حسین ملکی- روانشناس
حمایت روانی به انسانیت معنا می دهد
برای مداخله در بحران(حمایت روانی) وارد روستایی شدم که تمام ساختمان ها ویران شده بود، بعد از ارتباط گرفتن با یکی از اهالی روستا در یافتم خانواده های داغدار آنجا از وضعیت روانی نرمال و مطلوبی برخوردار نیستند؛ از وی خواهش کردم تا خانواده های موصوف را به من نشان دهد، با کمال میل و با راهنمایی کامل مرا همراهی کرد، طی مسیر تمام اهالی که مرا می دیدند تمام قامت و با ادبیات متواضع خوش آمدگویی می کردند و بابت حضور تشکر می کردند و قدر دان بودند...
به اولین خانه! نه به اولین کانکس رسیدیم با استقبال گرم و صمیمی دعوتم کردند تا مهمان شان شویم، با پدری هم صحبت شدم که پسر 6 ساله، دختر 10 ساله و همسر خود را از دست داده بود؛ پسری که تازه به مهد کودک می رفت و روزی که با دست تانِ کوچک اش می نوشت "ایران آباد است" و لبخند را بر لبان پدر جاری نمود، نمی دانست شب مهمان قهر طبیعت خواهد شد، دختری که روز را با شیطنت دخترانه سپری کرد و امید زندگی پدرش بود بی خبر بود شب هنگام آسمانی می شود، و همسری که مادری فداکار بود، کودک چند ماهه خود را با عشق مادرانه در آغوش گرفت تا کودک از آسیب مصون باشد و خود فدا شود؛
حال، پدر مانده و تنها یادگار خانه و خانواده، پسر چند ماهه با چهره معصومانه اش!
یادگاری که گاهی پدر خود را از آن پنهان می کند و جرات رویارویی با آن را ندارد که مبادا او را همانند سایر پاره های تنش از دست بدهد ...
من نیز همانند پدر بغض کردم او مرا مَحرَم دانست و اشک روی گونه هایش جاری شد، مرد کُرد از یادگار سالم زمان عروسی سخن به میان آورد، دسته گلی که میان کاشانه خرابه اش، سالم مانده بود و خاطرات شیرین را به همراه آه و اشک برایش تداعی می کرد...
شاکر حامی ترین تا توانستم حامی روانی مصیبت زدگان باشیم
مصیبت زدگانی که روان آنها نیاز به ترمیم دارد.
ارتقای سلامت روان انسان ها رسالت تمام روان شناسان است
حسین ملکی، روانشناس
به اولین خانه! نه به اولین کانکس رسیدیم با استقبال گرم و صمیمی دعوتم کردند تا مهمان شان شویم، با پدری هم صحبت شدم که پسر 6 ساله، دختر 10 ساله و همسر خود را از دست داده بود؛ پسری که تازه به مهد کودک می رفت و روزی که با دست تانِ کوچک اش می نوشت "ایران آباد است" و لبخند را بر لبان پدر جاری نمود، نمی دانست شب مهمان قهر طبیعت خواهد شد، دختری که روز را با شیطنت دخترانه سپری کرد و امید زندگی پدرش بود بی خبر بود شب هنگام آسمانی می شود، و همسری که مادری فداکار بود، کودک چند ماهه خود را با عشق مادرانه در آغوش گرفت تا کودک از آسیب مصون باشد و خود فدا شود؛
حال، پدر مانده و تنها یادگار خانه و خانواده، پسر چند ماهه با چهره معصومانه اش!
یادگاری که گاهی پدر خود را از آن پنهان می کند و جرات رویارویی با آن را ندارد که مبادا او را همانند سایر پاره های تنش از دست بدهد ...
من نیز همانند پدر بغض کردم او مرا مَحرَم دانست و اشک روی گونه هایش جاری شد، مرد کُرد از یادگار سالم زمان عروسی سخن به میان آورد، دسته گلی که میان کاشانه خرابه اش، سالم مانده بود و خاطرات شیرین را به همراه آه و اشک برایش تداعی می کرد...
شاکر حامی ترین تا توانستم حامی روانی مصیبت زدگان باشیم
مصیبت زدگانی که روان آنها نیاز به ترمیم دارد.
ارتقای سلامت روان انسان ها رسالت تمام روان شناسان است
حسین ملکی، روانشناس
