بفرماييد يک وعده گفت وگوي آرام

پاسخ: 
هنوز صحبت شان را شروع نکرده اند که صداي شان بالا مي رود. ابتدا تلاش مي کنند که با صداي بلند منظورشان را به يکديگر بفهمانند ولي وقتي از اين کار نااميد مي شوند، گفت و گوي شان را نيمه تمام رها مي کنند. معمولا چنين زن و شوهرهايي در زندگي شان به آرامش نخواهند رسيد، چون يکي از اولين قدم ها براي چشيدن طعم آرامش در زندگي داشتن مهارت گفت و گوي منطقي است. بسياري از زوج ها مهارت گفت و گوي منطقي و ارتباط موثر را فرا نگرفته اند. براي برقراري يک ارتباط موثر رعايت چندين نکته ضروري به نظر مي رسد.

پرک نارويي، روان شناس باليني در اين باره معتقد است که زوج ها قبل از شروع گفت و گو بايد هدف شان را از گفت و گو مشخص کنند. اگر هدف شان اين است که طرف مقابل شان را قانع کنند، همين ابتدا بهتر است گفت و گو را فراموش کنند چون چنين گفت و گوهايي به نتيجه نخواهد رسيد. اما اگر هدف شان اين است که مشکلي برطرف شود بايد سعي کنند در تمام مراحل گفت و گو منصف باشند و از قضاوت هاي عجولانه پرهيز کنند.

 شرايط گفت و گو را فراهم کنيد

اين کارشناس خانواده در گفت وگو با خراسان افزود: براي اين که گفت و گوي زوج ها به نتيجه برسد بايد شرايط براي صحبت کردن فراهم شده باشد. هر چه موضوعي که مي خواهيم درباره آن صحبت کنيم مهم تر و حساسيت برانگيزتر باشد، اهميت مناسب بودن شرايط قبل از گفت و گو بيشتر مي شود. مناسب بودن شرايط؛ يعني اين که گفت و گو در زمان، مکان و حالت مناسب روحي انجام شود. وقتي زن يا شوهر عصباني يا ناراحت است، زمان مناسبي براي گفت و گو نيست. اگر يکي از زوجين حوصله صحبت کردن نداشته باشد، گفت و گو به نتيجه نخواهد رسيد. گاهي زن و شوهر از نظر روحي حالت مناسبي براي گفت و گو دارند اما بنا به دلايلي براي گفت و گو تمايلي ندارند؛ مثلا مرد در حال ديدن برنامه مورد علاقه اش يا زن در حال آشپزي است، که به طور طبيعي چنين گفت و گوهايي مناسب نخواهد بود. بنابراين براي صحبت کردن بايد شرايط خوبي فراهم شود. براي اين منظور مي توانيد با همسرتان هماهنگ کنيد که در چه زماني مي تواند با شما در باره يک موضوع مهم صحبت کند.

نارويي افزود: در يک گفت و گو مدام نقش شنونده و گوينده در حال جابه جا شدن است. زن يا مرد گوينده و شنونده در زمان گفت و گو بايد به يک سري نکات توجه کنند تا گفت و گوي شان به حاشيه کشيده نشود و از موضوع اصلي منحرف نشود و در نهايت به نتيجه برسد. معمولا وقتي زن و شوهرها درباره يک مشکلي با هم صحبت مي کنند، صحبت هاي شان به حاشيه کشيده خواهد شد. مثلا همه اختلافات در گذشته درباره آن موضوع را يادآوري مي کنند و تصميم به بررسي آن ها مي گيرند. در اين گونه گفت و گوها حجم زيادي از مشکلات مطرح مي شود که همين حجم بالا، مانع به نتيجه رسيدن گفت وگو خواهد شد. وقتي تعداد مشکلات مطرح شده زياد مي شود، طرفين براي حل آن ها احساس ناتواني مي کنند و چون احساس مي کنند اصطلاحا بحث شان به کلاف سردرگمي تبديل شده است، از ادامه گفت و گو صرف نظر مي کنند. پس بهتر است زوج ها هر بار فقط درباره يک موضوع به گفت و گو بنشينند و از مطرح کردن موضوعات مرتبط يا مسائلي که در گذشته پيش آمده است خودداري کنند.

اين روان شناس باليني افزود: گوينده به فردي گفته مي شود که يک بحث را شروع مي کند و مي خواهد درباره يک موضوع، نکاتي را مطرح کند. زن يا شوهر گوينده در اولين و مهم ترين قدم بايد بداند که اگر مي خواهد از صحبت هايش برداشت درستي انجام شود بايد واضح صحبت کند. با طعنه و کنايه صحبت کردن يا استفاده از کلمات سرزنش کننده و انتقادي باعث مي شود که طرف مقابل هم به مقابله برخيزد و از خودش دفاع کند. پس گوينده بايد منظورش را در جملات ساده، کوتاه، بدون عجله و در عين حال رسا بيان کند. گوينده بايد براي صحبت کردن اعتماد به نفس داشته باشد وگرنه طرف مقابل بحث را جدي نخواهد گرفت.

نارويي معتقد است که اگر شنونده هم شنونده خوبي نباشد، باعث مي شود که گفت و گو مختل شود. بعضي شنونده ها اجازه نمي دهند که طرف مقابل شان حرف بزند. مثلا در همان لحظات شروع گفت و گو با گفتن جملاتي مثل «مي دانم چه مي خواهي بگويي، تا آخر صحبت هايت را خواندم، نمي خواهد ادامه بدهي و...»، مکالمه را به شکست محکوم مي کنند. بعضي زن يا شوهرهاي شنونده حتي به خودشان اجازه نمي دهند که منظور طرف مقابل شان را به درستي متوجه شوند. شنونده نبايد ذهن خواني کند و بايد به طرف مقابلش اجازه دهد که صحبت هايش را کامل بيان کند. پس شنونده بايد فعالانه گوش کند. فعالانه گوش کردن به اين معني است که علاوه بر درک صحيح منظور گوينده، احساسات او را هم درک کنيم. اگر شنونده بتواند از منظر گوينده هم به موضوع نگاه کند، قطعا در گفت و گو موفق تر خواهد بود و به نتيجه بهتري خواهد رسيد.

* چهره افراد در پيشرفت گفت و گو ها تاثير زيادي دارد. اگر چهره ها براي گفت و گو مشتاق باشد، گفت و گو با همدلي بيشتري ادامه خواهد يافت. منظور از مشتاق، خوشحال بودن نيست چون گاهي ممکن است موضوع مورد بحث ناراحت کننده باشد. مشتاق بودن يعني نشان دادن علاقه براي ادامه گفت و گويي که به پيدا کردن راه حل خواهد انجاميد.

* بعد از گذشت زماني از گفت و گو، يک جمع بندي از صحبت هاي طرف مقابل تان براي او بازگو کنيد. گفتن چنين جمع بندي هايي به طرف مقابل تان حس اين را که مورد توجه شما قرار گرفته است، القا مي کند که اشتياق او را براي ادامه گفت و گو بيشتر خواهد کرد.

* براي بعضي قسمت هاي گفت و گو که متوجه نشديد، بدون خجالت و ترس از همسرتان توضيح بخواهيد. مثلا به او بگوييد که من فلان قسمت حرف هايت را به خوبي متوجه نشدم و اگر ممکن است بيشتر درباره آن توضيح بدهيد.

* در موقع صحبت کردن مراقب پيام هاي غيرکلامي تان هم باشيد. گاهي اضطراب يا بي حوصلگي حس خوبي به طرف مقابل نمي دهد. اين موارد نشان مي دهد که حوصله شما از بحث سر رفته است و منتظر تمام شدن آن هستيد.

* همسران بايد به تفاوت هاي زن و مرد هم توجه کنند. مثلا خانم ها از صحبت کردن به عنوان يک راه تخليه هيجان يا گاهي کسب حمايت عاطفي هم استفاده مي کنند در حالي که آقايان معمولا هدفمند و براي پيدا کردن راه حل صحبت مي کنند. زن و شوهرها در صحبت با يکديگر بايد حواس شان حتما به اين نکته باشد تا برداشت اشتباهي از صحبت هاي همسرشان نداشته باشند.

* زن و شوهرها لازم نيست درباره همه مسائل با هم صحبت کنند. مثلا مردها لازم نيست همه مشکلات کاري شان را به همسرشان بگويند. صحبت هاي جدي در باره موضوع هاي بي اهميت، باعث شکست گفت و گوهاي جدي مي شود.

* هيچ وقت در صحبت هاي تان از جملاتي که همسرتان يا خانواده اش را زير سوال مي برد، استفاده نکنيد. استفاده از چنين جملاتي باعث مي شود که همسرتان به دفاع از خود يا خانواده اش برآيد و مشکل حل نشود.

* در گفت و گوهاي تان فقط نکات منفي همسرتان را يادآوري نکنيد. فقط يک بار نکات مثبت همسرتان را به او بگوييد تا از تاثير آن شگفت زده شويد.

*زوج ها نبايد در موقع صحبت کردن تلاش کنند فقط حرف خودشان را به کرسي بنشانند و فرصتي به طرف مقابل براي صحبت کردن ندهند.

زوج ها نبايد در صحبت کردن حق به جانب به گفت و گو بپردازند چون در اين صورت مجبور مي شوند که به طرف مقابل ثابت کنند که او اشتباه مي کند و همين نکته باعث به نتيجه نرسيدن گفت و گو خواهد شد.