رابطه استرس پدر با مشکلات عاطفی و رفتاری کودکان

یافته های پژوهش های جدید نشان می دهد که استرس پدری با مشکلات عاطفی و رفتاری کودکان در دو سالگی مرتبط است.
تحقیقات جدید مؤسسه روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب (IoPPN) در کینگز کالج لندن با همکاری موسسه سلامت و رفاه عمومی فنلاند دریافتند که ارتباط روانی بین پدرانی که در ماه ‌های پس از تولد فرزندشان استرس زیادی را تجربه می‌ کنند و شرایط روحی فرزند وجود دارد که باعث بروز مشکلات عاطفی و رفتاری کودکان می شود.
نتایج این تحقیق نشان می‌ دهد که پدران باید از نظر استرس در طول دوره نوزادی کودکان ارزیابی شوند، زیرا فرصتی برای مداخله زودهنگام برای کمک به جلوگیری از مشکلات آینده برای پدر و فرزند وجود دارد.
 در این مطالعه ۹۰۱ پدر و ۹۳۹ مادر پرسشنامه‌ های استرس، اضطراب و افسردگی در دوران بارداری و در دوره پس از زایمان را تکمیل کردند که بررسی نهایی در ۲۴ ماهگی انجام شد. از پدران تعدادی سؤال در مورد سطوح استرسشان پرسیده شد از جمله اینکه چقدر احساس می ‌کنند نمی ‌توانند مسائل مهم زندگی خود را کنترل کنند و یا اینکه چقدر در رسیدگی به مشکلات شخصی مطمئن هستند. 
در ادامه سطح استرس پدران در یک مقیاس ۲۰ درجه ای نمره گذاری شد و کسانی که امتیاز ۱۰ یا بیشتر داشتند به عنوان سطوح بالای استرس در نظر گرفته شدند. همچنین از شرکت کنندگان خواسته شد تا مشکلات عاطفی و رفتاری فرزندشان را در ۲۴ ماهگی گزارش کنند. به طور کلی، حدود ۷ درصد از پدران شرکت ‌کننده استرس بالایی را در سه مرحله اول اندازه ‌گیری شده تجربه کردند. 
محققان قوی ترین ارتباط بین استرس پدری در سه ماه پس از زایمان و مشکلات عاطفی و رفتاری دوران کودکی را در دو سالگی شناسایی کردند. یافته ها نشان داد که استرس پدری بیشتر از افسردگی یا اضطراب پدر با پیامدهای دوران کودکی مرتبط بود. 
دکتر فیونا چالاکومب (Fiona Challacombe) روانشناس بالینی در مؤسسه روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب کینگز کالج لندن و پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: نتایج تحقیقات ما نشان داد که استرس پدری نقش منحصر به فردی در پیامدهای رفتاری و عاطفی کودک، به ویژه در ماه های اولیه پس از زایمان ایفا می کند. با این وجود، مردان ممکن است در این زمان تمایلی به درخواست کمک یا بیان نیازهای خود نداشته باشند. 
دکتر چالاکومب ادامه داد: تحقیقات آینده باید بر درک مکانیسم‌ هایی متمرکز شود که این تأثیر ممکن است داشته باشد که این امر به طراحی مداخلات مناسب برای پدران کمک می کند. افزایش استرس پدر در دو سالگی فرزند نشان می ‌دهد که این استرس در طول زمان از بین نرفته و بازگشت به کار، مشکلات مزمن خواب و مشکلات رفتاری که آشکارتر می ‌شوند، ممکن است در تشدید این امر نقش داشته باشند. 
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Child Psychology, Psychiatry and Allied Disciplines منتشر شده است.