سهم من از جوانی ایران؟
وی ادامه داد: نتیجهی مطالعات و تحقیقات در این زمینه نشان داده است زیر سیستم خواهر _برادری در دوران کودکی نقش تسهیل کنندهای در یادگیری مفاهیم شناختی و مهارت های زبان دارد. در واقع خواهر و برادرها اولین گروه همتای کودک را تشکیل میدهند و در این بافت از یکدیگر حمایت میکنند، از یکدیگر میآموزند و سبب تفویت مهارتهای ارتباطی و اجتماعی یکدیگر میشوند. در حالیکه تک فرزندان که زمان بیشتری را با والدین خود می گذرانند اغلب زود پخته می شوند و رفتارها و نگرشهای بزرگسالان را نشان میدهند، آنها معمولا حس برتری اغراقآمیز، خودپنداره کاذب دارند و این احساس را پرورش میدهند که دنیا مکان خطرناکی است بویژه اگر والدینشان بیش از حد نگران سلامت آنها باشند. آنها ممکن است فاقد حس همکاری، علاقه اجتماعی رشد یافته و نگرش طفیلی داشته باشند و از دیگران توقع داشته باشند که از آنها محافظت کنند.
کارشناس روانشناسی بالینی افزود: درحالیکه تحقیقات نشان داده است که مولفه های امید به زندگی، تاب آوری، استقلال عاطفی، گرایش به سازگاری اجتماعی در خانوادههای چند فرزندی نسبت به خانواده تک فرزندی بیشتر است . در تبیین این یافتهها باتوجه به اینکه اولین شریکان مادر دوران کودکی خواهر و برادرهای ما هستند و این رابطه طولانیترین رابطه زندگی آدمی است میتوان به نقش همشیران در رشد شناختی، عاطفی، اجتماعی همدیگر اشاره کرد و ازآنجایی که اوقات زیادی را باهم میگذرانند کیفیت تعاملات آنها میتواند در رشد کودک نقش مهمی ایفا کند.
آنها در کنار یکدیگر در هزاران کار با هم تعامل میکنند و تعامل کردن را یاد میگیرند، در واقع یادمیگیرند چطور با دیگران تفاهم داشته باشند و با آنها کنار بیایند .
جباری اظهار داشت: چند فرزندان از احساسات، هیجانات و دیدگاههای دیگران درک بهتری دارند و مهارتهای شناختی بیشتر و کنترل بهتری در مدرسه دارند و نشانههای کمتری از افسردگی و تنهایی و ناامیدی نشان میدهند.
از سوی دیگر والدین تک فرزند یا به دلیل ویژگی تک فرزندشان یا استفاده از مهارتهای خاص والدگری مانند کنترلگری و توجه زیاد و حمایت زیاد زمینه بروز مشکلات درونیسازی را فراهم میکنند و این توجه افراطی والدین به این کودکان سبب تقویت غرور کاذب در فرزند میشود و توقعات او را در سطحی بالا میبرد که تحمل شکست و ناکامیها را برای وی در جامعه دشوار میکند .
وی در پایان گفت: رابطه خواهر و برادری رابطه عمیقی است که بسیاری از انسانها در زندگی تجربهاش میکنند. سلامت این رابطه نقش مهمی در خوشبختی و شادی افراد دارد که اگر در این رابطه دچار مشکل شوند ممکن است آثار و پیامدهای زیان بارش تا پایان عمر همراه فرد بماند که نقش والدین در ایجاد رابطهی سالم بین فرزندان از طریق یادگیری و آموزش شیوههای صحیح فرزندپروری درست مانند تشویق و تنبیه صحیح و به جا، شیوههای صحیح قانونگذاری در خانه و ... بسیار مهم است.
مرجع : دانشگاه علوم پزشکی تهران