اگر فرزند مجردتان پیش شما زندگی می‌کند...

حالا که بلاهت تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیرندگان فضای جامعه را برای جوانان به شدت دشوار کرده و ازدواج امری محال شده، برخی رسانه‌ها تلاش می‌کنند، توصیه‌هایی در زمینه سازگاری و همنشینی جوانان مجرد با خانواده‌ها داشته باشند، البته نکته اینجاست که تشویق به زندگی مستقل در قالبی غیر از ازدواج هم ممکن نیست و کلاف پیچیده‌ای شده، این که مطالبه را از ساختار به سمت آدم‌های معمولی جامعه ببریم، نمی‌دانیم تا چه حدی می‌تواند منطقی باشد، اما در هر صورت این مطلبی‌ست از روزنامه «خراسان» شکلی از توصیه و اندرز دارد: فرزندانی که به دلایل مختلف در سن ازدواج هستند یا سن مناسب ازدواج را رد کرده‌اند و در حالی‌که اغلب به بلوغ کامل، استقلال فکری و مالی هم رسیده‌اند اما در کنار والدین زندگی می‌کنند.

در بیشتر موارد این همنشینی مشکلات و تعارض‌هایی بین فرزندان و والدین به وجود می‌آورد.

در ابتدا توصیه به والدین برای تعامل بهتر با فرزند مجرد:

یکم: معمولا به‌طور ناخودآگاه، بعضی والدین مدام وارد حریم‌ شخصی و مستقل فرزند خود می شوند و اجازه گرفتن هیچ تصمیمی را به او نمی‌دهند. این اتفاق باعث ایجاد تعارض‌های زیادی می‌شود و مدیریت‌نکردن اختلاف سلیقه و نظرات متضاد، دردسرساز خواهد شد. داشتن حریم و مرز در زندگی بسیار مهم است. این که در خانواده هر فردی اتاق و فضای کاری خودش را داشته باشد و والدین هم به این مرزبندی سالم فرزندان خود احترام بگذارند و بدانند که فرزند آن‌ها دیگر به بلوغ کامل رسیده و نیاز دارد حریم‌خصوصی در خانواده برای او رعایت شود.

دوم: در اغلب موارد دختر و پسر صلاح زندگی خود را یک چیز می‌دانند اما والدین معتقدند که فرزندشان توانایی تصمیم‌گیری درست را ندارد و صلاح خودش را نمی‌داند و همین اختلاف نظر نسلی باعث کشمکش‌های فراوانی بین دو طرف می‌شود. مثلابرخی والدین حتی در زمینه ساعات رفت و آمد فرزندان و یا اختیارات آشکاری چون سفر مجردی هم اظهارنظر می‌کنند.

سوم: بسیاری از گلایه‌های دختران و پسران مجرد این است که کوچک‌ترین حرکات ما در منزل توسط والدین کنترل می‌شود. والدین دقت داشته باشند این نظارت و کنترل بیش از حد در این سن به فرزندان حس نداشتن اعتماد به نفس و ناکافی بودن می‌دهد. همچنین مقایسه‌کردن فرزندان از جانب والدین معضلی است که معمولا در خانواده‌ها بسیار دیده می‌شود؛ جملات مضری مانند: «دختر فلانی ازدواج کرد، تو بی‌خیال زندگی هستی» یا «دیدی پسر فلانی ازدواج کرد، بچه‌دار شد و تو هنوز مجردی» و ....در صورتی که مجردی و مجرد ماندن هم اساسا می‌تواند یک سبک زندگی باشد.


۳ توصیه به فرزندان مجرد برای تعامل بهتر با والدین

اول: معمولا اختلاف‌نظر بین فرزندان و والدین وجود دارد. سعی کنید به جای کشمکش و مشاجره در باره مسائل و حریم‌خصوصی تان به طور محترمانه با آن‌ها وارد مذاکره شوید. این که چه برنامه‌هایی دارید، چه ساعت‌هایی باید کار کنید و تمام امور شخصی خود را حتی یک بار کافی است برای آن‌ها کامل توضیح دهید. بیشتر والدین به دلیل نگرانی و دلواپسی شاید سوال‌های زیادی را مطرح کنند، به جای مشاجره برای آن‌ها شرایط و برنامه‌های خود را توضیح دهید.

دوم: درباره تصمیمات مهم زندگی شاید بهتر است که با والدین خود مشورت کنید، حتی اگر به بلوغ کافی هم رسیده باشید، گاها از تجربه و مشورت والدین نباید غافل شد. قطعا در درجه اول این کار نوعی احترام به آن‌هاست و این که می‌توانید از تجربیات گذشته آن‌ها هم استفاده کنید حتی اگر در مسیر کاری و تحصیلی خودتان تمام تجربیات لازم را داشته باشید.

سوم: سبک زندگی مدرن را به والدین خود معرفی کنید تا آن‌ها تنها راه سعادت را در ازدواج نبینند، آن‌ها باید بپذیرند که یک انسان می‌تواند خوشبخت باشد، حتی اگر ازدواج نکنید.