وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین با میزان شاخص توده بدنی بالاتر مرتبط است تصور می‌ شود که استرس ناشی از بحران‌های مالی به سلامت روان آسیب زده و رفاه بسیاری از کسانی که مشکلات مالی را تجربه می ‌کنند در خطر خواهد بود

سال ۲۰۲۲ دربرگیرنده ظهور یک بحران جهانی در هزینه زندگی بود که ناشی از افزایش سریع هزینه انرژی و غذا است. نتیجه این خواهد بود که تعداد فزاینده ‌ای از خانواده‌ها با آشفتگی مالی کوتاه ‌مدت و مشکلات مالی بلند مدت مواجه می شوند.
افزایش تورم منجر به کم شدن درآمدهای قابل مصرف خانوارهای متوسط می شود و این امر همواره بر قدرت خرید مواد غذایی تأثیر می گذارد. یکی از تأثیرات احتمالی این خواهد بود که بسیاری از مردم از کشورهای کمتر توسعه یافته اقتصادی به سمت فقر شدید و گرسنگی پیش بروند. علاوه بر این، بحران هزینه زندگی ممکن است طوفانی سهمگین برای افزایش شیوع چاقی در جهان ایجاد کند.

به گفته کارشناسان، خانواده ها در حال حاضر مجبورند بین غذاهای ارزان و پر انرژی در دسترس در مقابل گزینه های غذایی سالم تر و پرهزینه تر، یکی را انتخاب کنند. با افزایش مشکلات مالی، انتخاب دوم دشوارتر می شود.
خانوارهایی که کمترین درآمد را دارند کمتر می توانند سلامت طولانی مدت را در رأس ملاحظات خود در هنگام خرید، انتخاب و پختن غذا مد نظر قرار دهند.
تحقیقات اخیر نشان می دهد که این امر یکی از دلایل احتمالی است که چرا وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین با میزان شاخص توده بدنی بالاتر مرتبط است. پژوهشگران معتقدند که اگر این روند کنترل نشود، بحران هزینه زندگی این پتانسیل را دارد که نابرابری های اجتماعی-اقتصادی در چاقی را با تأثیر نامتناسب بر خانواده ها و جوامع محروم که قبلاً در معرض خطر چاقی قرار دارند، بیشتر کند.
محققان توضیح می دهند:تصور می‌ شود که استرس ناشی از بحران‌های مالی به سلامت روان آسیب زده و رفاه بسیاری از کسانی که مشکلات مالی را تجربه می ‌کنند در خطر خواهد بود.
سلامت روان ضعیف‌تر احتمالاً انگیزه را در زمینه مدیریت چاقی کاهش می‌ دهد و یک عامل خطر دیگر برای افزایش وزن در میان جمعیت عمومی است.
نتایج برخی تحقیقات نشان می دهد:محرومیت از منابع و ناامنی ممکن است مستقیماً بر سیستم های بیولوژیکی برای افزایش رسوب چربی و افزایش وزن تأثیر بگذارد. تجربه ناامنی غذایی یک عامل خطر برای چاقی و سایر مشکلات سلامتی است، بنابراین، بحران هزینه زندگی می ‌تواند به سمت ناامنی غذایی و افزایش بیشتر چاقی در میان افرادی که قبلاً مشکلات مالی را تجربه کرده اند، پیش رود.
پژوهشگران معتقدند: نحوه واکنش کشورها به بحران هزینه زندگی مهم است و همواره از یک دولت به دولت دیگر متفاوت خواهد بود. اگرچه تلاش‌های جهانی برای رسیدگی به تورم و مشکلات مالی وجود خواهد داشت، اما در زمینه چاقی، اجماع جهانی وجود ندارد.
در این راستا برخی کشورها مانند بریتانیا در سال‌های اخیر، ارائه طیف وسیعی از اقدامات ضد چاقی در سطح جمعیت، از جمله ممنوعیت تبلیغات قیمت و تبلیغات محصولات غذایی ناسالم را اجرا و پیشنهاد کرده است.
اگر دولت‌ها سیاست چاقی را اولویت‌ بندی کنند یا تلاش کنند تا رشد اقتصادی کوتاه ‌مدت را تحریک کنند، نه تنها چاقی بدتر می ‌شود، بلکه احتمالاً اثرات مخرب اقتصادی بلند مدتی نیز به همراه خواهد داشت. در حال حاضر بار جهانی چاقی زیاد است و اگر روند رو به افزایش شیوع چاقی ادامه یابد، به صورت وحشتناکی رشد خواهد کرد.

به گفته کارشناسان، اگر سیاست چاقی در بسیاری از کشورها اعمال نشود می تواند در چارچوب گسترده‌تر مانند تغییرات آب و هوا و بحران‌های مالی تبدیل به یک معضل جهانی شده و برای مدت زمان بسیار طولانی با بشریت باقی بماند.