در فرهنگ مصرف ‌گرای امروزی که به سرعت در حال حرکت است، جستجوی معنای زندگی ممکن است هدف اصلی همه نباشد. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که یافتن معنا در زندگی، می تواند به طور قابل توجهی برای رفاه مفید باشد.

جست ‌و جوی معنای زندگی برای هزاران سال ذهن اندیشمندان را به خود معطوف کرده و از متفکرانی مانند ارسطو و افلاطون تا فیلسوفان، روان‌ شناسان و دانشمندان امروزی، در صدد کشف این موضوع بودند.
در حالی که درک متفاوتی از معنا برای زندگی وجود دارد، متفکران سکولار و مذهبی موافقند که جستجوی معنا، بخشی اساسی از انسان بودن است.
چه آنهایی که معتقدند وجود انسان از تکامل بیولوژیکی سرچشمه می ‌گیردو چه دیدگاه هایی که ذات و مفاهیم معنوی را در باطن انسان نهادینه می دانند، بر معنای زندگی تاکید داشته و مفهوم فوق همان موضوعی است که در ادیانی مانند اسلام، از آن با عنوان فطرت یاد می شود.

به باور روان شناسان، نقش اصلی که جستجوی معنا در تجربه انسانی ایفا می کند، نباید موضوعی عجیب و دور از ذهن باشد. تحقیقات نشان می ‌دهد که نه تنها یافتن حس معنا در زندگی، اهداف و اولویت ‌های ما را مشخص می ‌کند، بلکه نحوه واکنش ما را به پیچ و خم‌های زندگی و مشکلات، شکل می‌ دهد.
برای مثال، مطالعات متعددی، ارتباط بین یافتن معنا در زندگی و تجربه بهزیستی روانشناختی را نشان می ‌دهند.
چگونه معنای زندگی را پیدا کنیم؟
برخی مکاتب روانشناسی به دنبال مطالعه سوالات بزرگ زندگی بوده و به طور کلی سه منبع اصلی برای یافتن معنای ذهنی را تعریف می کنند:

• انسجام یا احساس اینکه زندگی «معنا دارد»
  داشتن اهداف روشن و بلندمدت 
  احساس هدفمندی از دیدگاه وجودی