وضعیت مدیریتی امور پرورشی در آموزش و پرورش
در نخستین روز از دهه فجر، معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش منصوب شد تا شاید امور پرورشی که به گفته کارشناسان و نمایندگان مجلس هنوز احیا نشده است، تکانی بخورد.
به گزارش فارس، شکلگیری امور پرورشی در آموزش و پرورش را باید مدیون شهیدان رجایی و باهنر دانست؛ "مردان آسمانی" که در 8 اسفند سال 1359 به تأسیس ستادهای امور تربیتی در مدارس اقدام کردند.
اهداف تشکیل امور تربیتی شامل «انتقال ارزشهای دینی و فرهنگی انقلاب اسلامی به مدارس، «تربیت و بازسازی دانشآموزان در فضایی انقلابی و اسلامی»، «زمینه سازی برای ورود نگرشهای دینی و ارزشهای انقلاب اسلامی به نظام آموزش و پرورش و حفظ مدارس از آفات فرهنگی و سیاسی» و «شناخت و پرورش استعدادهای دانشآموزان در رشد دینی، عقلی، اجتماعی، عاطفی آنان و حفظ ارزشها» بود.
در آن سالها، امور تربیتی به رغم آنکه تازه شکل گرفته بود و دوران طفولیت را سپری میکرد اما از غنای بالایی برخوردار بود که نمونه عینی آن را میتوان در سالهای دفاع مقدس به خوبی دریافت.
اما روند رو به رشد امور تربیتی در اواخر دهه 70 با موانعی مواجه شد که در نهایت به ایستایی آن انجامید؛ معاونت پرورشی به استناد 10 گزارش تحقیقاتی از بدنه آموزش و پرورش حذف شد.
مرتضی حاجی، وزیر اسبق آموزش و پرورش در آن زمان عنوان کرد که «حذف معاونت پرورشی بر اساس پژوهشهای علمی صورت گرفته است».
البته حاجی در آن دوره به ارزش امور پرورشی در مدارس اذعان داشت اما این ارزش را لزوماً به معنای معاونتی در مدارس نمیدانست؛ حاجی بهمن 83 در گفتوگو با فارس گفت «تصمیمگیری در مورد امور مربوط به آموزش و پرورش باید با تکیه بر مطالعات و یافتههای علمی باشد. مشخص است که جوهر و هدف آموزش و پرورش رسیدن به هدفهای تربیتی است و اگر هدف تربیتی را از آموزش و پرورش بگیریم چیزی باقی نمیماند».
وی اضافه کرد «اگر کلاس درس هدف تربیتی نداشته باشد یک جسم بی روح خواهد بود زیرا روح برنامه درسی، هدفهای تربیتی است و بسیار خوب است که راهی بیابیم یا سازمانی طراحی کنیم که هدفهای تربیتی را بهتر و کاملتر تأمین کند ولی قبل از هر اقدامی باید متخصصان با دقت و حوصله روی آن کار کنند».
* تولد دوباره
حذف معاونت پرورشی از بدنه آموزش و پرورش موجب شد که برخی نمایندگان مجلس به تکاپو برخیزند و در نهایت، در تاریخ سوم اسفند سال 83 کمیته احیای معاونت امور تربیتی در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، تشکیل شد تا این کمیته با دعوت از کارشناسان مرکز پژوهشهای مجلس و دعوت از متخصصان از نظرات آنان مطلع شده و نتیجه نهایی را به کمیسیون آموزش ارائه دهد و بحث احیای امور تربیتی به صحن علنی مجلس برود.
مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در تاریخ سیزدهم تیر سال 84 خواستار ایجاد «سازمان امور تربیتی و تربیت بدنی» در وزارت آموزش و پرورش کشور شد و افزود «حذف ستاد امور تربیتی در واقع نوعی پاک کردن صورت مسئله بوده است».
به رغم تلاشهای برخی از نمایندگان مجلس، امور تربیتی در دوران حاجی به وزارت آموزش و پرورش بازنگشت بلکه احیاء امور تربیتی در دوران محمود فرشیدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش آغاز شد.
در آذر 84 کلیات طرح احیای امور پرورشی در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس تصویب شد و در نهایت در تاریخ 12 بهمن 84 نمایندگان مجلس شورای اسلامی به کلیات طرح احیای معاونت پرورش و سلامت در وزارت آموزش و پرورش رأی مثبت دادند.
* 4 معاون که آمدند و رفتند
4 معاون که آمدند و رفتند؛ سیدمحمدباقر پیشنمازی نخستین معاون پرورشی بود که در تاریخ یکم مرداد 85 به عنوان معاون پرورشی و تربیتبدنی وزارت آموزش و پرورش منصوب شد؛ پیشنمازی با طرحهای گستردهای که در دست داشت، معاونت پرورشی را در ابتدای راه تکان خوبی داد و نشان داد که این معاونت میتواند حرفی برای گفتن داشته باشد.
پیشنمازی در آغاز کار، برنامههای متنوعی را پیشبینی کرد که تهیه آییننامه اجرایی قانون احیای معاونت پرورشی، افزایش ساعت ورزش، تهیه 4 هزار بازی بومی، طرح شناسایی دانشآموزان نخبه، طرح حمایت از «دانشآموزان با استعدادهای ممتاز» و طرح «جمعه با مدرسه» از جمله طرحهای او بود.
گامهای مثبت و بلند پیشنمازی بنا به دلایلی که هیچگاه از سوی او و مسئولان امر مطرح نشد، نتوانست نظر مثبت نمایندگان مجلس را به خود جلب کند و در نهایت در 21 اسفند سال 86 استعفا کرد.
بعد از پیشنمازی و پس از 2 ماه که معاونت پرورشی و تربیتبدنی آموزش و پرورش بدون سرپرست بود، علیاحمدی در تاریخ دوم اردیبهشت سال 87 سید مهدی امینی را به عنوان معاون پرورشی و تربیتبدنی خود انتخاب کرد و امینی این بار بدون داشتن کارنامهای موفق در تاریخ 15 اسفند 87 استعفا کرد.
سومین معاون پرورشی و تربیتبدنی وزارت آموزش و پرورش، علیاصغر یزدانی بود که در تاریخ 29 بهمن 87 از اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران قدم به ساختمان زندهیاد علاقهمندان آموزش و پرورش گذاشت.
یزدانی نیز با کارنامهای خالی از فعالیتهای مورد نظر نمایندگان مجلس در تاریخ 22 آذر 89 و در زمان وزارت حمیدرضا حاجیبابایی به عنوان قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور بینالملل و رئیس مرکز بین الملل و مدارس خارج از کشور منصوب شد.
چهارمین نفر، زکریا یازرلو بود که نهم بهمن سال گذشته به معاونت پرورشی و تربیتبدنی آمد و به رغم روحیه پژوهشگریاش و انرژی مثبت که در ابتدای راه نشان داد اما او هم بنا به دلایل نامعلوم و در سکوتی عجیب معاونت پرورشی و تربیتبدنی را ترک گرفت.
رفتن یازرلو از آن جهت عجیب است که خبر استعفای وی تا مدتی از سوی وزارت آموزش و پرورش تأیید نشد و وی نیز به هیچ عنوان به خبرنگاران پاسخگو نبود.
رفتن معاون پرورشی آموزش و پرورش در آخرین روزهای دی ماه منعکس شد و روز گذشته، حمیدرضا حاجیبابایی حکم معاون پرورشی و فرهنگی را به نام حسین هژبری زد.

اکنون در نخستین روز از دهه فجر، آمدن حسین هژبری تأثیر ویژهای در برنامههای دههفجر ندارد و به نوعی این انتصاب، آشفتگیهایی نیز از نظر جابجایی و تغییرات سازمان به دنبال خواهد داشت.
هژبری اوایل اسفند سال گذشته از اداره کل آموزش و پرورش خراسان رضوی به تهران آمد و معاون وزیر و رئیس سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت های مردمی شد و تنها سه ماه بعد یعنی در اواخر اردیبهشت سالجاری به عنوان رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی منصوب شد و باز هم در نهایت در 11 بهمن امسال، معاون پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش را بر عهده گرفت.
حال باید دید آیا حسین هژبری میتواند به معاونت پرورشی تکانی دهد و آیا در کارنامه این معاون که تغییرات پیدرپی را تجربه کرده است، از فعالیتهای پرورشی، نمره مثبتی ثبت خواهد شد؟