بیماری کف دست یا دوپویترن چیست؟

بیماری کف دست دوپویترن(Dupuytren Contractile Disease) یا به اختصار DC تغییر شکلی در انگشتان دست است که معمولاً طی سال ها ایجاد می شود. این بیماری لایه‌ای از بافت زیرین پوست کف دست (فاشیای کف دست) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در انقباض دوپویترن (Dupuytren)، گره‌های از بافت در زیر پوست ایجاد می شود و در نهایت یک گره ضخیم ایجاد می‌شود که یک یا چند انگشت را به حالت خمیده در می‌آورد و انگشتان آسیب دیده را نمی‌توان به طور کامل صاف کرد.


به طور معمول، علائم به تدریج شروع شده و با گذشت زمان بدتر می شود و ممکن است چند سال طول بکشد تا علائم آنقدر برجسته شوند که به پزشک مراجعه کرد.

انقباض دوپویترن به طور عمده انگشت‌های میانی دست (دو انگشت دورتر از انگشت شست) را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به ندرت انگشت شست را درگیر می کند. اما، انقباض دوپویترن می‌تواند در هر دو دست اتفاق بیفتد، اما ممکن است در یک دست نسبت به دست دیگر، شدت تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.

انقباض عضلانی شامل کوتاه شدن و سخت شدن عضلات، تاندون ها یا دیگر بافت های همبند است که اغلب منجر به تغییر شکل، سفتی مفاصل و گاهی درد یا سفتی می شود. در مورد بیماری کف دست یا دوپویترن ، تغییر شکل بر روی بافت دست تاثیر می گذارد، که منجر به علائمی مانند خمیدگی دائمی انگشتان و ضخیم شدن پوست کف دست می شود.

بیماری دوپویترن یا بیماری کف دست می‌تواند انجام بسیاری کارها را دشوار کند. برای مثال می تواند روی فعالیت های روزمره مانند قرار دادن دست در جیب، کشیدن دستکش به دست و حتی حرکت دادن عادی انگشتان دست تاثیر گذار باشد. از آنجا که انگشت شست و اشاره معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند، بسیاری از افراد با فعالیتهای حرکتی خوب مانند نوشتن، ناراحتی و مشکل زیادی ندارند. اما با پیشرفت این بیماری، می تواند توانایی فرد را در باز کردن کامل دست، گرفتن اشیای بزرگ یا قرار دادن دست روی سطح صاف محدود کند.

دوپویترن می‌تواند در طی سال‌ها تا چندین دهه پیشرفت کند و در نهایت توانایی دست برای صاف کردن انگشتان یا انگشت شست را در امتداد کف دست محدود کند.  

 

پزشکان نمی‌دانند چه عواملی باعث بیماری دوپویترن می‌شود!
هیچ مدرکی وجود ندارد که صدمات دست یا مشاغل مرتبط با لرزش دست‌ها باعث ایجاد این بیماری می‌شود. اما بر اساس مشاهدات و تحقیقات، تعدادی از عوامل، خطر ابتلا به بیماری انقباض دوپویترن را افزایش می‌دهند که شامل موارد زیر است:
سن: انقباض دوپویترن معمولاً پس از 50 سالگی اتفاق می افتد.
جنسیت: در مردان احتمال ابتلا به بیماری بیماری دوپویترن شدیدتر از زنان است.
نژاد: افراد از نژاد اروپایی بیشتر در معرض خطر بیماری کف دست هستند.
سابقه خانوادگی: عوامل ژنتیکی بیماری کف دست، اغلب در خانواده فرد مبتلا وجود دارد.
استعمال دخانیات و الکل: سیگار کشیدن و مصرف الکل با افزایش خطر انقباض دوپویترن در ارتباط است.
دیابت: گزارش شده است که افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض خطر انقباض دوپویترن هستند.


افراد در معرض ابتلا
در صورتی که شرایط گفته شده در ادامه مطلب را دارا هستید، باید مراقبت های کاملی را برای جلوگیری از ابتلا به بیماری دوپویترن انجام دهید.

افرادی که سن بالایی دارند، چرا که این بیماری معمولا در میانسالی شروع می‌شود.
به طور کلی مردان مستعد ابتلا به آن هستند و می‌توان گفت که در مردان این بیماری شایع‌تر از زنان است.
برخورداری از سابقه خانوادگی،از این رو می توان این عارضه را تا حدودی ژنتیکی معرفی کرد.
اگر داروی ضد تشنج مصرف می‌کنید باید در نظر داشته باشید که این عارضه با مصرف برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج و صرع مرتبط است.
افراد سیگاری و معتاد به مشروبات الکلی باید به خوبی در این رابطه نکات مرتبط را رعایت کنند. ابتلا به بیماری دیابت نیز از دیگر علل این بیماری به شمار می آید.

علل بیماری کف دست یا دوپویترن و عوامل خطر
چه چیزی باعث بیماری کف دست یا دوپویترن می شود؟
زمانی که بافت زیر پوست کف دست، ضخیم و طنابی شده و تا انگشتان نیز گسترش پیدا کند، گاهی اوقات باعث کشیدگی انگشتان به سمت پائین می شود. دقیقا علت DC معلوم نیست. اگرچه شواهد زیادی وجود ندارند که صحت این ادعا را نشان دهند، برخی بر این باورند که صدماتی که به دست وارد می شود یا حرکات تکراری با دست ممکن است خطر را افزایش دهند. اساسا هر چیزی که باعث افزایش التهاب می شود (ریشه اکثر بیماری ها) می تواند به بروز این آسیب در دست کمک کند.  
 

تغیرات بافت کلاژن و هیپرپلازی دسته‌های نیام کف دست باعث بروز بیماری می گردد، ولی علت ایجاد آن مشخص نیست. این الیاف بافت همبند ضخیم شده و جمع میگردند و در ابتدا به صورت گرهک هستند ولی به تدریج به همدیگر پیوسته و به‌شکل نوار ضخیم و سفت باعث خم شدن انگشت مربوطه می‌شوند.  

 

علائم انقباض دوپویترن
بیماری انقباض دوپویترن (Dupuytren Contractile Disease) به طور معمول و با گذر عمر پیشرفت می کند. این شرایط معمولاً با ضخیم شدن پوست کف دست شروع می شود. هرچه پیشرفت می کند، پوست کف دست ممکن است حالتی توده ای و یا فرورفته به خود بگیرد. این بافت توده‌ای محکم و فرورفته که روی کف دست ایجاد می شود، ممکن است به لمس حساس باشد اما معمولاً دردناک نیست.

در مراحل بعدی انقباض دوپویترن، تارهایی از بافت، زیر پوست کف دست ایجاد می‌شود و می تواند در انگشتان دست نیز گسترش پیدا کند. با گذر زمان و محکم شدن این بافت‌ها، ممکن است انگشتان دست، گاهی اوقات به شدت به سمت کف دست کشیده شوند. تشخیص این بیماری توسط پزشک به راحتی انجام می شود. در بیشتر موارد، پزشکان می توانند بیماری کف دست را با نگاه و تمرکز روی احساس دست فرد، تشخیص دهند.

البته، آزمایشات دیگر به ندرت لازم است. پزشک، دست های بیمار را را با یکدیگر مقایسه می کند و از نظر وجود ضایعات پوستی روی کف دست، بررسی می کند. همچنین برای بررسی گره های سفت یا نوارهای بافتی، به برخی از دست ها و انگشتان فرد فشار وارد می کند. پزشک بررسی می کند که آیا فرد می تواند دست خود را صاف روی یک میز یا سطح صاف قرار دهد. در بیشتر موارد، عدم توانایی در صاف نگه داشتن کامل انگشتان دست، نشان دهنده بیماری دوپویترن است.

تشخیص DC
تشخیص بیماری کف دست یا دوپویترن معمولا ساده است و نیازی به انجام آزمایشات زیادی ندارد. اغلب اوقات پزشک می تواند با نگاه کردن به دست، کف دست و انگشتان، در مورد هر گونه علائم یا محدودیت های فیزیکی با بیمار صحبت کند. اگر به خاطر نگرانی از تغییر شکل دستان خود، به دکتر مراجعه کردید، پزشک احتمالا یک معاینه فیزیکی از دستان شما انجام می دهد تا ببیند که هر یک از انگشتان در چه وضعیتی هستند و همچنین نشانه هایی از قبیل چروکیدگی پوست، توده ها، حساسیت، درد، سختی و سفتی بافت در کف دست ها و غیره را مورد بررسی قرار می دهد. بخشی دیگر از آزمایشات فیزیکی برای بررسی DC به این گونه است که از بیمار خواسته می شود تا دست خود را بر روی یک سطح صاف قرار دهد، در این حالت هر انگشتی که خم نشود، به راحتی قابل مشاهده می باشد. بیماری کف دست یا دوپویترن معمولا در دست ها دیده می شود و به ندرت بر روی پاها تاثیر می گذارد. هنگامی که این حالت بر روی پاها تاثیر می گذارد، آن را به عنوان فیبروماتوز کف پا یا بیماری لدرهوس شناخته می شود.

نشانه های DC در کف پا عبارتند از:
سفت کردن پوست پا
خارش
احساس گزیدگی
درد مفاصل
رشد توده ها و گره ها
 

اگر بیماری در فرد به آرامی و بدون درد پیشرفت کند و تأثیر کمی بر توانایی او در استفاده از دستان برای کارهای روزمره داشته باشد، ممکن است بیمار نیازی به درمان نداشته باشد. این بیمار باید به طور مستمر با معاینات بررسی کند که آیا بیماری انقباض دوپویترن پیشرفت داشته است یا خیر؟ در صورت پیشرفت علائم نیز سریعا باید به دنبال درمان مناسب باشد.


علائم و نشانه های بیماری کف دست یا دوپویترن DC معمولا بر روی یک دست تاثیر می گذارد، اگر چه بعضی از افراد این علائم را در هر دو دست خود دارند.

شايع ترين علايم DC عبارتند از:
- ضخیم شدن پوست کف دست. این معمولا اولین نشانه ای است که مورد توجه قرار می گیرد.
- تشکیل طنابهای ضخیم در کف دست که حرکت انگشتان را محدود می کنند.
- ظاهر چروکیده پوست کف دست. بعضی افراد متوجه توده یا برآمدگی‌هایی در بافت کف دست خود نیز می‌شوند.
- خم نشدن انگشتان (معمولا انگشت حلقه و انگشت کوچک و گاهی اوقات انگشت میانی دست) و ناتوانی در راست نگه داشتن انگشتان آسیب دیده به طور کامل.به ندرت این عارضه در کل دست، انگشت شست و سبابه، دیده می شود.
- عدم توانایی در قرار دادن کامل دست آسیب دیده بر روی سطح صاف.
- دشواری در انجام کارهای روزمره که نیاز به فعالیت های حرکتی و استفاده از دست آسیب دیده دارند. تا زمانی که انگشت شست و انگشت سبابه، خم نشده اند یا آسیب ندیده اند، معمولا با انجام وظایفی مانند پخت و پز، نوشتن و غیره مشکلی وجود ندارد؛ با این حال، انقباضات شدید می توانند توانایی شما را در باز کردن کامل دست، گرفتن اشیاء بزرگ، حرکت دادن دست در مکان های باریک و تنگ و انجام سایر فعالیت‌ها محدود کنند.

 

آیا این بیماری می تواند دردناک باشد؟
به طور معمول، DC باعث افزایش حساسیت می شود، مانند احساس ناراحتی در هنگام ضربه زدن به توده های کف دست یا ضربه بر روی کف دست یا کشیدن انگشتان آسیب دیده که معمولا خیلی دردناک نیستند. اگر علائم و التهاب شدید باشد درد نیز ممکن است بیشتر شود.  


آیا ارتباطی بین DC و انقباض انگشت سبابه وجود دارد؟
DC ، می تواند باعث بروز علائم و شرایط دیگری بر روی دست ها شود مانند انقباض انگشت سبابه، سندرم تونل کارپال و کیست غدد لنفاوی. DC با انقباض انگشت سبابه، تفاوت دارد، زیرا معمولا باعث درد نمی شود، هر چند که هر دو می توانند باعث سفتی، “قفل شدن” انگشتان و کاهش توانایی در کشش انگشتان دست شوند. بعضی افراد می توانند هر دو این شرایط را داشته باشند و افرادی که سابقه دیابت دارند، به طور همزمان به سندرم تونل کارپال نیز مبتلا می شوند.
 

 

درمان انقباض دوپویترن
معاینات اولیه و تشخیص پیشرفت بیماری انقباض دوپویترن با تست قرار دادن کف دست روی میز شروع می شود. این تست جز تست هایی است که خود فرد نیز می تواند انجام دهد. درمان اولیه شامل برداشتن و از بین بردن گره های کف دست است که انگشتان را به سمت کف دست خم می کند. از بین بردن این بافت گره ای را از راه های گوناگون می توان انجام داد.

انتخاب روش بستگی به شدت علائم و سایر مشکلات دارد. در ملاقات با پزشک، ممکن است پزشک برای تشخیص بهتر از بیمار سوالاتی بپرسد. این سوالات شامل زمان شروع علائم، شدت علائم، مداومت درد بیمار، سابقه خانوادگی بیمار، تاثیر درد و علائم روی بیمار، انتظار بیمار از بازگشت توانایی ها، داروها و مکمل های مصرفی بیمار، نام بردن از روش های درمانی و اثر بخشی روش درمانی است.


پرتودرمانی (رادیوتراپی)
رادیوتراپی برای انقباض Dupuytren شامل تابش چندین پرتو با دوز کم به دست آسیب‌دیده است. شواهد نشان می‌دهد که این کار می‌تواند برای کند کردن پیشرفت بیماری در مراحل اولیه موثر باشد. امروزه پزشکان توصیه می‌کنند که رادیوتراپی در این شرایط یک درمان بی‌خطر به نظر می‌رسد. برخی افراد پس از درمان دچار عوارض جانبی می‌شوند، مانند خشکی پوست دست. همچنین، مانند هر نوع پرتودرمانی، خطر ایجاد سرطان در بافت تحت درمان در درازمدت وجود دارد. اگرچه تصور می‌شود این احتمال بسیار کم است.

تعدادی از روش های درمان انقباض دوپویترن برای کند کردن روند انقباض و تسکین علائم در دسترس است.

1- درای نیدلینگ: در درای نیدلینگ یا سوزن خشک، متخصص با استفاده از یک سوزن که از طریق پوست وارد کف دست می شود، انقباض گره بافتی را سوراخ کرده و می شکند. انقباضات اغلب عود می کنند اما این روش می تواند تکرار شود. مزیت اصلی روش سوزن زدن این است که هیچ برشی ایجاد نمی شود و می توان همزمان آن را روی چند انگشت انجام داد و معمولاً پس از آن به درمان فیزیکی بسیار کمی نیاز است. عیب اصلی این روش این است که در بعضی از نقاط انگشت قابل استفاده نیست؛ زیرا می تواند به یک عصب یا تاندون آسیب برساند.

2- تزریق آنزیم: تزریق نوعی آنزیم به گره بافتی در کف دست می تواند آن را نرم و ضعیف کند و بعد از تزریق، پزشک می تواند با لمس انقباض دوپویترن بیمار، آن را بشکند و انگشتان را صاف کند. مزایا و معایب تزریق آنزیم مشابه سوزن خشک است. البته تزریق آنزیم در همه موسسات پزشکی ارائه نمی شود.

3- عمل جراحي: گزینه دیگر درمان انقباض دوپویترن، عملکرد محدود و برداشتن گره بافتی کف دست است. مزیت اصلی جراحی این است که منجر به درمان کامل تر و طولانی تر از روش سوزن خشک یا تزریق آنزیم می شود. عیب اصلی این روش این است که پس از جراحی معمولاً به فیزیوتراپی نیاز است و مدت زمان بهبودی طولانی تر می شود.

درمانهای غیرجراحی
تزرق کورتیکواستروئید: کورتون یک داروی ضدالتهابی قوی است میتواند به ندولهای دردناک تزریق شود. در برخی از بیماران این تزریق میتواند سبب کاهش پیشرفت روند بیماری شود. اثرات این تزریق بین فرد به فرد متفاوت است.
اسپلینت: اسپلینت زدن سبب جلوگیری از پیشرفت کانترکچر نمی شود. کشش تحت فشار، چندان موثر نمیباشد و میتواند سبب آسیب دست و انگشت شود. اسپلینت میتواند پس از جراحی استفاده شده تا از محل آسیب محافظت نماید، اگرچه اثر آن بر کاهش احتمال عود کانترکچر نامشخص میباشد.
 

آیا دوپویترن نیاز به درمان دارد؟
بسیاری از افراد مبتلا به انقباض دوپویترن به هیچ درمانی نیاز ندارند. درمان فقط در صورتی لازم است که انگشتان شروع به خم شدن کرده باشند (در صورت وجود انقباض). اگر عملکرد طبیعی دست تحت‌تأثیر قرار گرفته باشد بیمار نیاز به درمان دارد. در بسیاری از موارد این وضعیت خفیف باقی می‌ماند و تداخل کمی هنگام استفاده از دست ایجاد می‌کند. در شرایطی که فقط بافت ضخیم شده با انقباض خفیف وجود داشته باشد، معمولاً هیچ درمانی توصیه نمی‌شود.

همچنین در برخی موارد این وضعیت بدون هیچ درمانی بهبود می‌یابد. بااین‌حال، این وضعیت در برخی موارد به‌مرورزمان بدتر می‌شود. به طور کلی، اگر نتوانید دست خود را روی میز صاف قرار دهید یا عملکرد دستتان به طور قابل توجهی تحت‌تأثیر قرار گرفته باشد، پزشک عمومی شما را برای ارزیابی به یک فوق تخصص دست ارجاع می‌دهد. متخصص گزینه‌های غیر جراحی یا جراحی را برای درمان در نظر می‌گیرد. هدف از درمان بهبود عملکرد دست و جلوگیری از بدتر شدن وضعیت است.

 

در برخی موارد شدید، به خصوص اگر جراحی نتواند مشکل را اصلاح کند، جراح، تمام بافت های انقباضی دوپویترن از جمله پوست متصل شده به کف دست را بر می دارد. در این موارد نیز برای پوشاندن زخم، به پیوند پوست نیاز است. این جراحی تهاجمی ترین گزینه است و بیشترین زمان بهبودی را دارد. افراد پس از آن معمولاً ماه ها به درمان فیزیکی فشرده نیاز دارند.

شیوه درست زندگی و درمان های خانگی در بیماری انقباض دوپویترن می تواند بسیار اثر گذار باشد. برای مثال بیمار باید از وارد کردن فشار زیاد به دست جلوگیری کند یا به هنگام کارهای سنگین، از دستکش دارای بالشتک استفاده کند.

 

بیماران معمولاً درمان انقباض دوپویترن را انجام می دهند، چرا که دامنه حرکتی دست برای بسیاری از فعالیت ها در زندگی روزمره مهم است.

فیزیوتراپی انقباض دوپویترن نیز روشی درمانی است که هم در مراحل اولیه بیماری و هم بعد از عمل جراحی توسط پزشک تجویز می شود.

فیزیوتراپی انقباض دوپویترن می تواند شامل گرما درمانی در مراحل ابتدایی بیماری، مهار بند کردن دست برای جلوگیری از وارد آمدن فشار، کشش و چسبندگی انگشتان و لیزر درمانی باشد. در 5 روز اولیه پس از عمل جراحی، بیمار احتیاج به استراحت دارد. پس از 5 روز اقدامات اصلی برای انجام تمرینات دامنه حرکتی بر روی انگشتان دست درگیر، انجام می شود.

در مراحل بعدی، با مداخلات اولیه به محدوده تمرینات دامنه حرکتی و بستن مهار بند روند بهبودی تسریع بخشیده می شود. این تمرینات با هدف سازگاری فرد انجام می شود و بر اساس اختلال، شدت علائم، وضعیت جسمی و توانایی بیمار است. مراحل آینده فیزیوتراپی انقباض دوپویترن نیز آموزش بیمار در مورد کاهش تورم و اهمیت به پیشرفت هر روزه است.



4 درمان طبیعی برای بهبود علائم بیماری کف دست یا دوپویترن
محافظت از دست‌ها
برای جلوگیری از پیشرفت وضعیت، سعی نکنید فشار زیادی به دست یا انگشتان دست خود وارد کنید. اگر به کاری مشغول هستید، از لوازمی که دسته های سفت و محکمی دارند استفاده نکنید و در صورت امکان بر روی دسته ها یک لایه نوار ببندید. سعی کنید در حین انجام کارهای سنگین، از دستکش هایی که لایه ابری دارند استفاده کنید.

اگر متوجه شدید که پس از انجام انواع خاصی از تمرینات ورزشی، مانند بلند کردن وزنه، اوضاع بدتر می شود، ورزش را متوقف کرده و درباره اینکه چه نوع تمریناتی بهتر است، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین می توانید از فشار وارد شده به کف دست، با پوشیدن دستکش های وزنه برداری در هنگام بلند کردن وزنه های سنگین، تمرینات وزنه برداری یا انجام یوگا، کم کنید. اگر بعد از اینکه این کارها را بارها و بارها انجام دادید، اما باز هم حساسیت یا ناراحتی را در دستان خود حس کردید، از کمپرس گرم برای دستان خود استفاده کنید مانند کمپرس با یک حوله گرم تا تورم کاهش پیدا کند، سپس از روغن اصلی نعناع به منظور تحت کنترل گرفتن التهاب استفاده کنید.

 بیماری کف دست یا دوپویترن انجام تمرینات ورزشی مخصوص DC اگر به تازگی روشی را برای کمک به درمان بیماری کف دست یا دوپویترن انجام داده اید، می توانید با بلند کردن دست ها بالاتر از قلب و حرکت دادن آرام انگشتان خود، به کاهش تورم و فشار در دستان خود کمک کنید. حتی اگر شما هنوز بیماری کف دست یا دوپویترن را درمان نکرده اید، می توانید از تمرینات کششی برای دستهایتان استفاده کنید تا از قفل شدن یا خم شدن آنها جلوگیری شود.

تمرینات ورزشی مخصوص بیماری کف دست یا دوپویترن و فیزیوتراپی برای کاهش تورم و سفتی و همچنین بهبود عملکرد و قدرت دست آسیب دیده توصیه میشود. برای شروع تمرینات مناسب، از یک فیزیوتراپ برای اطمینان از انجام صحیح تمرینات، کمک بگیرید. فیزیو تراپ ممکن است از شما بخواهد که از یک باند محافظ استفاده کنید تا بتوانید دستانتان را ثابت نگه دارید. در خانه می توانید این تمرینات را انجام دهید تا انعطاف پذیری دستها بهتر شده و تورم و درد نیز از بین برود: به آرامی و نه با فشار، انگشتان آسیب دیده را با استفاده از دست مخالف خود، 10 مرتبه صاف کنید و 5 تا 10 ثانیه نگه دارید. این تمرین را چهار بار در روز تکرار کنید.

دست آسیب دیده را روی یک سطح صاف قرار دهید. هر انگشت را یک بار بلند کنید و 5 ثانیه نگه دارید، سپس 10 بار تکرار کنید. این تمرین را سه تا چهار بار در روز انجام دهید. همانطور که یک انگشت را بلند می کنید، آن را به مدت 10 ثانیه به اطراف حرکت دهید.

 دست ها را بر روی یکدیگر قرار دهید و انگشتانتان را بکشید و نوک انگشتانتان را لمس کنید، سعی کنید کف دست ها را به هم فشار دهید و هر انگشت خود را به مدت 10 ثانیه به عقب بکشید.

دست خود را روی یک میز صاف قرار دهید، سپس کف دست خود را از روی میز جدا کنید در حالی که انگشتانتان را بر روی میز نگه داشته اید. این تمرین را 5 تا 10 بار تکرار کنید.

دست خود را روی یک میز قرار دهید و سعی کنید انگشتان خود را تا جایی که می توانید، از یکدیگر باز کنید. هر انگشت را به سمت انگشت شست و سپس به سمت انگشت کوچک، حرکت دهید.

 دست خود را بالا نگه دارید. با انگشت شست، نوک هر انگشت خود را لمس کنید ویک دایره با انگشت و انگشت شست خود ایجاد کنید.

روزانه حدود پنج دقیقه یا بیشتر، خیلی آرام، کف دست و ساعد خود را ماساژ دهید. همچنین می توانید با فیزیوتراپ یا پزشک خود درباره اینکه آیا طب سوزنی، درمان موم گرم و ماساژ رفلکسولوژی می تواند پیشرفت بیماری شما را معکوس کند یا خیر، مشورت کنید.

کاهش التهاب بیماری کف دست یا دوپویترن با رژیم غذایی و مکمل های سالم
یک رژیم ضد التهابی ممکن است به شما کمک کند که با بالا رفتن سن، بافت سالمی داشته باشید. داشتن یک رژیم غذایی حاوی مواد مغذی مهم است مخصوصا اگر دیابت، آرتروز یا بیماری های خود ایمنی داشته باشید زیرا این بیماری ها به انقباض و درد، کمک می کنند. یک رژیم ضد التهابی یا دیابتی، شامل موارد زیر می باشد: منابع پروتئینی مانند ماهی سالمون، گوشت گوساله، مرغ، گوشت بوقلمون و تخم مرغ چربی های سالم مانند روغن نارگیل، روغن زیتون، سرشیر، کره، آجیل، دانه ها و آووکادو غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان مانند مرکبات، انواع توت، سبزیجات برگ سبز، ادویه جات، سبزیجات دریایی، چای سبز و استخوان آبگوشتی پودر کلاژن یا پودر پروتئین ساخته شده از استخوان که در درمان آسیب بافت های همبند موثر است.

غذاهای غنی از فیبر مانند آرتیشو، سبزیجات برگ سبز، سبزیجات از خانواده کلم، انواع توت، آجیل و دانه ها مانند دانه های چیا، کتان، دانه های کدو حلوایی، بادام و گردو غذاهای سرشار از منیزیم مانند لبنیات، انواع خاصی از آجیل ها و دانه ها، کاکائو، آووکادو، موز و سبزیجاتی مانند اسفناج و چغندر از مصرف مواد غذایی خیلی شیرین و فرآوری شده با کربوهیدرات پرهیز کنید.

به جای شکر از استویا استفاده کنید که یک نوع شیرین کننده طبیعی و بدون کالری می باشد. از مصرف دانه ها، به خصوص دانه های حاوی گلوتن، محصولات آرد سفید، نان گندم، حتی نان های تهیه شده از دانه کامل و بلغور جو دوسر اجتناب کنید.

به جای شیرگاو، از شیر گوسفند یا بز، یا شیری که از گاوهای A2 به دست می آید، استفاده کنید
از غذاهایی که حاوی ترکیبات مصنوعی، سدیم، مواد نگهدارنده، افزودنی ها و شیرین کننده های مصنوعی هستند اجتناب کنید. مقادیر زیاد سدیم می تواند احتباس مایع را افزایش داده و تورم را افزایش دهد بنابراین مصرف سدیم را از غذاهای فرآوری شده، کنسرو شده، یخ زده یا بسته بندی شده محدود کنید.
مکمل هایی که می توانند به کاهش التهاب کمک کنند عبارتند از: اسیدهای چرب امگا 3، زردچوبه، ویتامین B6 و برملائین، به علاوه روغن های ضروری مانند روغن زمستانه و روغن سرو.

ترک سیگار و نوشیدنی های الکل
کارشناسان معتقدند سیگار کشیدن و استفاده از دخانیات خطر ابتلا به بیماری کف دست یا دوپویترن را افزایش می دهد زیرا باعث افزایش التهاب شده و منجر به تغییرات میکروسکوپی در رگ های خونی و بافت ها می شود. برای کمک به ترک سیگار، فعالیت هایی مانند ورزش، یوگا، مراقبه ذهنی، تای چی، تصویر سازی، هیپنوتیزم یا درمان زیست شناسی را امتحان کنید. ممکن است بخواهید در یک برنامه ترک سیگار ثبت نام کنید یا درباره گزینه هایی که ممکن است میل شما به مصرف دخانیات را کاهش دهند با پزشک خود صحبت کنید.

 

درمان دوپویترن چگونه است؟
علیرغم سیر کند این بیماری هیچ درمانی برای پیشگیری از پیشرفت آن وجود ندارد. متاسفانه ماساژ، فیزیوتراپی و یا تزریق کورتون نمی‌تواند در سیر آن تغییر ایجاد کند. تنها درمان این بیماری عمل جراحی است اما با توجه به امکان عود بیماری بعد از عمل جراحی پیشنهاد می‌شود در مراحل اولیه فقط بیمار را تحت نظر داشت.

زمان مناسب برای عمل جراحی چه زمانی است؟
زمان مناسب برای عمل جراحی وقتی است که کف دست دیگر بطور مستقیم روی میز قرار نگیرد یا به بیان دیگر زمانی که هنگام سجده کردن بیمار نتواند کف دست خود را روی زمین قرار دهد. از نظر بالینی معادل این حالت عبارت است از خم ماندن انگشت با زاویه 30 درجه. در این هنگام با عمل جراحی و برداشتن بافت نا به جا و تغییر ماهیت داده از کف دست، بیماری درمان می‌‌شود. اگر چه احتمال عود بعد از عمل جراحی در این بیماری وجود دارد اما سیر آن کند است و هر چه در سن بالاتری دیده شود امکان نیاز به عمل جراحی مجدد کمتر می‌شود.

به طور کلی این بیماری یک بیماری با سیر کند و با نتایج خوب درمانی است اما باید در زمان مناسب برای درمان جراحی اقدام شود.

درمانهای جراحی
درصورت تداخل کانترکچر با عملکرد دست ممکن است توصیه به جراحی شود. هدف جراحی کاهش کانترکچر و افزایش حرکت در دست میباشد. درمان قطعی برای کانترکچر وجود ندارد و تنها برداشتن باندها توصیه می شود.

متاسفانه، بافت ترمیمی پس از جراحی خود می تواند سبب تشکیل باند در آینده گردد.
دو روش جراحی متداول برای این کنترکچر وجود دارد:
فاشیوتومی برداشت ناکامل فاسیای کف دست
فاشیوتومی: در این روش پزشک جراح برش روی کف دست شما ایجاد کرده و باندها را پاره کرده تا کانترکچر کاهش پیدا کند. این روش جراحی با استفاده از بیحسی موضعی انجام می شود، پس از جراحی زخم شما باز بوده و زمان داده می شود تا ترمیم شود و سپس برای شما اسپلینت استفاده شود.
برداشت ناکامل فاسیای کف دست: در این روش پزشک برش کف دست ایجاد کرده و از طریق این برش بافتهای نامناسب و باندها را برش داده تا انگشتان صاف شود.
 

روشهای برش دادن کف دست در جراحی بیماری دوپویترین می تواند متنوع باشد ولی در اغلب موارد برش زیگ زاگی استفاده می شود. پس از جراحی در اغلب موارد زخم باز مانده تا کم کم ترمیم شود و گاها از گرفت برای ترمیم استفاده می شود. گرفت پوستی گاها از سایر مناطق بدن برداشته شده و برای ترمیم استفاده می شود و گاها برای دوره ترمیم از اسپلینت استفاده می شود. این روش اغلب نسبت به فاشیوتومی گرانتر بوده ونیازمند مراقبت بیشتر و فیزیوتراپی بوده و اغلب زمان بهبود طولانی تر دارد.

عوارض درمان باتوجه به شدت کانترکچر و شرایط پزشکی خود فرد متفاوت است ولی عوارض کلی شامل: درد، اسکار عمل جراحی، آسیب به عصب و عروق محیطی، عفونت زخم، خشکی و اختلال حسی و آسیب دائمی انگشتان میباشد.


بهبود
عوارض زیاد پس از این درگیری شایع نمی باشد ولی احتمال درد، خشکی و تورم وجود دارد. اگرچه هدف از جراحی اغلب بهبود حرکت در انگشتان است برخی از بیماران پس از جراحی قدرت خم کردن در انگشتان خود را از دست میدهند، بالا نگهداشتن دست درسطحی بالاتر از قلب و تحرک آرام در انگشتان سبب کاهش این تورم و بهبود خشکی می شود.

مدالیته‌های فیزیکی برای بهبود قدرت و عملکرد دست و کاهش التهاب و تورم و کمک به ترمیم زخم مفید است و گاها از اسپلینت هم استفاده می شود.

نتایج: در اغلب بیماران حرکت پس از جراحی بهبود پیدا می کند، اگرچه چون این درگیری درمانی ندارد حدود 20% از بیماران دچار عود کنترکچرشده و گاها نیازمند جراحی مجدد خواهند شد.


اقدامات احتیاطی
در صورت مشاهده علائمی مانند سفتی در یک یا هر دو دست، ضعف دست ها در گرفتن اشیاء، خم شدن انگشتان دست و یا وجود توده، به یک متخصص ارتوپدی دست مراجعه کنید. بادرمان به موقع، از عوارض و آسیب بافتی که باعث محدودیت در انجام کارها می شود، میتوان جلوگیری کرد.

سعی کنید بفهمید که چه چیزی باعث بروز مشکل می شود. سپس، مراحل کاهش فشار بر روی دست خود را انجام دهید.


برگرفته از:
- دکتر سلام
- مرکز فیزیوتراپی آرنیکا
- سایت orthoinfo -ترجمه: دکتر مریم رحیمی