در این مطالعه جدید مشخص شده که تحریک الکتریکی نخاع در بهبود شرایط و قابلیت راه رفتن افراد مبتلا به فلج موثر است، اما مکانیسم اساسی این درمان همچنان نامشخص است.
سرپرستی این تیم مطالعاتی بر عهده دکتر گرگوار کورتین قرار داشت. وی با گروهی از همکارانش به بررسی این موضوع پرداختند که آیا تحریک الکتریکی می‌ تواند مجموعه‌ های خاصی از نورون‌ ها را در نخاع که برای راه رفتن بیماران پس از فلج ضروری هستند، جذب کند.
در این مطالعه، ۹ فرد مبتلا به فلج شدید یا کامل ناشی از آسیب نخاعی در یک کارآزمایی بالینی ثبت نام کرده و تحت درمان تحریک الکتریکی اپیدورال  EES  قرار گرفتند.
 نتایج تحقیق نشان داد: همه بیماران بلافاصله توانایی راه رفتن خود را در طول درمان به دست آورده و با بهبود قابل توجهی مواجه شدند. پس از پنج ماه درمان و توانبخشی این افراد تا حد زیادی از حالت فلج بودن خارج شده و بسیاری از کارهای روزمره خود را انجام دادند.
برای کشف مکانیسم اساسی این بهبود، نویسندگان یک مدل  را در موش های آزمایشگاهی توسعه دادند که ویژگی های کلیدی توانبخشی عصبی EES را در انسان تکرار می کند.
 علاوه بر این، محققان یک نقشه تک سلولی از بیان ژن در نورون های مختلف نخاع موش ایجاد کردند. با ترکیب مدل و نقشه مولکولی، نویسندگان نوع خاصی از نورون تحریکی را شناسایی کردند که نقش مهمی در ترمیم راه رفتن پس از آسیب نخاعی دارد اما برای راه رفتن در افراد بدون آسیب نخاع ضروری نیست.

در خاتمه گفتنی است، این یافته ها ما را یک گام به درک مکانیسم های توانبخشی EES نزدیک تر می کند.
با این حال، نویسندگان خاطرنشان می ‌کنند که نورون ‌های دیری نیز وجود دارند که در مغز و نخاع به بهبود راه رفتن کمک می‌ کنند و به همین دلیل انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز است.