رویای ژاپنی ها برای ساخت آسانسور فضایی در سال 2050
شرکتی ژاپنی در نظر دارد ارتفاع استفاده از تجهیزات آسانسور را تا حد غیر قابل تصوری افزایش دهد و از آن برای انتقال مسافر و بار به فضا استفاده کند.
به گزارش مهر، شرکت "اوبایاشی" امیدوار است بتواند تا سال 2050 بهره برداری از آسانسور فضایی خود را آغاز کند، آسانسوری که قرار است با استفاده از نوارهای نانوکربنی ساخته شده و می تواند تا یک چهارم مسیر زمین تا ماه منبسط شده و بالا برود.
طرح اصلی این است که وزنه تعادلی در انتهای این آسانسور 96 هزار کیلومتری کل ساختار را که به پایگاه بر روی زمین متصل است، ثابت نگه دارد. به این شکل مسافران می توانند با استفاده از خودروهایی ویژه از سطح زمین به ایستگاهی مسکونی تحقیقاتی در ارتفاع 36 هزار کیلومتری سفر کنند، سرعت این خودرو 200 کیلومتر بر ساعت خواهد بود و مسافران با این سرعت یک هفته در راه خواهند بود.
انرژی مورد نیاز برای چنین سفری از صفحات خورشیدی که در ایستگاه مسکونی نصب شده اند تامین خواهد شد. ایده ساخت آسانسور فضایی برای اولین بار در سال 1895 و توسط دانشمندی روسی ارائه شد، وی ایده خود را از ساختار برج ایفل الهام گرفته بود و از آن زمان تا به حال بر روی این موضوع مطالعات و مباحثات زیادی انجام گرفته است. اما یافتن ماده ای سبک و مقاوم برای ساخت چنین کابلی از بزرگترین موانع برای حقیقی ساختن این ایده قدیمی به شمار می رفت. اکنون "اوبایاشی" و دیگر محققان باور دارند نانولوله های کربنی می توانند چنین وظیفه ای را به عهده بگیرند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، اوبایاشی امیدوار است در سال 2050 این آسانسور بتواند 30 مسافر را، شاید با کمک گرفتن از موتورهای مغناطیسی خطی، به همراه خود به فضا ببرد. این شرکت هنوز هزینه ساخت و موقعیت بنای این آسانسور را اعلام نکرده است اما از آنجایی که برای محکم نگه داشتن این سازه به نیروی مرکزی نیاز است بهترین موقعیت برای ساخت آن در استوا خواهد بود.
به گزارش مهر، شرکت "اوبایاشی" امیدوار است بتواند تا سال 2050 بهره برداری از آسانسور فضایی خود را آغاز کند، آسانسوری که قرار است با استفاده از نوارهای نانوکربنی ساخته شده و می تواند تا یک چهارم مسیر زمین تا ماه منبسط شده و بالا برود.
طرح اصلی این است که وزنه تعادلی در انتهای این آسانسور 96 هزار کیلومتری کل ساختار را که به پایگاه بر روی زمین متصل است، ثابت نگه دارد. به این شکل مسافران می توانند با استفاده از خودروهایی ویژه از سطح زمین به ایستگاهی مسکونی تحقیقاتی در ارتفاع 36 هزار کیلومتری سفر کنند، سرعت این خودرو 200 کیلومتر بر ساعت خواهد بود و مسافران با این سرعت یک هفته در راه خواهند بود.انرژی مورد نیاز برای چنین سفری از صفحات خورشیدی که در ایستگاه مسکونی نصب شده اند تامین خواهد شد. ایده ساخت آسانسور فضایی برای اولین بار در سال 1895 و توسط دانشمندی روسی ارائه شد، وی ایده خود را از ساختار برج ایفل الهام گرفته بود و از آن زمان تا به حال بر روی این موضوع مطالعات و مباحثات زیادی انجام گرفته است. اما یافتن ماده ای سبک و مقاوم برای ساخت چنین کابلی از بزرگترین موانع برای حقیقی ساختن این ایده قدیمی به شمار می رفت. اکنون "اوبایاشی" و دیگر محققان باور دارند نانولوله های کربنی می توانند چنین وظیفه ای را به عهده بگیرند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، اوبایاشی امیدوار است در سال 2050 این آسانسور بتواند 30 مسافر را، شاید با کمک گرفتن از موتورهای مغناطیسی خطی، به همراه خود به فضا ببرد. این شرکت هنوز هزینه ساخت و موقعیت بنای این آسانسور را اعلام نکرده است اما از آنجایی که برای محکم نگه داشتن این سازه به نیروی مرکزی نیاز است بهترین موقعیت برای ساخت آن در استوا خواهد بود.
