در مرگ مغزي، خون رساني به مغز متوقف مي شود و اکسيژن رساني به آن انجام نمي شود. مغز تمام کارکرد خود را از دست مي دهد و دچار تخريب برگشت ناپذير مي شود.

به گزارش ايرنا، اگرچه پس از مرگ مغزي اعضاي ديگر از جمله قلب، کبد و کليه ها هنوز داراي عملکرد هستند اما به تدريج از کار خواهند افتاد. قلب تا زماني که داراي اکسيژن رساني باشد، به ضربان خود ادامه مي دهد.

در بيمار مرگ مغزي، دستگاه تنفس مصنوعي (ونتيلاتور) اکسيژن لازم را براي ضربان قلب فراهم مي کند و به محض جدا کردن دستگاه از بيمار قلب هم از کار خواهد افتاد.
بيمار مرگ مغزي، صحبت نمي کند، نمي بيند، به هيچ يک از تحريکات خارجي پاسخي نمي دهد و بدون استفاده از دستگاه تنفس مصنوعي قادر به تنفس نخواهد بود.


آمار جهاني اهداي عضو بيماران مرگ مغزي
حدود ۵۰ درصد بيماران مرگ مغزي در جهان اعضاي بدنشان اهدا مي شود.
اهداي اعضاي بيماران مرگ مغزي در ايران پديده اي نوپاست. آن طور که در ابتداي کار آمار حدود 2 نفر در يک ميليون جمعيت اهداي عضو وجود داشت که با تلاش هاي انجام گرفته و فرهنگ سازي در اين حوزه آمار اهداي عضو به 7.5 نفر در يک ميليون نفر رسيد. البته اين رقم نيز با معيارهاي جهاني فاصله معناداري دارد با اين توضيح که آمار جهاني درباره اهداي اعضاي بيماران مرگ مغزي ۲۰ نفر در يک ميليون نفر است که ميزان ياد شده در کشوري نظير اسپانيا که بيشترين آمار اهداي اعضاي بيماران مرگ مغزي را دارد رقمي حدود 34.3 نفر در يک ميليون است.

(برگرفته از گفت وگوي خانه ملت با دکتر نجفي زاده رئيس اداره پيوند و بيماري هاي خاص وزارت بهداشت)