خطرات آسیب های کودکی برای زناشویی

محققان ایرانی در یک مطالعه پژوهشی، به بررسی رابطه مشکلات زناشویی و تعهدشکنی با انواع رفتارهای ناهنجار صورت گرفته در کودکی افراد پرداخته و برای رفع آن ها تدابیری را ذکر کرده اند. آسيب های رفتاری و فيزیکی دوران کودکی می تواند زمينه ساز رفتارهایی شوند که ممکن است تعهدشکنی زناشویی افراد در بزرگسال را در پی داشته باشد.
شواهد نشان می دهد؛ افرادی که در روابط صميمی به سر می برند، از علائم مربوط به استرس و اضطراب کمتری برخوردارند. با این وجود، روابط صميمانه می تواند در طول زمان به علت خطرات و مشکلات گوناگون نظير حسادت، دروغگویی و خيانت آسيب ببينند.
خيانت احتمالا بيشترین آسيب را به یک رابطه وارد می کند. دروغ گویی و خيانت جنسی و عاطفی نمونه هایی از خيانت هستند، اما هر رفتاری که نشان می دهد معيارهای مهربانيی، وفاداری و احترام در یک رابطه صميمی نقض شده اند هم می تواند خيانت محسوب شود.
هنگامی که فردی خيانت می بيند، احساس می کند، او و رابطه برای شریکش کمتر اهميت دارند. همچنين خيانت به سرعت می تواند به انحلال رابطه و نيز افسردگی تبدیل شود.
بنابر نظر متخصصان، افشای تعهد شکنی، به هر طریقی که باشد با انواع واکنش های احساسی مانند افزایش اضطراب و افسردگی و همچنین مواردی حادتر نظیر اندیشه های خودکشی همراه است.

خيانت همسر، یکی از دلایل اصلی تهدید طلاق و پرخاشگری فيزیکی و همچنين ایجاد علائم افسردگی است. پيمان شکنی می تواند معلول مواردی مثل ازدواج اجباری، نارضایتی از زندگی زناشویی، تنوع طلبی، مشکلات رفتاری، روانی، شخصيتی و آسيب های رفتاری یا جسمی دوران کودکی باشد. سوءاستفاده از کودک شامل انواع رفتارهای فيزیکی، احساسی، سوءاستفاده جنسی، غفلت یا رفتارهای سهل انگارانه که سبب آسيب بر سلامت، رشد، بقا، مسئوليت و اعتماد به نفس کودک می شود، جایگاهی ویژه در مشکلات بزرگسالی افراد دارد.
در این زمینه، یک مطالعه پژوهشی توسط متخصصان حوزه روانشناسی دانشگاه اردکان انجام شده است که در آن، ابعاد رفتاری و فیزیکی آسیب‌های دوران کودکی در زوجین دارای سابقه‌ تعهد شکنی بررسی شده اند.
 در این مطالعه، تعدای از مردان و زنان دارای سابقه‌ خیانت زناشویی مشارکت داشته اند که از طریق مصاحبه استاندارد علمی، اطلاعات مورد نیاز پژوهشگران را فراهم آورده اند. این اطلاعات سپس با استفاده از روش های آماری، تجزیه و تحلیل شده اند.
بر اساس یافته‌های این تحقیق و همچنین الگوی پارادایمی حاصل از آن، می‌توان جهت شناسایی و همچنین پیشگیری از آسیب‌هایی که به‌طور بالقوه در خانواده ممکن است منجر به خیانت شوند، اقدامات لازم را انجام داد.

در این باره، یاسر رضاپور میرصالح، دانشیار و محقق گروه مشاوره دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه اردکان و دو همکارش در این تحقیق می گویند: نتایج تحلیل مصاحبه‌ها نشان داد : افراد دارای سابقه‌ تعهد شکنی زناشویی، در دوران کودکی خود دچار آسیب‌های رفتاری و فیزیکی شامل: سوء رفتار (تنبیه، تندخویی والدین، بیگاری و اجبار رفتاری)، شیوه‌های تربیتی نادرست والدین (محبت افراطی، خودمحوری والد، عدم نظارت و تناقض رفتاری والدین) و همچنین بدعملکردی ساختار خانواده (تعارضات خانوادگی، تنیدگی مرزها و نابرابری بین فرزندان) شده بودند.
به گفته آن ها، همچنین بررسی روند مصاحبه‌ها نشان داد: این آسیب‌ها، مشکلاتی را برای افراد در کودکی و بزرگسالی و در زمینه‌های مختلف زندگی به وجود آورده بودند.
با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتيجه گرفت که آسيب های رفتاری و فيزیکی دوران کودکی می تواند زمينه ساز رفتارهایی شوند که ممکن است تعهدشکنی زناشویی افراد در بزرگسال را در پی داشته باشد.
به گفته رضاپور میرصالح و همکارانش، با توجه به تجربيات مشترکی که افراد با سابقه تعهدشکنی زناشویی داشته اند، می توان به شناسایی زوجين در معرض خطر این مساله اقدام کرد و در مشاوره های پيش از ازدواج، این موارد را لحاظ کرد تا با آموزش های لازم در این زمينه، بتوان از تعهد شکنی زناشویی پيشگيری کرد.
آن ها معتقدند: آسيب زدایی از خاطرات اوليه با توجه به نتایج این پژوهش و درک ارتباط رفتارهای فعلی با آن ها می تواند در مشاوره پيش از ازدواج راهگشا باشد. اما به دليل این که بسياری از این خاطرات با تجربيات دردناک همراه هستند، پيشنهاد می شود برای آسيب زدایی از آن ها از درمان های موج سوم مانند درمان بخشودگی و شفقت به خود استفاده کرد، هرچند اثربخشی این مداخله ها باید ابتدا با استفاده از مطالعات تجربی تأیيد شود.
از این یافته ها، یک مقاله علمی پژوهشی تهیه گردیده که دوفصل نامه پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره وابسته به دانشگاه فردوسی مشهد آن را منتشر نموده است.