تاب آوری و سبک زندگی

به گزارش میگنا نرگس زمانی مترجم کتاب پرورش تاب آوری در یادداشتی اختصاصی برای باشگاه تاب آوری نوشت : امروزه ارتباطات بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد زیرا که دنیای امروز می تواند بسیار جدایی ساز باشد. شما می­توانید یک روز کامل را بگذرانید در حال که حتی یک کلمه هم با کسی صحبت نکنید.
 توسعه رسانه ها این امکان را فراهم ساخته است امروزه وقتی می­خواهید با دوستتان حرف بزنید برای او پیامک یا ایموجی میفرستید .
می­خواهید خرید کنید با یک پیام مایحتاج شما به درب منزلتان ارسال می شود .حتی وقتی می­خواهید بهمراه یک گروه روی یک پروژه کار کنید از طریق فضای مجازی بهم وصل می­شوید و پیام رد و بدل می کنید.
امروزه ما میتوانیم در کوچکترین زمان با دیگران ارتباط برقرار کنیم بدون اینکه کسی را از نزدیک ببینیم، لمس کنیم و یا بهم لبخند بزنیم.
از میان این ارتباطات فیلتر شده روی صفحات گوشی یا کامپیوتر، دیگر کسی به اشکهای پنهان در گوشه چشم دیگری و یا غم مانده در چهره دیگران اهمیتی نمی­دهد. حتی اگر کسی هم اهمیت بدهد شاید آنرا انکار کند زیرا بسیار دشوار است رنج و غم را در چهره اش جستجو کنیم.
تحمل درد و رنج سخت است. ما شاید به یگدیگر نگاه کنیم ولی هرگز یکدیگر را نمی بینیم. اما شما می توانید این امر را تغییر دهید.
ما کسب علم و دانش می کنیم تا بتوانیم باعث تاثیرات و تغییرات بزرگ و مهمی بشویم. این کار با امید شروع می شود. امروزه بیش از هر زمان دیگری انسانها نیازمند امید هستند.
با وجود همه استراتژیها و ابزار و منابعی که در دنیای امروز فراهم شده  میتوان راههای جدید برای پرورش امید را افزایش داد و باعث شد که مردم نگاه مثبتی به زندگی پیدا کنند.
چرا نگاه و دیدگاه مثبت مهم است؟
زیرا دیدگاههای ما می­تواند هم نردبانی برای اوج گرفتن و دستیابی به چیزهای خارق العاده شود و هم میتواند دیوار بلندی از محدویت ها برایمان بسازد. 
وقتی آدمها به میان رنجها و آسیب ها می­روند یعنی دیواری برای خود می­سازند. این دیوار درست مانند یک زره اشخاص را ایزوله می­کند و اجازه ورود دیگران به داخل محدوده آنها را نمی­دهد.
این واکنش برای همه انسانها بطور یکسان و طبیعی است. همانند انسان اولیه که از ترس غرق شدن در آب کلاً از همه جاهایی که آب بود  پرهیز می­کرد. او اینکار را انجام داد تا خود را از آسیب های بعدی در امان بدارد. این دیوارِ ترس مانع از این بود که او بتواند چیزهای خوب اطراف آب را ببیند .
سه عامل خلق آرامش و امنیت غبارتند از :
ثبات
ارتباط
امنیت

عرف و هنجارها ثباتی را به ما ارائه می­دهند که به شناخت امنیت کمک می­کند. این ثبات به ما کمک میکند بهتر بتوانیم حدس بزنیم با شرایط مشخص در چه زمانی باید منتظر چه اتفاقی باشیم.  وقتی براساس قوانین مشخص و روالها حرکت می­کنیم به دیگران اجازه می­دهیم سوالاتشان را بپرسند و خلاقیت خودشان را داشته باشند چون دیگر می­دانند که همه چیز طبق فرمول انجام می شود و جواب این فرمول از قبل مشخص است.
ایجاد قوانین، روال و رویه، احساس امنیت، ارزشمندی و مالکیت را در دیگران ایجاد می­کند. و همه اینها با هم، حس امنیت شخصی و همنوایی را افزایش میدهد. حس اینکه ما تنها نیستیم و به یک گروه و جامعه تعلق داریم به ما کمک می­کند تا بهترشرایط سخت را تحمل کنیم و در مورد حل مسایل بهتر تصمیم گیری کنیم.
ثبات در طول زمان به تسکین مغز کمک می کند و باعث آرامش می شود. ثبات رفتاری و گفتاریِ شما برای طرف مقابلتان بیش از اندازه اهمیت دارد!
وقتی ناامید هستید و حس خوبی ندارید شاید خودتان را با یک بازی کامپیوتری سرگرم کنید. یا در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی چرخی بزنید. شاید به پارک بروید و کمی بدوید تا احساس بهتری داشته باشید. همه اینها راههایی است که برای داشتن حال خوب امتحان می کنیم ولی آیا واقعا هیچ یک از اینها مشکلات ما را حل می کنند؟ ممکن است کمی ما را آرام کنند اما درد را درمان نمی­کنند.
نرگس زمانی مترجم کتاب کوچینگ شناختی رفتاری در ادامه  این یادداشت اختصاصی اضافه کرده است : برای مکانیسم‌های مقابله ممکن است شما را از یک نقطه سخت عبور دهد، اما برای کمک به بهباشی و تاب آوری به چیزهای بیشتری نیاز است. صحبت کردن در مورد مشکلات خود و به اشتراک گذاشتن احساسات منفی با کسی که به او اعتماد داریم می‌تواند به شدت شفابخش باشد و باعث کاهش استرس، کاهش پریشانی جسمی و عاطفی ما و تقویت سیستم ایمنی بدن ما و افزایش امید بشود.
تروما می‌تواند هر کسی را در هر زمانی تحت تأثیر قرار دهد، اما با داشتن ارتباط  گسترده ما می‌توانیم در زمان وقوع آن اتفاق در کنار آن فرد حضور داشته باشیم و تسلی بخش خاطر او باشیم و فشار تروما را از او کم کنیم.
یک برنامه برای توسعه توانایی و تاب آوری  یا یک سبک زندگی مبتنی بر خود مراقبتی و ارتقا ء سلامت و پیشگیری می­تواند مثل ایمن سازی ساختمان برای مواقع زلزله، در هنگام بروز تروما کنترل و ایمنی احساسات شدید را تضمین کند. این ایمن سازی از وقوع زلزله جلوگیری نمی­کند اما حتما میزان آسیب های ناشی از زلزله را کاهش می­دهد. برنامه های تاب آوری و خود مراقبتی هم می­تواند این شانس را به ما بدهد که در مواقع لزوم بهترین تصمیم گیری و بهترین واکنش را داشته باشیم.  
داشتن یک برنامه از پیش تعیین شده بلاتکلیف بودن وسرگزدانی ما را در مورد اینکه در لحظات بحرانی چه اتفاقی خواهد افتاد و چه باید بکنیم، از بین می­برد. این برنامه به شخص کمک می­کند بجای اینکه در لحظه واکنش نشان دهد، در لحظه پاسخ مناسب داشته باشد. این برنامه کمک می­کند تا شخص بداند در زمان بحران  چه کاری  را باید چگونه انجام دهد.