من یک مادرم
هر روز از هزاران خواسته معقول ومنطقی خودم می گذرم تا آرامش خونمو حفظ کنم.
هر روز آرزوهامو سر می برم تا شوهرم بتونه در کارش پیشرفت کنه و به آرزوهاش برسه.
تعطیلات رو یادم رفته ولی هر وقت همسرم خانه است محیط رو با وجود بچه های کوچکم ساکت نگه می دارم تا استراحت کنه و خستگیش در بره.
برای کمک به اقتصاد خانواده خیلی از علایقمو زیر پا گذاشتم و حتی فراموش کردم.

من یک همسرم
هر روز با بهترین آشپزهای دنیا و زیباترین مانکن های دنیای مجازی مقایسه می شم و برای جلب محبت شوهرم نباید چیزی از بهترینها کم داشته باشم.
زمان در حال گذر کردن است ولی برای جلب توجه شوهرم نباید گذر زمان در جسمم دیده شه!

من یک زنم
کار می کنم ولی حتی سند گوشی همراهم به نامم نیست!

من یک زنم
هر روز دلشوره دارم که نکند جایم را در قلب و خانه شوهرم از دست بدهم

من یک زنم
حقوقم از مردان در محل کارم کمتر است

من یک زنم
هر روز عقاید و افکارو و احساساتم رو سانسور می کنم تا مورد پسند جامعه باشم.

من یک زنم
نفسم بند آمده و در ناامیدی کامل به دنبال دیده شدنم، به دنبال حضور داشتن به معنای واقعی در خانواده و در جامعه.
کمکم کنید!

ندا یارمحمدی