بررسی و تحلیل علل بروز اضطراب جدایی در بزرگسالان

ترس از جدایی یا اختلال اضطراب جدایی ( Separation anxiety disorder ) جزو زیر شاخه های اختلال اضطراب طبقه بندی می شود ، این اختلال باعث می شود فرد به دلیل جدایی از خانه یا افرادی که اتصال عاطفی قوی با آن ها دارد دچار ترس و نگرانی می شود. ترس از جدایی زمانیکه باعث اختلال در زندگی از جمله شغل، روابط عاطفی، روابط خانوادگی و روابط اجتماعی شود به عنوان اختلال شناخته می شود که نیاز به درمان دارد. 
 
ترس از جدایی خانواده معمولا در کودکان 6 – 7 ماهه یا بزرگتر دیده می شود که دوری از پدر و مادر برای کودک استرس زا است. در صورتی که این ترس ادامه پیدا کند در دوران نوجوانی میتواند باعث ترسی شدیدتر شود که دلیلش ترس از احتمال بروز اتفافات بد برای خانواده است. 
 
اختلال اضطراب اگر درمان نشود در دوران بزرگسالی میتواند به قدری شدید شود که منجر به حملات پانیک شود مثلا اگر عزیزان فرد پاسخ تلفنش را ندهند با تفکرات استرس زایی  مثل احتمال مرگ یا ربوده شدن عزیزانش روبرو می شود که سطح بالای اضطراب به او وارد می کند. 
 
ولی موردی که ما میخواهیم در این مقاله درباره آن صحبت کنیم ترس از جدایی از عشق یا ترس از جدایی در رابطه است که معمولا باعث از بین رفتن آرامش فردی می شود و اجازه نمی دهد که خوشی و آرامش قرار گرفتن در یک رابطه عاطفی یا ازدواج را تجربه کنید. 
 
اگر هر زمان که عشقتان از شما دور است احساس ترس و نگرانی به شما دست می دهد که ممکن است با شخص دیگری وارد رابطه شود ، یا نسبت به حرف زدن او با هر جنس مخالفی حسادت می کنید ، یا همیشه میترسید که دیگران برایش تور پهن کرده باشند ، یا اگر چند روزی از شما دور باشد احساس می کنید ممکن است دیگر شما را نخواهد و تنهایتان بگذارد، اگر این استرس ها به قدری به شما فشار می آورد که دائم به فکر چک کردن گوشی ، جیب ها یا حساب های اجتماعی اش هستید، اگر نمیتوانید از اعماق وجودتان به او اعتماد کنید ، اگر همیشه می ترسید به شما خیانت کند ممکن است دچار اختلال ترس از جدایی شده باشید. 
 
اختلال ترس از جدایی باعث میشود که همیشه در استرس و پریشانی به سر ببرید و همیشه بخواهید همسرتان یا عشقتان را چک کنید و آزادی عمل را از او بگیرید و در نتیجه این رفتارها تنش های رابطه تان را افزایش دهید و خیال راحت و آسوده نداشته باشید.
 
البته نکته مهم اینجاست که تمام این رفتارها ممکن است به دلیل تجربه خیانت دیدن قبلی یا رفتارهای مشکوک شریک عاطفیتان ایجاد شده باشد ولی اگر شریک عاطفی شما فردی متعهد است و به رابطه اش با شما پایبند است باید برای رفع مشکلتان به روان درمانگر مراجعه کنید. 
 
تشخیص این که علت واکنش های شما رفتار مشکوک شریک عاطفیتان است یا این که دچار اختلال ترس از جدایی هستید برای شما کار سختی است پس اگر احساس آرامش و اعتماد در رابطه را تجربه نمی کنید بهتر است برای یافتن علت مشکل به یک متخصص مراجعه کنید.

 

علت ترس از جدایی از عشق چیست 
ترس از جدایی از عشق نشان دهنده وابستگی افراطی است که منجر به احساس استرس افراطی در فرد و در نتیجه بروز رفتارهای ناسازگارانه مثل مراقبت یا سوال پیچ کردن های افراطی می شود. 
 
از نظر روانشناسان چنین رفتاری نشان دهنده اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان است که می تواند منجر به علایم اضطرابی شدید شود و کیفیت عملکرد فردی یا حتی رابطه عاشقانه و ازدواج را تا حدود زیادی کاهش دهد.
 
معمولا علت ترس از جدایی در رابطه عاطفی به دلیل رفتار والدین در دوران کودکی یا تجربیات ناخوشایند از روابط عاطفی قبلی است. 
البته افراد مبتلا به اختلال اوتیسم یا مشکلات هذیانی هم می توانند در کنار سایر علایم اختلال اضطراب جدایی هم نشان دهند. 
 
بر اساس بررسی های انجام شده زنان و افرادی  که در کودکی تجربه هر گونه سوء رفتار یا غمی بزرگ مثل از دست دادن عزیزان را تجربه کرده اند بیشتر در معرض این اختلال هستند.

 

براساس آمار منتشر شده در انجمن روان پزشکان آمریکا ، اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان به طور اختصاصی به شکل ترس از جدایی در رابطه عاطفی نمود پیدا می کند که میتواند با علایم زیر همراه باشد ، البته بروز این علایم هر از گاهی میتواند طبیعی باشد ولی اگر 6 ماه مداوم ادامه داشته باشد نیاز به درمان دارد.

- استرس و پریشانی هنگام جدایی از شریک عاطفی
- نگرانی درباره این که شریک عاطفی اش در تنهایی ممکن است دچار آسیب یا مشکل شود. 
- ترس از تنها شدن
- بروز علایم جسمی هنگام جدایی از شریک عاطفی مثل ناآرامی ، تپش قلب ، افزایش سرعت تنفس ، لرزش دست ، درد جسمانی و غیره.
- نگرانی زیاد از تنها ماندن
- نیاز به خبر گرفتن هر لحظه از شریک عاطفی که کجاست و چکار میکند. 
 
درمان ترس از جدایی در رابطه عاطفی
اضطراب جدایی در بزرگسالان با روان درمانی یا دارودرمانی یا ترکیبی از هر دو روش قابل درمان است. 
 
• روان درمانی: معمولا همه روانشنان توصیه می کنند که در قدم اول برای درمان اختلالات اضطرابی از روان درمانی استفاده شود. در این روش مشاور درمانگر در مورد مشکلات کودکی و فعلی فرد با او گفتگو می کند تا ریشه اصلی اختلال را پیدا کند و سپس با تحلیل های رفتاری و شناختی راههای کنترل اضطراب را به فرد آموزش می دهد و دیدگاه او را به زندگی و رابطه اصطلاح میکند.
 
روان درمانگر سعی میکند رفتار و افکاری که منجر به تشدید اضطراب جدایی می شود را شناسایی نماید و به کمک خود فرد آن ها را اصلاح کند. روان درمانی اختلالات اضطرابی در جلسان فردی و گروهی انجام می شود تا علایم اضطراب بهبود پیدا کند. 
 
• دارو درمانی: در مواردی که اختلال اضطرابی به قدری شدید شده است که کنترل ان از اختیار فرد خارج است به روانپزشک ارجاع می شود تا با تجویز داروهای ضد اضطراب بتواند علایم را کنترل کند. البته این داروها به عنوان درمان محسوب نمی شوند و صرفا به فرد کمک میکنند علایم اضطراب را بهتر کنترل کند تا بتواند در جلسان روان درمانی موفق تر عمل کند و دیدگاهش را اصلاح کرده  بر ترس های پیشین غلبه کند. 
 
اغلب داروهای ضداضطراب اعتیاد آور هستند و نباید به صورت خودسرانه مصرف شوند بنابراین همیشه باید تحت نظر پزشک و روان درمانگر و فقط برای کاهش علایم مورد استفاده قرار بگیرند.