دکتر مهدی دوایی، روانشناس و عضو هیئت علمی پژوهشکده علوم شناختی، در گفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت: طبق یک تحقیق بین یک گروه از کودکان طلاق که والدین ضمن حفظ نقش پدر و مادری خود، بدون درگیری از هم جدا شده‌اند، و گروهی که کودکان شاهد دعوا و کشمکش بین والدین بودند مشاهده شد کودکان گروه اول، در مقایسه با گروه دوم، موفق‌تر و از نظر سلامت و روان در وضعیت مطلوب‌تری قرار دارند.

دکتر دوایی ادامه داد: این مطلب به معانی مطلوب جلوه دادن طلاق توافقی و بدور از کشمکش نیست. ولی از آنجایی که این واقعیت تلخ جامعه است، نحوه و شرایط جدایی والدین بسیار مهم است. والدین باید نقش خود را به عنوان پدر یا مادر حفظ کنند.

یکی از اشتباهات بسیاری از پدرومادرها پس از جدایی، توضیح و تلاش برای اثبات بی‌گناهی خود در جدایی برای کودک هست و سعی می‌کنند کودک را به سمت خود بکشند. درصورتیکه این مسئله بسیار به ضرر کودک است.

این روانشناس با تأکید بر این مطلب که "پدر و مادر خوب بودن" در اولویت قرار دارد گفت: از سنین 7-6 سالگی، می‌توان با کودکان در مورد جدایی صحبت کرد و توضیح داد که شرایط طوری است که پدر و مادر نمی‌توانند باهم زندگی کنند ولی این اطمینان خاطر را به کودک بدهند که آنها تا ابد پدر و مادر او باقی می‌مانند و تا هر وقت که او بخواهد در کنارش هستند. با این نوع رفتار تا حد زیادی اضطراب از دست دادن پدر یا مادر از کودک گرفته می‌شود و هرگز در حضور کودک از والد دیگر بدگویی نکنند.