محققان آزمايشگاه ملي لاورنس بركلي، طراحي تجربي از يك بلور فضا- زمان را مطرح كرده‌اند كه مي‌تواند تا ابد به محاسبه زمان بپردازد.
به گزارش ايسنا، ايده يك ساعت ابدي كه پس از پايان يافتن جهان نيز به كار خود ادامه مي دهد، از مدتها پيش توجه فيزيكدانان را به خود جلب كرده اما شيوه ساخت آن تا كنون ناشناخته بود.


بلور چهار بعدي پيشنهادي فيزيكدانان لاورنس بركلي شبيه به بلورهاي سه بعدي رايج بوده كه از ساختارهاي داراي الگوهاي تكرار شونده مانند دانه برف و الماس برخوردار است. در حاليكه كه الماس در حالت سه بعدي از يك ساختار تناوبي برخوردار بوده، بلور فضا- زمان نه تنها در فضا بلكه در زمان نيز متناوب است.

ايده بلور چهار بعدي فضا- زمان در اوايل سال جاري ابتدا توسط فرانك ويلكزك، فيزيكدان موسسه فناوري ماساچوست به شكل يك مفهوم كاملا نظري ارائه شده بود. اكنون تيم لاورنس بركلي بر اين تصورند كه چگونگي به واقعيت رساندن آن را كشف كرده‌اند.

به گفته اين فيزيكدانان، يك بلور فضا- زمان را مي‌توان با استفاده از يك ميدان الكتريكي براي به دام انداختن اتمهاي باردار موسوم به يون و بهره بردن از دافعه طبيعي ميان دو ذره باردار مشابه موسوم به دافعه كولن ساخت.

ميدان الكتريكي تله يوني اين ذرات باردار را در محل نگهداشته و دافعه كولن باعث مي‌شود كه آنها بطور خودبخود يك حلقه بلور فضايي را شكل بدهند. با استفاده از يك ميدان مغناطيسي استاتيك ضعيف، اين بلور يوني حلقه‌اي شكل چرخشي را آغاز مي‌كند كه بي‌پايان است. گردش مداوم يونهاي به تله افتاده باعث توليد نظم زماني شده كه به شكل‌گيري يك بلور فضا- زمان در پايين‌ترين حالت انرژي كوانتومي منجر خواهد شد.

به عبارت ديگر، دانشمندان قصد دارند يك حلقه از ذرات باردار بسازند كه نيروهاي الكترومغناطيسي حاصل از آن باعث گردش دائمي سازه شود. در پايين‌ترين حالت انرژي كوانتومي، اين سيستم فاقد هرگونه بي‌نظمي يا آنتروپي بوده و آنتروپي آن به هيچ‌وجه در طول زمان افزايش نخواهد يافت.

از اين رو ساختار زماني و توانايي گاه‌نگاري آن حتي پس از رسيدن جهان به حال «مرگ حرارتي» موسوم به تعادل ترمودینامیکی و واگذار شدن آن به شكل آنتروپي ادامه پيدا خواهد كرد.


اين پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.