چرا بازی برای دانش آموزان مهم است؟

چرا گنجاندن بازی در مدارس مهم است؟
در یک فضای آکادمیک، بازی  می‌تواند به کودکان در یادگیری و رشد کمک کند. بازی مبتنی بر معلم ارتباط بسیار نزدیکی با یادگیری مبتنی بر پرسش دارد. مربیان دانش آموزان دبستانی باید در مورد قوانین و روند حاکم بر بازی از کودکان سوال کنند و سپس کودکان را از طریق دانش خود به برقراری ارتباط با جهان گسترده ترغیب کنند.

در کلاس درس باید معلمان یادگیری را در درون ساختار هدایت کنند و این کار بایستی را با نشاط و شادابی، با تمرکز ویژه بر اهدافی که در ذهن وجود دارد انجام گیرد.
وقتی معلمان رویکردی مبتنی بر فعالیت را برای ترکیب موضوعات مختلف در پیش می‌گیرند، متوجه خواهیم شد که معلمان می‌توانند تجربه آموزشی بزرگتری را ایجاد کنند.

دانش آموزان مهارت‌های تفکر انتقادی را می‌آموزند، توانایی‌های زبانی خود را توسعه می‌دهند، دامنه دانش خود را گسترش می‌دهند و آگاهی عاطفی اجتماعی خود را افزایش می‌دهند همه اینها اتفاق خواهد افتاد بدون اینکه بدانند چه مقدار یاد می‌گیرند.

۱. بازی باعث ایجاد تخیل و خلاقیت می شود
در طول بازی، بچه ها تخیل خود را گسترش می دهند. آنها بازی های ساختگی می سازند یا در جهان های وانمودی گم می شوند. کودکان راه حل های مختلفی را ارائه می کنند و در عین حال اعتماد به نفس خود را افزایش می دهند. آنها قوانین خود را می سازند و یاد می گیرند که چگونه آن قوانین را در صورت نیاز دنبال یا تطبیق دهند. اینها مهارت های مفیدی برای هدایت زندگی و توسعه روابط با دیگران هستند.
 
۲. بازی رشد شناختی را تقویت می کند
بازی برای رشد سالم مغز ضروری است. بازی بدون ساختار زمانی است که بچه ها بازی خود را کارگردانی می کنند. آنها به برنامه ها یا فعالیت های هدایت شده توسط بزرگسالان محدود نمی شوند. بازی بدون ساختار به رشد مغز کودک در راه های مثبت کمک می کند. باعث تقویت و افزایش ارتباطات عصبی در مغز می شود. اینها مسیرهایی در مغز هستند که برای تفکر از آنها استفاده می کنیم.
۳. بازی مزایای عاطفی و رفتاری را ارائه می دهد
هنگامی که بزرگسالان احساس می کنند که تحت فشار هستند، ما به فعالیت هایی که ما را آرام می کند عقب نشینی می کنیم. ما به باشگاه می‌رویم، در اطراف محله قدم می‌زنیم، باغ را علف‌های هرز می‌کنیم یا یک بازی رومیزی انجام می‌دهیم. این فعالیت ها چیزی بیش از حواس پرتی است. آنها راهی برای بازگرداندن بازی به زندگی ما و اتصال ما به چیزهایی در زندگی هستند که به ما کمک می کنند.
بچه ها هم همینطور هستند، اگرچه به زمان بازی خیلی بیشتری نیاز دارند. بازی مکرر و روزانه می تواند به کاهش اضطراب، استرس و تحریک پذیری کمک کند. همچنین به افزایش شادی و عزت نفس کمک می کند.
۴. بازی سواد را بهبود می بخشد
بچه ها برای یادگیری زبان به دنیا می آیند. آنها از بدو تولد، مهارت های زبانی و سوادآموزی را از طریق بازی و تعامل ایجاد می کنند. نوزادان و کودکان نوپا وقتی بزرگسالان آنچه را که می بینند، می شنوند و انجام می دهند توصیف می کنند، کلمات جدیدی را یاد می گیرند. آهنگ ها و اشعار هجاها را به ضربات متصل می کنند. این به کودکان کمک می کند تا مهارت های گوش دادن را توسعه دهند و در مورد صداها در کلمات بیاموزند.
۵. بازی، استقلال بیشتر را تشویق می کند
کودکان اغلب قدرت یا حرف کمی در مورد فعالیت های روزانه خود دارند. آنها بسیاری از روزهای خود را با این موضوع می گذرانند که به آنها گفته می شود چه کاری انجام دهند، چه زمانی آن را انجام دهند و کجا باید بروند. در دنیای بازی، آنها این فرصت را دارند که قوانین را تعیین کنند و صاحب قدرت باشند. آنها می توانند رهبر باشند و بزرگسالان می توانند کسانی باشند که گوش می دهند و دستورالعمل ها را می گیرند. بازی انفرادی (مستقل) به اندازه یادگیری نحوه بازی با دیگران مهم است. این به کودکان کمک می کند تا احساس استقلال قوی تری داشته باشند.
۶. بازی باعث ارتقای آمادگی جسمانی می شود
چه آنها متوجه شوند و چه ندانند، بدن کودکان فعال است. کودکان نیاز بسیار شدیدی به بازی فیزیکی دارند، یعنی هر نوع بازی که آنها را به حرکت وادار کند. این بخشی از نحوه استفاده از بدن آنها و تقویت ارتباطات در مغز است. این همچنین یک شکل عالی از ورزش است که باعث ایجاد تناسب اندام و سلامت کودکان می شود.

تاثیر بازی‌های آموزشی بر یادگیری دانش‌آموزان
ایجاد موقعیت‌های یادگیری تعاملی، روش‌های مطلوب آموزش و پرورش به شمار می‌آید. پژوهشگران و دانشمندان در حوزه‌ی آموزش و پرورش، ارزش‌های والای «تعاملی بودن محیط‌های آموزشی» را پیوسته مطرح و بر آن تأکید کرده‌اند. این محیط‌ها شامل موقعیت‌هایی هستند که در آن‌ها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات از منابع آموزشی باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت‌های تعاملی بین شاگرد و معلم، «بازی‌های آموزشی» است که در بطن خود، دارای هدف آموزشی است؛ یعنی انتقال نکته‌ای خاص، برجسته کردن قابلیت‌های ویژه با تعمیق مهارت‌ها. در مقاله‌ی حاضر،‌ ضمن ارائه تعریف بازی آموزشی، تأثیر این بازی‌ها در یادگیری دانش‌آموزان بررسی شده است.

چرا گنجاندن بازی در مدارس مهم است؟
در یک فضای آکادمیک، بازی همچنین می‌تواند به کودکان در یادگیری و رشد کمک کند. بازی مبتنی بر معلم ارتباط بسیار نزدیکی با یادگیری مبتنی بر پرسش دارد. مربیان دانش آموزان دبستانی باید در مورد قوانین و روند حاکم بر بازی از کودکان سوال کنند و سپس کودکان را از طریق دانش خود به برقراری ارتباط با جهان گسترده ترغیب کنند.
در کلاس درس باید معلمان یادگیری را در درون ساختار هدایت کنند و این کار بایستی را با نشاط و شادابی، با تمرکز ویژه بر اهدافی که در ذهن وجود دارد انجام گیرد.
وقتی معلمان رویکردی مبتنی بر فعالیت را برای ترکیب موضوعات مختلف در پیش می‌گیرند، متوجه خواهیم شد که معلمان می‌توانند تجربه آموزشی بزرگتری را ایجاد کنند. دانش آموزان مهارت‌های تفکر انتقادی را می‌آموزند، توانایی‌های زبانی خود را توسعه می‌دهند، دامنه دانش خود را گسترش می‌دهند و آگاهی عاطفی اجتماعی خود را افزایش می‌دهند همه اینها اتفاق خواهد افتاد بدون اینکه بدانند چه مقدار یاد می‌گیرند.