداف فعالیت چیزی بیشتر از وقت گذرانی در طبیعت است.
لازم است که همه مهارتهای لازم و مجوزها را برای انجام فعالیت داشته باشید. مهم است که دارای مهارتهای درمانی برای حمایت از فعالیت اعضا گروه باشید.خیلی خوب است که در کار با گروه راحت باشید. اما فرد لازم نیست که برای آن که یاریگر مفیدی باشد , حتما باید مجوز خاصی داشته باشد ؛ به این معنا که لازم است از سیاست های سازمانی خود در مورد مراجعان و  ملاقات با آنها خارج از اداره آگاه باشید و مدارک ضروری را هم داشته باشید. ( مثل بیمه , سابقه پزشکی , تماس های فوری و تعهدات قانونی )
باید از بیمه سلامت و بیمه تکمیلی و بیمه تخلفات مطلع باشید. بهر حال برای داشتن یک تجربه موفق و ایمن  لازم است که یک برنامه کاملا مدون داشته باشید.
 
برای تجربه درمانی فعالیت سازمان یافته در نظر داشتن بخش های دهگانه ای به نظر ضروری است :
  1. نام فعالیت 2. مدت زمان 3. هدف 4. سن / جنسیت / ملاحظات فیزیکی / فکری / فرهنگی 5. تجهیزات  و لوکیشن مورد نیاز 6. سنجش خطر7.قالب بندی سوالات 8. راهنمایی هایی برای فعالیت 9. چکیده کردن سوالات 10 به درد چه کسانی می خورد ؟
معتقدم که در مورد  ده بخش فعالیت بیرونی مطالبی را نوشت برای آنکه افکارتان را کاملا منظم می کند و امکان در نظر نگرفتن موارد احتمالی را کاهش می­دهد. روشن است که غیر ممکن است تمام نتایج احتمالی را در نظر گرفت . بهتر می­توانید موارد احتمالی و اتفاقات پیش بینی نشده را در نظر بگیرید.
 
مهم است که فلسفه چالش انتخابی را برای هر شرکت کننده در شروع فعالیت بیرونی در نظر بگیرید. علاوه بر این هر کدام از اعضا باید هدف خود را به اندازه اهداف اعضا دیگر در نظر بگیرد. این کمک می­کند که آنها اعضا گروه را در طی روز تشویق کنند , نه این که باعث عقب گرد آنها شوند.
 
از آنجائیکه بسیاری از فعالیتهای سازمان یافته در بیرون میزان زیادی از وقت و انرژی را می­گیرند, ممکن است روزها طول بکشد که اعضا تاثیر این فعالیتها را ببینند.
جلسه چکیده گویی برای فعالیت تشکیل می شود ؛ اما این جلسه نباید در شروع جلسه بعدی باشد. برخی از جوانان نمی­توانند تا قبل از انجام فعالیتهای روزمره و مرور آن با دوستان و خانواده  ؛ فعالیت را درک کنند.
تغییرات انجام گرفته در درمان تجربی ممکن است در شرکت کنندگان قابل ملاحظه و ماندگار باشد. اعتماد به نفس تازه ایی در چنین فعالیتی دیده می شود. اغلب این اعتماد به نفس در حوزه های دیگر زندگی مثل خانه و کار مدرسه تسری پیدا می­کند.
 
وقایع سازمانی بیرونی راهی برای انسجام یک گروه است تا بتوانند کاملا قدر اعضا دیگر گروه را بدانند. حتی کسانی که هم نمی­توانند فعالیت خایص را به پایان برسانند ؛ قدر دوستی ها و رفاقت های گروهی را می­دانند. اغلب آنها برای شرکت در فعالیت بیرونی و سازمان یافته دیگر و موفقیت در این زمینه هیجان زده هستند.
 
ماجراجویی ها در طبیعت
ماجراجویی در طبیعت مثل فعالیتهای سامان یافته ایی است که در بیرون انجام می­شود , اما تمرکز بیشتر روی اتکا به خود است. این فعالیتها فقط برای افرادی هستند که مهارتهای لازم را برای موفقیت در طبیعت دارند و کسانی که می­خواهند قابلیتهای خود را محک بزنند..معمولا ماجراجویی های طبیعت خارج از حیطه درمانگران درمان تجربی هستند که توسط سامان ها یا اردوگاه ها به کار گرفته می­شوند. نمونه های ماجراجویی در طبیعت شامل پیاده روی از یک نقطه به نقطه , دوچرخه سواری از یک نقطه به نقطه دیگر یا قایق سواری و کایاک سواری از یک نقطه به نقطه دیگر یا برف نوردی از یک نقطه به نقطه دیگر و اسکی از یک نقطه به نقطه دیگر است.
هر یک از این فعالیتها به انتخاب خود جوانان صورت می­گیرد و گاهی ساعتها یا روزها یا هفته ها طول می­کشد تا به محل این ورزش ها و فعالیتها برسند. به دلیل خطراتی که ممکن است برای جوانان پیش بیاید , بهتر است که کسی در سازمان استخدام شود تا بتواند روی ماجراجویی های بیرون از خانه تمرکز کند و بیمه های لازم را داشته باشد.
 
بهرحال تجارب کوتاه مدت فردی زیر یک ساعت می­تواند برای برخی از جوانان مناسب باشد. تجارب کوتاه مدت فردی فرصتی برای جوانان است تا به تنهایی در طبیعت بنشینند. این ممکن است به جوانان کمک کند تا بتوانند پرسشگر بوده و طبیعت را ببینند و حس آرامش پیدا کنند.
 
این امر اغلب به عنوان نوعی مراقبه ؛ عمل می کند .یک بار دیگر اگر قصد دارید که تجربه ای  منحصر به فرد برای جوانان داشته باشید؛ لازم است همان ده مورد درمان تجربی رادر نظر بگیرید: 1. نام فعالیت2. مدت زمان 3. هدف 4. سن / جنسیت/ ملاحظات فرهنگی فکری 5. تجهیزات / مواد/ لوکیشن مورد نیاز 6. سنجش خطر7. قالب بندی سوالات 8. راهنمایی هایی برای فعالیت 9. چکیده کردن سوالات 10. چه فعالیتی برای افراد مناسب است و به درد چه کسانی می­خورد ؟
 
برگرفته از کتاب روشهای نوین بهزیستی و تاب آوری جوانان.
محمدرضا مقدسی،عفت حیدری.
نشرورجاوند.1397