تاب آوری خانواده یا family resilience
با انجام این کار، خانواده ها فرصتی برای کشف پویایی های خود و پاسداشت تاب آوری خانواده را دارند.
متخصصان باید این روند را تشویق و تسهیل کنند تا بتوانند به روش اکتشافی برای درک خانواده ها و نحوه برخورد آنها در شرایط دشوار زندگی خود تبدیل شوند.
تصمیمات خانواده های تاب آور با توجه به انسجام آنها به عنوان یک واحد گرفته می شود، بنابراین، ما می توانیم از تمام این مهارت ها برای ارتقای شیوه های فرزندپروری خود استفاده کنیم و به نوبه خود تاب آوری بیشتری را ایجاد کنیم.
محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری د رادامه این یادداشت اضافه کرد مفهوم تاب آوری خانواده بر توانمندی ها و منابع خانواده تأکید دارد و در عین حال تصدیق می کند که هیچ مدل واحدی برای تمام خانواده ها مناسب نخواهد بود؛ و تصدیق می کند که تمام خانواده ها توانایی رشد و بهبودی را از شرایط نامطلوب دارند
اگر برنامه های آموزش والدین به دنبال ارتقاء تاب آوری باشند، آنها باید بر نقاط قوت خانواده، نه بر عدم توانایی ها و یا "فقدان" آنها به عنوان والدین تمرکز کنند.
نسخع واحدی نمیتوان ارایه کرد اما اصول کلی را میتوان خاطر نشان کرد به همین منوال شاید بتوان گفت هر موفقیتی که در گذشته والدین در حل مشکلات ارتباطی با فرزندان خود داشته اند بهترین مدل برای موفقیت های حال و آینده هستند
مدل پیشنهادی Schwartz بر اساس دو مرحله اساسی است :
اول، شناسایی آنچه که والدین در مورد مهارت های فرزندپروری شان در آن خوب هستند، و در مرحله دوم، به خانواده ها کمک می کند که این مهارت ها را به نحو موثر به کار گیرند.
برنامه های حمایت از خانواده بهترین راه برای ارتقاء تاب آوری خانواده و در نتیجه تحول مثبت نوجوانان است.
علاوه بر این، با درمان خانواده به عنوان واحد تغییر، برنامه های حمایت از خانواده بر تحول ویژگی های نوجوانان تاب آور در واحد خانواده تأکید دارند، زیرا ویژگی های نوجوانان تاب آور نیز در خانواده های تاب آور دیده می شود (Patterson, 2002 ; Walsh, 1998 ).
خانواده ها در طول زمان تحول و تکامل می یابند و تجارب قبلی بر این که چگونه خانواده ها به سختی های بعدی واکنش نشان می دهند، تاثیر می گذارد.
بنابراین، اگر به دنبال استفاده از شیوه های فرزندپروری به عنوان وسیله ای برای ارتقاء تاب آوری باشیم، ضروری است که بررسی جامع شیوه های والدگری سنتی، نتایج (هم در سطح فردی و هم در سطح خانوادگی) و تفاوت های ظاهری فرهنگی انجام شود. همچنین شایان توجه است که به تجربه و مهارت پیشین والدین در مورد فرزندان خود و زمینه های فرهنگی توجه شود .
اهمیت پی بردن به تشابهات ومشترکات در مسیرهای متفاوت تاب آوری بسیار مهم خواهد بود با وجود اینکه میدانیم روشی که خانواده ها تاب آوری را پرورش می دهند منحصر به فرد و مربوط به بافتاری خاص از روندها و فرایندهای اجتماعی ، فرهنگی و یا اقتصادی است.
بنابراین، تلاش برای ایجاد یک مدل مناسب برای همه، برای تسهیل تاب آوری خانواده، بهترین روش نیست. در عوض، اقدامات پیشگیری و مداخله و یا درمان بایستی خود را بر ویژگیهایی منحصر بفرد هر خانواده با دارایی ها و توانایی خاص و همینطور مقادیر پاتولوژیک متمرکز کند.
