بیو ریتم و باروری زنان

نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد: تنها چهار هفته شب کاری می تواند ساعت بیولوژیکی زنان را مختل کرده و بر باروری آنها تأثیر منفی بگذارد.
نتایج مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد: نوبت کاری شبانه می ‌تواند با به هم خوردن ریتم شبانه‌ روزی بدن که تغییرات فیزیکی، ذهنی و رفتاری را کنترل می کند همراه شده و در چرخه ۲۴ ساعته بدن در پاسخ به تغییرات نوری ، تداخل ایجاد کند.
باید توجه داشت که ساعت‌ داخلی بدن، عملکرد ها و فرآیند های بیولوژیکی متعددی مانند چرخه خواب، هضم، جریان هورمون و تولید مثل را تنظیم می ‌کنند. با این حال، این ساعت زیستی می تواند به راحتی با قرار گرفتن در معرض نور شبانه، مختل شوند.
به گفته محققان، ساعت بیولوژیکی بدن در ناحیه کوچکی در مرکز مغز به نام هیپوتالاموس قرار دارد. این ناحیه با تأثیر بر غده هیپوفیز، که به پایه هیپوتالاموس متصل است، برای تنظیم فعالیت تخمدان و افزایش تخمک گذاری، نقش مهمی در عملکرد تولید مثل ایفا می کند.
طی این مطالعه شرایط بیدار ماندن شبانه طولانی مدت در موش های ماده با تغییر مداوم چرخه نور و تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. محققان در طول چهار هفته، شرایط قرار گرفتن در معرض نور را در این موش ها بررسی کرده خواب آن ها را ۱۰ساعت به تاخیر انداختند.
نتایج نشان داد: این اختلال باعث از بین رفتن ترشح هورمون لوتئینیزه در غده هیپوفیز می شود که معمولاً اختلال در این هورمون منجر به اختلال در شروع تخمک گذاری و در نتیجه کاهش باروری می شود.
دکتر مارین سیمونکس (Marine Simonneaux) محقق ارشد این تیم مطالعاتی و پژوهشگر دانشگاه استراسبورگ در رابطه با موضوع فوق  توضیح می دهد:  کاهش باروری به دلیل تغییر سیگنال ساعت شبانه روزی اصلی به سمت مدار تولید مثل هیپوتالاموس است. تحقیقات ما نشان می ‌دهد که چهار هفته شب بیداری، روند انتقال اطلاعات نور از ساعت بیولوژیکی اصلی به نورون‌ های کیسپپتین را مختل می‌کند. این فرایند، به عنوان عامل زمان ‌بندی افزایش هورمون های مورد نیاز قبل از تخمک‌ گذاری شناخته می ‌شود.
مطالعات پیشین که روی موش ها و انسان ها انجام شده بود، اثرات منفی بر تولید مثل موش های ماده را هنگامی که ریتم شبانه روزی آن ها مختل می شود نشان داده است. به گزارش سیناپرس، بررسی های تیم تحقیقاتی مؤسسه علوم اعصاب سلولی دانشگاه استراسبورگ نشان داده‌ بود که الگو های شیفت کاری در طول چند هفته منجر به کاهش میزان بارداری در موش‌های ماده شده است.
گفتنی است ریتم شبانه‌ روزی نه تنها به عملکرد صحیح ساعت بیولوژیکی اصلی نیاز دارد، بلکه به فعالیت هماهنگ ساعت ‌های ثانویه متعددی که در سایر نواحی مغز و اندام‌ های محیطی از جمله اندام‌ های تولید مثلی یافت می‌ شوند نیز نیاز دارد.
دکتر مارین سیمونکس  در این رابطه توضیح می دهد که درک مکانیسم های دقیقی که توسط آن اختلال شبانه روزی عملکرد تولید مثل را تغییر می دهد، مهم است. این موضوع ممکن است راه را برای مداخلات پیشگیرانه و درمانی بالقوه برای کاهش برخی از اثرات منفی نوبت کاری بر باروری زنان هموار کند.
شرح کامل این مطالعات در بیست و پنجمین کنگره اروپایی غدد درون ریز در استانبول ترکیه ارائه شده است.