در رثای محقق دغدغه‌مند آسیب‌های اجتماعی؛ جعفر بای
خبر درگذشت دکتر «جعفر باي» از فرهنگيان و آسيب شناسان با سابقه که طي ساليان اخير دغدغه‌مند به بيان مشکلات اجتماعي و سياسي جامعه در نشريات و رسانه‌هاي رسمي پرداخته شوک بزرگي بود. اين جرم‌شناس، محقق آسيب‌هاي اجتماعي بارها در روزنامه «آرمان ملي» به بيان مشکلات جامعه و نقد سيستم آموزشي کشور و مشکلات معلمان پرداخت. همان‌طور که وي در آخرين يادداشتش در اين روزنامه با عنوان «زيرپا گذاشتن حقوق کودک» و در تاريخ 4 ارديبهشت به فيلم منتشر شده از قيچي زدن موي دانش آموزان توسط يکي از مديران مدرسه پرداخت و اين امر را ناشي از ندانستن حقوق کودکان توسط مديران اين مدرسه اعلام کرد.
در بخشي از يادداشت او مي‌خوانيم: «حقوق کودک يک مبحث آموزشي است و بايد توسط نهادهاي آموزشي به آنها آموزش داده شود تا دانش‌آموزان به حقوق خود آگاه باشند و در اينگونه مواقع نسبت به افرادي که حقوق آنها را زير پا مي‌گذارد، بازخورد و اعتراض نمايند. بسياري از اتفاقات کوچک و زودگذر، در آينده منجر به بروز مشکلات بزرگي مي‌شود که همه ريشه در عدم شناخت حقوق کودک دارد. مدير يا معاون مدرسه بايد براي حفظ سلامت روحي و جسمي کودکان به خود اجازه ندهد، لاي موهاي کودکان را لمس کرده و به آن قيچي بزند.»
در بخشي از يادداشت او مي‌خوانيم: «حقوق کودک يک مبحث آموزشي است و بايد توسط نهادهاي آموزشي به آنها آموزش داده شود تا دانش‌آموزان به حقوق خود آگاه باشند و در اينگونه مواقع نسبت به افرادي که حقوق آنها را زير پا مي‌گذارد، بازخورد و اعتراض نمايند. بسياري از اتفاقات کوچک و زودگذر، در آينده منجر به بروز مشکلات بزرگي مي‌شود که همه ريشه در عدم شناخت حقوق کودک دارد. مدير يا معاون مدرسه بايد براي حفظ سلامت روحي و جسمي کودکان به خود اجازه ندهد، لاي موهاي کودکان را لمس کرده و به آن قيچي بزند.»
بسيار دغدغه‌مند بود
در همين رابطه و فقدان اين محقق آسيب‌هاي اجتماعي که در روز هفتم ارديبهشت و به علت ايست قلبي از ميان ما رفت، مجيد ابهري، آسيب‌شناس و دوست 30 ساله وي مي‌گويد: «هنوز در سوگ زنده ياد حسين عبداللهي، مدير مسئول روزنامه «آرمان ملي» که از دوستان فاضل بود، مبهوت بوديم که داغ دوست و برادر و همراه دغدغه‌مندم جعفر باي بر دل نشست. بيش از 30 سال پيش در يک تلاش پژوهشي با زنده ياد جعفر باي آشنا شدم. او در شناسايي و بررسي آسيب‌هاي اجتماعي تهران، آن چنان دردمندانه در مورد کودکان خياباني و کار پژوهش و تحقيق مي‌کرد که گويي مسئوليت برخورد با اين آسيب تنها بر‌عهده او گذاشته شده است. همواره بدون آنکه از او بپرسم يا اجازه بگيرم، نامش را در صدر ليست پژوهشگران در مورد آسيب‌هاي مختلف قرار مي‌دادم و سپس دردمندانه و مسئولانه در اينگونه حرکت‌ها شرکت مي‌کرد.»
وي در ادامه با اشاره به الگوي اخلاق و نرمش در مباحث مختلف که جعفر باي را در زمره افراد صاحب نظر قرار مي‌داد، در ادامه افزود: «در اين 3 دهه رفاقت يکبار نديدم که اخم کند يا کسي از وي دل آزرده شود. هرچند که پس از وفات همسرش، ديگر دل و دماغ هميشگي را نداشت، اما کار را بر زمين نگذاشت و همواره به‌شکل دغدغه‌مندي به بيان موضوعات و نقد در رابطه با مشکلات اجتماعي در رسانه‌هاي مختلف مي‌پرداخت. او به تنهايي و پس از درگذشت همسرش، استوار و مشفقانه همدل و همراه فرزندان شد.
متاسفانه وي در بي‌خبري ما و رسانه‌هاي ديگر و به شکل غريبانه‌اي از دنيا رفت و کسي از درگذشت وي اطلاع نداشت. متاسفانه اينگونه افراد، تنها اميد مردم هستند، آنها چشم به قلم امثال «باي» دارند تا حرف دل آنها را در نشريات بزنند. همچنان که دردهاي سنگين و آزار دهنده آسيب‌هاي اجتماعي را بر سينه‌اش نگاشت و باعث سکته قلبي وي شد. او جامعه‌شناس دردمند و مملو از عشق به‌خدمت، در روزهاي سوگواري مولايش علي (ع) به حق پيوست. تسليت به فرزندان داغدارش و دانشجويانش، کمترين کاري است که مي‌توان در رثاي اين انديشمند انجام داد.
میگنا نيز درگذشت استاد زنده ياد جعفر باي را به خانواده، همکاران و مخاطبان ايشان تسليت عرض می نماید.
مرجع : آرمان ملی
