میسوفونیا چیست ؟
حساسیت به صداهای عادی میسوفونیا نامیده می شود
وقتی می شنویم کسی ناخن هایش را روی تخته می کشد، بیشتر ما می توانیم با آن احساس دافعه شدید ارتباط برقرار کنیم. اما برای برخی از افراد، چنین واکنش‌های شدیدی به سر و صدا می تواند توسط صداهای معمولی‌تر و عادی ایجاد شود.
حساسیت به صداهای عادی میسوفونیا نامیده می شود و یک نظرسنجی جدید در بریتانیا نشان می دهد افراد بیشتری از آنچه قبلا تصور می شد از آن رنج می برند.
صداهای محرک شامل چیزهایی مانند جویدن، خرخر کردن، خروپف و تنفس است و پاسخ‌ها می تواند از تحریک خفیف و عصبانیت تا ناراحتی که در زندگی روزمره متغیر باشد.
جین گرگوری (Jane Gregory) روانشناس بالینی دانشگاه آکسفورد، که یکی از محققان مطالعه جدید است، توضیح می دهد: نظرسنجی ما پیچیدگی این وضعیت را نشان داد. میزوفونیا چیزی بیش از آزار و اذیت شدن از صداهای خاص است، بلکه به این معناست که وقتی نمی توانید از این صداها دور شوید و به این دلیل چیزهایی را از دست می دهید یا درمانده شوید.
سیلیا ویتوراتو (Silia Vitoratou) روان‌سنج کالج کینگ لندن همراه با گرگوری و همکارانش از الگوریتمی برای توزیع داوطلبان بر اساس جنسیت استفاده کردند. در این مطالعه ۷۷۲ داوطلب پرسشنامه ای را درباره صداهای محرک بالقوه و پاسخ‌های احساسی تکمیل کردند که ۵ جنبه میسوفونیا را بررسی می کرد و شامل احساس تهدید عاطفی، ارزیابی‌های درونی و بیرونی، طغیان و تأثیر می شد.
این تیم با توضیح این که این یافته ها ممکن است در سایر نقاط جهان متفاوت باشند، دریافتند: شیوع میسوفونیا در بریتانیا ۱۸٫۴ درصد است. بسیاری از صداهایی که می توانند باعث ایجاد میسوفونیا شوند، چندان مورد علاقه مردم نیستند. گفتنی است که جویدن با صدای بلند بیشترین انزجار را در میان پاسخ دهندگان این نظرسنجی ایجاد کرد، در حالی که بسیاری از صداهای دیگر باعث تحریک گسترده می شد.
به گفته محققان، اما دو تفاوت کلیدی بین افراد مبتلا به میسوفونیا و جمعیت عمومی وجود داشت. اولاً، احساسات منفی نسبت به صداهایی که عموماً از آنها خوششان نمی آید اغلب با خشم و وحشت در زیر مجموعه جمعیت حساس‌تر همراه بود و شرکت کنندگان گزارش دادند که احساس می کنند به دام افتاده یا درمانده شده اند و نمی توانند از سر و صدا فرار کنند.
گرگوری می گوید: این موضوع به این معناست که احساس می کنید برای نحوه واکنش شما به صداها مشکلی وجود دارد، اما نمی توانید کاری در مورد آن انجام دهید.
در نهایت، افراد مبتلا به میسوفونیا بیشتر با صداهایی مانند تنفس طبیعی و بلع آزار می بینند، در حالی که این صداها هیچ واکنشی را در جمعیت عمومی ایجاد نمی کنند.
گرگوری می گوید: پی بردن به اینکه افراد مبتلا به این عارضه تنها نیستید و افراد دیگر نیز چنین واکنشی به صداها نشان می دهند، می تواند بسیار آرامش بخش باشد و نظرسنجی جدید محققان ممکن است ابزار مفیدی برای کمک به سایر پزشکان در شناسایی افرادی باشد که از این بیماری رنج می برند.
محققان در پایان می گویند: نتایج ما نشان می دهد که میسوفونیا یک وضعیت نسبتاً شایع است و تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه این وضعیت در چه نقطه ای از نظر ناراحتی، تأثیر و نیاز به درمان است، نیاز دارد.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
حساسیت به صداهای عادی میسوفونیا نامیده می شود و یک نظرسنجی جدید در بریتانیا نشان می دهد افراد بیشتری از آنچه قبلا تصور می شد از آن رنج می برند.
صداهای محرک شامل چیزهایی مانند جویدن، خرخر کردن، خروپف و تنفس است و پاسخ‌ها می تواند از تحریک خفیف و عصبانیت تا ناراحتی که در زندگی روزمره متغیر باشد.
جین گرگوری (Jane Gregory) روانشناس بالینی دانشگاه آکسفورد، که یکی از محققان مطالعه جدید است، توضیح می دهد: نظرسنجی ما پیچیدگی این وضعیت را نشان داد. میزوفونیا چیزی بیش از آزار و اذیت شدن از صداهای خاص است، بلکه به این معناست که وقتی نمی توانید از این صداها دور شوید و به این دلیل چیزهایی را از دست می دهید یا درمانده شوید.
سیلیا ویتوراتو (Silia Vitoratou) روان‌سنج کالج کینگ لندن همراه با گرگوری و همکارانش از الگوریتمی برای توزیع داوطلبان بر اساس جنسیت استفاده کردند. در این مطالعه ۷۷۲ داوطلب پرسشنامه ای را درباره صداهای محرک بالقوه و پاسخ‌های احساسی تکمیل کردند که ۵ جنبه میسوفونیا را بررسی می کرد و شامل احساس تهدید عاطفی، ارزیابی‌های درونی و بیرونی، طغیان و تأثیر می شد.
این تیم با توضیح این که این یافته ها ممکن است در سایر نقاط جهان متفاوت باشند، دریافتند: شیوع میسوفونیا در بریتانیا ۱۸٫۴ درصد است. بسیاری از صداهایی که می توانند باعث ایجاد میسوفونیا شوند، چندان مورد علاقه مردم نیستند. گفتنی است که جویدن با صدای بلند بیشترین انزجار را در میان پاسخ دهندگان این نظرسنجی ایجاد کرد، در حالی که بسیاری از صداهای دیگر باعث تحریک گسترده می شد.
به گفته محققان، اما دو تفاوت کلیدی بین افراد مبتلا به میسوفونیا و جمعیت عمومی وجود داشت. اولاً، احساسات منفی نسبت به صداهایی که عموماً از آنها خوششان نمی آید اغلب با خشم و وحشت در زیر مجموعه جمعیت حساس‌تر همراه بود و شرکت کنندگان گزارش دادند که احساس می کنند به دام افتاده یا درمانده شده اند و نمی توانند از سر و صدا فرار کنند.
گرگوری می گوید: این موضوع به این معناست که احساس می کنید برای نحوه واکنش شما به صداها مشکلی وجود دارد، اما نمی توانید کاری در مورد آن انجام دهید.
در نهایت، افراد مبتلا به میسوفونیا بیشتر با صداهایی مانند تنفس طبیعی و بلع آزار می بینند، در حالی که این صداها هیچ واکنشی را در جمعیت عمومی ایجاد نمی کنند.
گرگوری می گوید: پی بردن به اینکه افراد مبتلا به این عارضه تنها نیستید و افراد دیگر نیز چنین واکنشی به صداها نشان می دهند، می تواند بسیار آرامش بخش باشد و نظرسنجی جدید محققان ممکن است ابزار مفیدی برای کمک به سایر پزشکان در شناسایی افرادی باشد که از این بیماری رنج می برند.
محققان در پایان می گویند: نتایج ما نشان می دهد که میسوفونیا یک وضعیت نسبتاً شایع است و تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه این وضعیت در چه نقطه ای از نظر ناراحتی، تأثیر و نیاز به درمان است، نیاز دارد.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
مرجع : خبرگزازی علم و فرهنگ
