تاب آوری کودکان و خودگویی های مثبت

 عصمت رجبی روانشناس و مشاور خانواده در یادداشتی برگرفته از کتاب تاب آوری کودکان از انتشارات ورجاوند نوشت خودگویی راهی است که شما با خود صحبت می کنید. شاید ندانید که دارید این کار را انجام می دهید، اما تقریباً مطمئن هستید خود گویی درونی حداقل سه بخش شناخته شده دارد که عبارتند از :
افکار آگاهانه را با باورها و تعصبات درونی ترکیبی از این سه بخش یک مونولوگ درونی در طول روز ایجاد کند  نکته مهم این است که در گفتگوی درونی گیرنده و فرستنده پیام خود شما هستید
  افراد تاب آور برای روبرویی با مشکلات و روزهای سخت ابزار هایی دارند.یکی از قدرتمندترین ابزار ها خودگویی نامیده می شود . دو نوع از  خود گویی وجود دارد : خودگویی سودمند و خودگویی زیانبار. خودگویی سودمند به شما اجازه می‌دهد که شجاعت ، تاب‌آوری و آسایش بدست آورید و خود گویی زیانبار برای شما بی قراری و دستپاچگی بیشتری به وجود می آورد.
 خودگویی سودمند شبیه به چیزهایی است که شما احتمالاً به دوستانتان می گویید تا احساس بهتری به دست بیاورند یعنی آنها را سرزنش نمی کنید ، از توانایی ها و مهارت هایشان تعریف می کنید و پیشنهاد های سازنده به آنها می دهید. وقتی شما با خودتان گفتگو می کنید از  می توانم  یا می توانم تلاش کنم یا  می خواهم یا می خواهم تلاش کنم استفاده کنید که بسیار کمک کننده است به جای گفتن نمی توانم یا نمی خواهم که مخالف سازندگی است .
 
  راهبرد آرام سازی خود و مدیریت هیجان دومین ابزار قدرتمند تاب آوری است کمک‌تان می‌کند که از پس کارها بر آیید . به بیان ساده وقتی آرام هستید برایتان آسان تر است که علت استرس و روش کنار آمدن آن با آن را بیابید . روشهای متفاوتی برای آرام سازی وجود دارد برخی از بچه ها با ورزش و صرف انرژی، آرام می شوند ، بچه های دیگر ممکن است به سکوت احتیاج داشته باشند ، در حالی که برخی با صحبت کردن با والدین و دوستانشان آرام می شوند .
خودگویی های مثبت  میتواند در تن آرامی و مدیریت هیجانات هم  کار ساز باشد
یکی از راهکارهای آرام سازی تنفس ریتمیک است یعنی دم و بازدم با سرعت و ریتم منظم و تحت کنترل . یک راهکار دیگر برای آرام سازی تمرین جسمانی است تمرین جسمانی سبب ترشح اندورفین در بدن میشود و اندورفین به ما کمک می کند حس بهتری داشته باشیم .
راهکار سوم برای آرام سازی تصویر سازی آرامش بخش نام دارد برای تصویرسازی آرامش بخش ما از پنج حواس کمک میگیریم تا مغز به جای تمرکز روی موقعیت ناراحت کننده بر چیز دیگری تمرکز کند زیرا اندیشیدن به لحظات آرامش بخش می تواند منجر به احساسات آرامش بخش شود . راه دیگر آرام سازی این است که اجازه دهیم مغز هوایی بخورد مثلاً با نقاشی ، گوش دادن به ترانه ، خواندن آواز یا هر کار مورد علاقه دیگر که کمک کند تمرکز از روی موقعیت دشوار برداشته شود  .
پس در حقیقت آرام بودن این فرصت را به شما می‌دهد تا به روشنی بیندیشید که چگونه از پس زمان های دشوار برآیید و تاب آور تر شوید .
حالا تصور کنید در یک موقعیت دشوار و پر استرس هستید و ناگزیر هستید با ناامیدی رو به رو شوید اینجا چند راهنمایی برای مقابله با ناامیدی است : به خودتان یادآوری کنید که دلخوری و ناامیدی وجود دارد .
 راهبرد های آرام سازی را برای آرام شدن استفاده کنید تا بتوانید با وضوح بیشتری بیاندیشید .
از تکنیک خودگویی سودمند استفاده کنید تا به خودتان یادآوری کنید که این فاجعه نیست و شما می توانید از عهده اش بر آیید .
اگر هدف مشخصی دارید برای رسیدن به آن برنامه ریزی کنید .
 درباره ناامیدی تان با دیگران صحبت کنید ممکن است آنها بتوانند به شما کمک کنند تا راهی برای مواجهه با آن پیدا کنید.
به خاطر داشته باشید شیوه نگرش شما به تجربه‌های تازه می تواند مشخص کند که این تجربه ها برایتان خوشایند یا ناخوشایند هستند
نکته بعدی این است که در موقعیت دشوار به جای راه حل سریع، راه حل درست را انتخاب کنید . ممکن است پیدا کردن راه حل برای مشکلات و موقعیت دشوار وقت زیادی از فرد بگیرد و این سبب دلسردی شود با این حال زمان گذاشتن برای با دقت فکر کردن در مورد موقعیت و شیوه تصمیم گرفتن شما بر هدفتان اثر می گذارد، بنابراین زمان بگذارید .
راه حل های سریع ممکن است همیشه درست نباشند . وقتی در زندگی با چالش و موقعیت جدید روبرو می شوید بهتر است بدانید که بیشتر افراد زمانی که میخواهند برای اولین بار کار جدیدی را یاد بگیرند اشتباهاتی می کنند . اگر فکر می‌کنید که باید در کارتان سریع استاد شوید و مهارت کافی داشته باشید ممکن است در صورت بروز اشتباه ناامید و ناراحت شوید و حتی منجر به این شود که از تجربه های جدید اجتناب کنید.
در حالی که پذیرش تجربه های جدید فرصتهای آموزنده هستند . اشتباهات بخش مهم این فرصت های آموزنده هستند و می‌توانند به شما کمک کنند تا از اشتباهاتتان درس بگیرید و تاب آور شوید.
و کلام آخر تاب آوری نباید بعنوان یک ویژگی فردی یا صفت ثابت تصور شود، تاب‌آوری مجموعه ای از فرایندها و تعاملات فردی است و شامل روابط نزدیک و حمایت اجتماعی است..