بیمه روانشناسی را وزارت بهداشت پیگیری کند

یک روانشناس و استاد دانشگاه معتقد است که پشتیبانی نکردن بیمه از خدمات سلامت روان، یکی از دلایل مهم روی آوردن مردم به روانشناسی زرد است و این یعنی ریختن پول در جیب کسانی که تخصص ندارند و از بیماری افراد سوء استفاده می کنند.
 سال گذشته، علیرضا زالی ، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفته بود که پیش بینی می شود از هر 3 نفر شهروند ایرانی، یک نفر دچار اختلالات روانی باشد که آمار قابل توجهی است.
آماری که مشخص نیست بر چه پایه و اساسی گفته شده است؛ اما هرچه که باشد، زنگ خطری را به صدا در می آورد که می تواند منجر به ایجاد بسیاری از بیماری ها شود.
بیماری های روانی، منشاء بسیاری از بیماری های فیزیکی است که با توجه به عدم حمایت بیمه از خدمات مشاوره، بدون اینکه درمان شوند در وجود افراد باقی می مانند و ممکن است در آینده ای نه چندان دور به یک مشکل بسیار بزرگ تبدیل شود که نه فقط فرد، بلکه کل جامعه را تحت تاثیر قرار دهد.
حسادت، پرتوقعی و... جزء ذات طبیعی بشر نیست و باید درمان شود
در این راستا،  ایراندخت فیاض ، روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفت و گو با رکنا با اشاره به اینکه اگر منافع عمومی و بهزیستی جامعه در نظر گرفته شود، دولت و وزارت بهداشت مکلف می شود که پیگیر بیمه روانشناسی باشد، گفت: برای برخی روانشناسان، صرفه اقتصادی ندارد که  از بیمه خدمات مشاوره حمایت کند؛ ولی از منظر اجتماعی، این مهم حتما باید پیگیری و اجرا شود چراکه یکی از حقوق اصلی مردم است.
او در ادامه با معرفی دسته بندی های بیماری های روانی ، گفت: بیماران سایکوتیک ، جزء بیماری های روانی شدید است و نهایتا به خودکشی یا دیگر کشی می انجامد؛ ولی نوروتیک؛ یعنی بیماری های روانی خفیف که در وجود همه افراد وجود دارد و بسیاری از افراد باور ندارند که به آن مبتلایند. حسادت ، پرتوقعی، بی حوصلگی، زود از کوره در رفتن، افکار سخت‌گیرانه داشتن و... از نشانه های نوروتیک است. خیلی ها این را جزء ذات طبیعی بشر تلقی می کنند و دنبال درمان آن نیستند تا یک زندگی سالم روانی داشته باشند.
ایراندخت فیاض در ادامه با تاکید بر اینکه اگر رویکرد سیستم درمان کشور باید به گونه ای باشد که سطح آگاهی مردم را بالا ببرد، افزود: لازم است افراد بدانند که وضع سلامت روحی شان مناسب نیست؛ بنابراین بعد از آن تلاش می کنند خودشان را تغییر و ارتقا دهند تا در یک وضعیت بهینه روانی زندگی کنند.
این روانشناس در ادامه افزود: وزارت بهداشت باید موضوع بیمه روانشناسی را پیگیری کند چراکه بیماری های روانی، اساس به وجود آمدن بسیاری از بیماری های جسمی هستند و این در کشور ما رها شده است. این روزها، درمان فیزیکی و درمان روانی، همراه هم نیستند و به نوعی رقیب هم شده اند این باعث شده است که هیچ کدام به آن یکی زمینه ندهند. وزارت بهداشت مکلف است جواب قانع کننده ای در خصوص بیمه نشدن روانشناسی ارائه دهد.

پایین بودن هزینه، دلیل روی آوردن مردم به روانشاسی زرد است
او همچنین عدم حمایت بیمه از خدمات روانشناسی را یکی از دلایل روی آوردن مردم به وانشناسی زرد اعلام کرد و گفت: وقتی جامعه به سمت روانشناسی زرد می رود؛ یعنی افراد غیر متخصص خدمات تخصصی می دهند و چون هزینه ها پایین تر است، مردم به این نوع روانشناسی روی می آورند. گاها برخی از این افراد ممکن است حتی مدرک تخصصی هم نداشته باشند.

وی افزود: زمانی می توانیم بگوییم که علم پزشکی و بعد از آن روانشناسی پیشرفت کرده است که طول درمان کاهش و طول عمر افزایش پیدا کند. اگر بگوییم که پزشکی پیشرفت کرده ولی طول درمان همچنان سال ها به طول بیانجامد، این ادعا رد می شود. در اینجا، بیمار است که بازی می خورد و یک عده با آن کاسبی می کنند. روانشناسان زرد، به دنبال آن نیستند که مشکل افراد را حل کنند؛ بلکه می خواهند به جای دو جلسه، درمان را به 10 جلسه طول می دهد؛ یعنی عقب گرد در علم روانشناسی. اینکه جامعه به سمت روانشناسی زرد می روند، ریشه اش در اختلال اجتماعی و فهم مردم نیست؛ بلکه در اقتضائات آن هاست.

ایراندخت فیاض در پایان گفت: از طرف دیگر وزارت بهداشت باید پیگیر این باشد که طول درمان، کوتاه شود. رصد کردن حوزه تخصصی درمان، بر عهده وزارت بهداشت است و این به ـآن معنا نیست که نظارت و دقت در این قسمت، یعنی توهین به ساحت پزشکان؛ بلکه این نوعی انجام وظیفه است.

بنا بر همین گزارش از میگنا رسانه سلامت روان کشور ایراندخت فیاض هم‌اکنون عضو هیئت علمی گروه آموزش و پرورش دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی می‌باشد.

دکتر ایراندخت فیاض فیاض عضو کمیته علمی دومین همایش ملی انجمن فلسفه تعلیم و تربیت ایران ۱۳۹۰، هیئت تحریریه مجله علمی و پژوهشی روان‌شناسی تربیتی و مطالعات تربیتی دانشگاه علامه ۱۳۸۹، هیئت تحریریه مجله پژوهش اندیشه و سازمان عقیدتی و سیاسی ناجا ۱۳۸۹، عضو کمیته بازنگری سرفصل‌های رشته علوم انسانی ۱۳۸۹، کمیته علمی چهارمین همایش نواندیشی دینی با محوریت خانواده و زنان ۱۳۹۰، کمیته علمی آموزش در ۱۴۰۴ - ۱۳۸۹ می‌باشد. و پیشتر عضو شورای عالی برنامه‌ریزی دانشگاه شیراز ۱۳۷۷ و عضو شورای علمی بخش تخصصی علوم انسانی بوده است.