همان‌طوری که کودکان می‌توانند از یک‌دیگر متفاوت باشند، اما سه چیزی هست که هر کودک به آن نیاز دارد:
اول: هر کودک باید بداند که والدین‌شان آن‌ها را بدون قیدوشرط دوست دارند.
دوم: هرکودک به تحسین و ستایش والدین نیاز دارند
و سوم این‌که هر کودک باید بداند که والدین‌شان به روابط‌ با فرزندان خود ارزش می‌دهند.
 

اکثر والدین به ویژه مادران این سه نیاز را برآورده می‌کنند بدون این‌که حتی به آن فکر کنند. یک راه‌ ماندگار و فوق‌العاده ملموس و اثربخش دیگری نیز برای تامین این سه نیاز کودک وجود دارد و آن نوشتن نامه از سوی والدین به کودک‌شان است.

نامه‌ای که یک مادر یا یک پدر برای فرزند کوچک خود می‌نویسد، با یک یادداشت تفاوت خیلی زیاد دارد و در آن کلمات به گونه‌ای نوشته و بیان می‌شوند که سه نیاز کودک شما در آن برآورده می‌شود و این نیازها را شما به صورت نوشتاری تامین می‌کنید.

نوشتن نامه، ارتباط میان کودک و والدین‌شان را تقویت می‌کند و مهم هم نیست که فرزند شما چقدر کوچک است. بنابراین، سر از همین‌ روز برای کودکان خود هرچند خیلی کوچک هم باشند، نامه بنویسید. این‌که نامه‌ای با چه محتوای برای فرزندان کوچک خود بنویسیم، در این مقاله نحوه‌ی نوشتن آن بیان شده است.


بخش اول: «من دوستت دارم»
برای کودک خود ثابت کنید که بدون قیدوشرط دوست‌شان دارید. مثلاً می‌توانید بگویید: «من همیشه تو را دوست دارم، به‌خاطر این‌که فرزند من هستی و البته نه به‌خاطر این‌که کاری می‌کنی.» یا به صورت خیلی ساده‌تر می‌توانید بگویید: «من تو را دوست دارم، مهم نیست به‌خاطر چه.» یا این‌که بگویید: «هیچ چیزی مانع عشق من به شما شده نمی‌تواند.»

مهم‌ترین نکته این است مطمین شود که فرزندتان عشق و محبت شما را نسبت به خودش بدون قیدوشرط می‌داند. یعنی کودک باید بفهمد که عشق‌تان وابسته به نمرات یا رفتار خوبش با شما و این‌که به‌خاطر کاپیتان شدن یک تیم ورزشی نیست.

بخش دوم: «من شما را تحسین می‌کنم»
به کودک خود بگویید که چقدر به وجودش، موفقیت‌هایش، استعدادها و توانایی‌های منحصر به فردش افتخار می‌کنید. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: «من همیشه بسیار افتخار می‌کنم که چگونه با خواهران و برادران خود رفتار می‌کنید و این‌که چگونه همیشه در خانه کمک می‌کنید.» شما هم‌چنین می‌توانید جملاتی از قبیل: «من بسیار افتخار می‌کنم که چگونه سیمستر گذشته در صنف نمره‌های بسیار خوب گرفتی»، «از این‌که خیلی خوب پیانو می‌نوازی، من متعجب می‌شوم»، ، «من همیشه تحت تأثیر علاقمندی شما برای کمک به دیگران قرار می‌‌گیرم»، «من به سخت‌کوشی، پشت‌کار و استعداد شما افتخار می‌کنم و این چیزها، باعث شد تا عضو تیم فوتبال شوید.»

بخش سوم: «در باره روابط ما»
از این پاراگراف برای گفتگو در مورد چگونگی ارزش‌‌گذاری به رابطه‌ی خود با فرزندتان و راه‌های احتمالی دیگری که می‌تواند حتی بهتر از این باشد، استفاده کنید. این فرصتی برای انتقاد کردن از کودک و سرزنش نمودن آنان به‌خاطر مساله‌ای نیست، بلکه تصدیقی برنقص خودتان و عذرخواهی به‌خاطر هراشتباهی که مرتکب شده‌اید، می‌باشد.

هم‌چنین می‌توانید آنچه را برای رابطه خود آرزو می‌کنید با فرزند خود به اشتراک بگذارید. شاید امید شما برای رابطه شما معطوف به گذراندن وقت با کیفیت بیشتر در کنارهم، یادگیری نحوه‌ی برقراری ارتباط بهتر یا حتی شناخت بیشتر کودک شما باشد.

به عنوان مثال، «من از این‌که وقت زیادی را برای کار یا در زمین گلف صرف کردم، بسیار عذر می‌خواهم. کاش می‌توانستیم زمان بیشتری را با هم بگذرانیم. شاید بتوانیم برای عصرهای پنجشنبه برنامه‌ریزی کنیم که شام خانوادگی داشته باشیم.» یا «ای کاش می‌توانستیم در مورد مشکلات خود بازتر صحبت کنیم. بیایید این هفته یک شب در مورد چگونگی تغییر آن صحبت کنیم.»

فرزند شما ممکن است از نامه‌ی شما به قدری گرم یا آشکارا استقبال نکند، اما امیدوار باشید، همان‌طوری که هاچ کرافت می‌گوید: «نامه‌ای مثل این که مثبت‌گرایانه و صادقانه نوشته شده باشد، مستقیم به قلب کودک می‌رود.»

با این‌حال، پرسش ما از شما این است که تاحالا نامه‌ای به کودک‌تان نوشته کرده‌اید؟ اگر ننوشته‌اید، برای بهبود ارتباط تان این را انجام بدهید.