شبكه اجتماعي پرندگان اطلاعات مهمي را در خصوص زندگي آن‌ها در اختيار محققان قرار مي‌دهد.

به گزارش ايسنا، اين اطلاعات به دانشمندان ديدگاه‌هاي نويني را در رابطه با چگونگي جفت‌گيري يا نحوه اشاعه بيماري يا اطلاعات در درون جمعيت اين حيوانات ارائه مي‌دهد. با اين حال نفوذ به درون چرخه‌هاي اجتماعي حيوانات وحشي كار آساني نيست.

محققان دانشگاه آكسفورد انگلستان در مطالعه گونه‌ اي پرنده به نام چرخ‌ريسك بزرگ (tit great) وحشي كه پرندگان سرسياه و مقيم جنگل‌هاي نزديك آكسفورد انگلستان هستند، ترانسپوندرهايي را به هزاران پرنده متصل كرده و حضور آن‌ها را در طول زمستان در 67 نقطه منبع غذاي موجود در جنگل‌ها ثبت كردند. اين تكنيك امكان گردآوري يك ميليون مشاهده منفرد را طي دو سال براي محققان فراهم كرد. مانع موجود بر سر راه اين تحقيق چگونگي تحليل تمامي داده‌هاي مكان طيور براي دستيابي به رابطه بين آن‌ها بود. اين تيم تحقيقاتي علاقه‌مند به استفاده از اين داده‌هاي ردگيري براي مطالعه جفت‌هاي جفت‌گيري كرده بود.

به منظور تحقق اين هدف، آن‌ها از يك رويكرد نوين براي شناسايي خودكار بازه‌هاي زماني فعاليت اجتماعي شديد پرندگان در ميان مشاهدات به دست آمده بهره بردند.

اين دانشمندان براي زمستان 2007-2008 در مجموع 37 هزار و 681 گردهايي در مكان‌هاي حاوي غذا و همچنين براي زمستان 2008 -2009 رقم 31 هزار و 466 تجمع را ثبت كردند.

فرضيه آن‌ها بر اين بود كه پرندگان نه تنها به عنوان عضوي از دسته‌هاي كوچك از مكان حاوي غذا ديدار كرده بلكه نوعي تمايل نسبت به اعضاي انتخابي گروه مزبور از خود نشان مي‌دهند.

آن‌ها اين بازه‌هاي زماني فعاليت شديد را براي پاسخ به اين پرسش كه كدام پرندگان در متجمع‌‌‌ها شركت داشته تحليل و سپس لينك‌هايي را بين پرندگان منفرد بر اساس حضور يا عدم حضور آن‌ها در اين مناسبت‌‌ها ايجاد كردند.

به گفته رهبر ارشد اين پژوهش، وي و همكارانش مي‌توانند داده‌هاي موجود در خصوص حيوانات منفرد را براي ايجاد نوعي "شبكه اجتماعي براي حيوانات" بررسي كنند. اين شبكه مشخص مي‌كند كه چه پرندگاني عضو يك گروه بوده و اين كه كدام يك از آن‌‌ها به طور منظم در مناسبت‌ها و گردهمايي‌هاي يكسان شركت كرده است.

در حالي كه جفت‌هاي قديمي فصول قبل را با يكديگر به سر برده و داراي الگوهاي مشابه حضور در جوامع يكسان طي يك فصل بودند، اعضاي جديد نخست به طور تصادفي تعامل برقرار كردند اما به تدريج در اوايل زمستان بيشتر با يكديگر گرد هم آمدند.

نتايج اين تحقيق در مجله Royal Society Interface انتشار يافت.