رصدخانه فضایی هرشل با بررسی سه سحابی کشف کرد که بین "غرشهای صوتی" در فضای کیهان و تشکیل ستارگان ارتباط مهمی وجود دارد.
به گزارش  مهر، درست است که در فضای خلای بین ستاره ای هیچ صدایی وجود ندارد، اما رصدخانه فضایی مادون قرمز آژانس فصایی اروپا در میان سحابیهای گرد و غبار و گاز میان ستارگان، شبکه ای پیچیده و بسیار وسیع از رشته های گازی را کشف کرد که باقیمانده های امواج ضربه ای آهسته ای هستند که از ابرنواخترها منتشر شده اند این امواج ضربه ای، نوعی غرشهای صوتی کیهانی هستند. این رشته ها حدود 0.3 سال نوری عرض دارند که این برابر با حدود 20 هزار برابر فاصله زمین تا خورشید است. تلسکوپ هرشل با رصد 90 رشته در سه سحابی پیله ابریشم (IC5146)، عقاب و سحابی جُدی کشف کرد که تمام این رشته های موجهای ضربه ای یک عرض یکسان دارند که به گفته این محققان، این یک شفگتی بسیار بزرگ است.  
این رصدها نشان می دهد که ستارگان نوزاد اغلب در بخشهای متراکم تر این رشته ها وجود دارند. به طوریکه یک رشته واقع در سحابی عقاب محتوی خوشه ای متشکل از 100 ستاره نوزاد است. این رصدها اثبات می کند که میان جریانهای گردابی بین ستاره ای، رشته ها و تشکیل ستارگان ارتباطی مهم وجود دارد. براساس گزارش یونیورس تودی، ابرهای بین ستاره ای بی نهایت سرد هستند و دمای آنها حدود 10 درجه کلوین بالای صفر مطلق (271- درجه سانتیگراد) است. این دمای پایین موجب می شود که سرعت صوت در این سحابیها نسبتا آهسته و تنها 0.2 کیلومتر بر ثانیه باشد. (سرعت صوت در اتمسفر زمین از سطح دریا 0.34 کیلومتر بر ثانیه است). صدا به صورت امواجی مشابه امواج نور و گرما حرکت می کند اما برخلاف نور و گرما، صدا از لرزش مولکولها این موجها را می سازد. بر روی زمین، صدا از طریق لرزش مولکولهای هوا به گوش ما می رسد، درحالی که اعماق فضا که خلاء است هیچ مولکولی برای لرزش وجود ندارد. در این تصویر که هرشل در طیف مادون قرمز دور از سحابی پیله ابریشم گرفته است، رنگ آبی گاز و گرد و غبار منتشر شده در طول موج 70 میکرون، رنگ سبز در طول موج 250 میکرون و رنگ قرمز در طول موج 500 میکرون را نشان می دهد. قرمز ترین رنگی که چشم انسان آن را می بیند حدود 0.7 میکرون است.