متداول‌ترین اختلالات روانی کدامند؟
به گزارش میگنا اختلالات روانی متداول شامل اختلالات اضطرابی، افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلالات خوردن، اختلالات شخصیت و اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی هستند.
اختلالات اضطرابی شامل اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، فوبیا و اختلال هراس می‌شود که با نگرانی و ترس شدید همراه است.
افسردگی باعث خلق پایین و کاهش انگیزه می‌شود. اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی شدید شناخته می‌شود. اختلالات خوردن مانند بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی نیز رایج‌اند. اختلالات شخصیت شامل الگوهای پایدار رفتاری ناسازگار است. اسکیزوفرنی با توهم و اختلال در تفکر مشخص می‌شود. این اختلالات نیازمند تشخیص و درمان تخصصی هستند.
اختلالات اضطرابی شامل اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، فوبیا و اختلال هراس می‌شود که با نگرانی و ترس شدید همراه است.
افسردگی باعث خلق پایین و کاهش انگیزه می‌شود. اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی شدید شناخته می‌شود. اختلالات خوردن مانند بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی نیز رایج‌اند. اختلالات شخصیت شامل الگوهای پایدار رفتاری ناسازگار است. اسکیزوفرنی با توهم و اختلال در تفکر مشخص می‌شود. این اختلالات نیازمند تشخیص و درمان تخصصی هستند.
متداول‌ترین اختلالات روانی شامل دسته‌های مختلفی هستند که هر کدام ویژگی‌ها و علائم خاص خود را دارند و می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر زندگی فرد داشته باشند. یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی، اختلالات اضطرابی است که شامل نگرانی بیش از حد، ترس و اضطراب مداوم نسبت به موقعیت‌ها و رویدادهای روزمره می‌شود. اختلال اضطراب فراگیر (GAD) نمونه‌ای از این دسته است که در آن فرد به طور مداوم نگرانی‌های غیرمنطقی و مزمن دارد و این نگرانی‌ها عملکرد روزانه او را مختل می‌کنند.
اختلال هراس یا پانیک با حملات ناگهانی ترس شدید و علائم جسمانی مانند تپش قلب و تنگی نفس شناخته می‌شود. اختلال اضطراب اجتماعی نیز نوعی اضطراب است که در آن فرد از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی و قضاوت شدن توسط دیگران می‌ترسد و این موضوع می‌تواند باعث انزوای اجتماعی و مشکلات ارتباطی شود.
اختلالات خلقی نیز از دیگر اختلالات روانی رایج هستند که شامل افسردگی و اختلال دوقطبی می‌شوند. افسردگی با احساس غمگینی عمیق، کاهش انرژی، از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزمره و اختلال در خواب و اشتها مشخص می‌شود. اختلال دوقطبی با نوسانات شدید خلقی بین دوره‌های افسردگی و هیجان‌زدگی (مانیا) همراه است که می‌تواند زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این اختلالات خلقی معمولاً نیازمند درمان تخصصی و طولانی‌مدت هستند و می‌توانند باعث مشکلات جدی در روابط اجتماعی و کاری شوند.
علاوه بر این، اختلالات شخصیتی نیز در میان اختلالات روانی متداول هستند. این اختلالات شامل الگوهای پایدار و ناسازگار رفتار و تفکر هستند که باعث مشکلات در روابط بین فردی و عملکرد اجتماعی می‌شوند. برخی از اختلالات شخصیتی شناخته شده عبارتند از اختلال شخصیت وابسته، نمایشی، خودشیفته و وسواسی-جبری. افراد مبتلا به این اختلالات معمولاً در کنترل احساسات و رفتارهای خود دچار مشکل هستند و ممکن است در محیط‌های اجتماعی و کاری با چالش‌های فراوانی روبرو شوند.
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) که دارای افکار مزاحم و رفتارهای تکراری است، از اختلالات روانی شایع دیگر است که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد.
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک اختلال روانی شایع است که با وجود افکار مزاحم، تکراری و ناخواسته (وسواس‌ها) و رفتارهای اجباری و تکراری (اجبارها) مشخص می‌شود. این افکار وسواسی معمولاً بسیار آزاردهنده و اضطراب‌آور هستند و فرد احساس می‌کند باید برای کاهش این اضطراب، رفتارهای خاصی را بارها و بارها انجام دهد، مانند شستن مکرر دست‌ها، چک کردن وسایل یا مرتب کردن اشیاء.
افراد مبتلا به OCD معمولاً از غیرمنطقی بودن افکار و رفتارهای خود آگاه هستند، اما قادر به کنترل آنها نیستند. این اختلال می‌تواند زمان زیادی از روز فرد را به خود اختصاص دهد و باعث اختلال در عملکرد روزمره، تحصیل، کار و روابط اجتماعی شود. همچنین، افراد مبتلا ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که افکار وسواسی‌شان را تحریک می‌کند، اجتناب کنند.
علت دقیق OCD هنوز مشخص نیست، اما عوامل متعددی در بروز آن نقش دارند که شامل ژنتیک، تغییرات مغزی، تجربه رویدادهای استرس‌زا یا تروما در کودکی، باورهای غلط درباره مسئولیت و خطر، و برخی اختلالات عصبی-ایمنی مانند سندرم پانداس می‌شود.
این اختلال می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد و با مشکلاتی مانند اضطراب مزمن، افسردگی، خستگی ذهنی، کاهش تمرکز و مشکلات ارتباطی همراه است. در موارد شدید، عدم درمان ممکن است به ناتوانی، انزوای اجتماعی و حتی خودکشی منجر شود.
درمان OCD معمولاً شامل روان‌درمانی (مانند رفتاردرمانی شناختی) و دارودرمانی است که به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کند.
اختلال هراس یا پانیک با حملات ناگهانی ترس شدید و علائم جسمانی مانند تپش قلب و تنگی نفس شناخته می‌شود. اختلال اضطراب اجتماعی نیز نوعی اضطراب است که در آن فرد از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی و قضاوت شدن توسط دیگران می‌ترسد و این موضوع می‌تواند باعث انزوای اجتماعی و مشکلات ارتباطی شود.
اختلالات خلقی نیز از دیگر اختلالات روانی رایج هستند که شامل افسردگی و اختلال دوقطبی می‌شوند. افسردگی با احساس غمگینی عمیق، کاهش انرژی، از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزمره و اختلال در خواب و اشتها مشخص می‌شود. اختلال دوقطبی با نوسانات شدید خلقی بین دوره‌های افسردگی و هیجان‌زدگی (مانیا) همراه است که می‌تواند زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این اختلالات خلقی معمولاً نیازمند درمان تخصصی و طولانی‌مدت هستند و می‌توانند باعث مشکلات جدی در روابط اجتماعی و کاری شوند.
علاوه بر این، اختلالات شخصیتی نیز در میان اختلالات روانی متداول هستند. این اختلالات شامل الگوهای پایدار و ناسازگار رفتار و تفکر هستند که باعث مشکلات در روابط بین فردی و عملکرد اجتماعی می‌شوند. برخی از اختلالات شخصیتی شناخته شده عبارتند از اختلال شخصیت وابسته، نمایشی، خودشیفته و وسواسی-جبری. افراد مبتلا به این اختلالات معمولاً در کنترل احساسات و رفتارهای خود دچار مشکل هستند و ممکن است در محیط‌های اجتماعی و کاری با چالش‌های فراوانی روبرو شوند.
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) که دارای افکار مزاحم و رفتارهای تکراری است، از اختلالات روانی شایع دیگر است که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد.
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک اختلال روانی شایع است که با وجود افکار مزاحم، تکراری و ناخواسته (وسواس‌ها) و رفتارهای اجباری و تکراری (اجبارها) مشخص می‌شود. این افکار وسواسی معمولاً بسیار آزاردهنده و اضطراب‌آور هستند و فرد احساس می‌کند باید برای کاهش این اضطراب، رفتارهای خاصی را بارها و بارها انجام دهد، مانند شستن مکرر دست‌ها، چک کردن وسایل یا مرتب کردن اشیاء.
افراد مبتلا به OCD معمولاً از غیرمنطقی بودن افکار و رفتارهای خود آگاه هستند، اما قادر به کنترل آنها نیستند. این اختلال می‌تواند زمان زیادی از روز فرد را به خود اختصاص دهد و باعث اختلال در عملکرد روزمره، تحصیل، کار و روابط اجتماعی شود. همچنین، افراد مبتلا ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که افکار وسواسی‌شان را تحریک می‌کند، اجتناب کنند.
علت دقیق OCD هنوز مشخص نیست، اما عوامل متعددی در بروز آن نقش دارند که شامل ژنتیک، تغییرات مغزی، تجربه رویدادهای استرس‌زا یا تروما در کودکی، باورهای غلط درباره مسئولیت و خطر، و برخی اختلالات عصبی-ایمنی مانند سندرم پانداس می‌شود.
این اختلال می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد و با مشکلاتی مانند اضطراب مزمن، افسردگی، خستگی ذهنی، کاهش تمرکز و مشکلات ارتباطی همراه است. در موارد شدید، عدم درمان ممکن است به ناتوانی، انزوای اجتماعی و حتی خودکشی منجر شود.
درمان OCD معمولاً شامل روان‌درمانی (مانند رفتاردرمانی شناختی) و دارودرمانی است که به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کند.
