وقتی که افراد موثر در سطح جامعه، سازندگان اخبار و افکار عامه، قبح روش‌های ناشایست را در برخورد‌های روزانه با بی‌توجهی و بی‌تعهدی، کمرنگ می‌کنند، آرامش خاطر، در جامعه رخت برمی‌بندد و این تصور ایجاد می‌شود که زیان‌کاران فرجام نمی‌گیرند و عدالت اجرا نمی‌شود. برای داشتن بهداشت روانی دلخواه در جامعه باید ابرازهای بهداشت روانی در اختیار باشد. یکی اینکه شخص شغل مناسب و درآمد مناسب و دیگراینکه ارتباطات انسانی و عاطفی خوبی داشته باشد و نیز از سلامت جسمی هم بهره برد. لازمه سلامت روانی زندگی در یک محیط آرام و مرفه است. تغییر و تحولات سریع اجتماعی اعم از جنگ، انقلاب، کودتا و یا حوادث طبیعی قادر هستند تعادل و آرامش را بهم بریزند. از نظر دست اندرکاران خبر نیز، خبر خوب خبر نیست بلکه خبر بد خبر است. ما مدت‌هاست به این ترتیب در دام خبر هستیم و اخباری که به جامعه می‌رسد معمولا به نحوی اضطراب‌آور و به هم زدننده آرامش فرد هستند. بحران‌های اقتصادی، بگومگوهای سیاسی و دور از حدود متعارف سیاست و برخورد سالم آر اهم محیط خبری و ارتباطی افراد را دچار دگرگونی‌های سریع و احساس ناایمنی کرده است. وقتی که افراد موثر در سطح جامعه، سازندگان اخبار و افکار عامه، قبح روش‌های ناشایست را در برخورد‌های روزانه با بی‌توجهی و بی‌تعهدی، کمرنگ می‌کنند، آرامش خاطر، در جامعه رخت برمی‌بندد و این تصور ایجاد می‌شود که زیان‌کاران فرجام نمی‌گیرند و عدالت اجرا نمی‌شود.
این تصور، امنیت خاطر را که از پایه‌های اصلی سلامت روانی است متزلزل می‌کند. تواتر اخبار و رویادادهای ناخوشایند، بی‌آنکه مسببین در آن اظهار ندامت کنند و پاداش کار خود را ببینند، خود تبدیل به خبر ناخوشایند دیگری می‌شود. چراکه علمای روانکاوری و روانشناسی همیشه بر این اعتقاد بوده‌اند که بمباران جامعه با اخبار ناخوشایند خلاف بهداشت روانی است. اما آیا این به این معناست که باید در این جهت سانسوری برقرار کرد یا اینکه این جریان را از سرچشمه به راهی درست رهنون شد؟ همانطور که برای پیشگیری از بیماری‌های عفونی، تصفیه آب، پالایش هوا و خوراکی‌ها می‌تواند نقش مهمی داشته باشد، محیط زیست اجتماعی مردم هم، نیاز به پالایش و پیرایش دارد. بی‌توجهی به این مسائل فرهنگی سلامت مردم و نسل‌های آینده را به پرتگاه خواهد برد.
مردم ایران بسیار با استعدادو تاثیر پذیرند. در شرایط آرام، مولد و خلاق می‌شوند اما در شرایط بحرانی و نامساعد، واپس می‌نشینند و تسلیم اضطراب‌ها، نگرانی‌ها و غم‌ها ی خود و دیگران می‌شوند و متاسفانه حاصل این شرایط برانگیخته‌شدن حالت تهاجمی مردم نسبت با یکدیگر است. اگر به سریال‌های بزرگ‌ترین رسانه کشور نهم گاه کنید به ندرت به جز پرخاش، کلام درشت، زاری و ندبه چیزی می‌بینید. حال آنکه مردم ما سرشار از عطوفت و رفتار و گفتار نیک هستند. و براستی کسی نیست که محتوای ذهنی جامعه را در جهت راستی راهنمایی کند. در یک کلام در هوای آلوده روزهایی که تهران در حالت اضطرار قرار دارد هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیات و چون بر می‌آید مفرح ذات نیست. هوای تهران را در روزهای آلودگی و اضطرار را بگدارید به جای اخبار ناخوشایند و نفس‌کشیدن را بگذارید به جای سلامت روانی.
* رئیس انجمن روانپزشکان ایران
عضو انجمن روانپزشکی جهانی
قانون
دریافت صفحه با کد QR