یک جامعه‌شناس گفت: لازم است زنان مدیر تربیت کنیم و همزمان در ساختار اداری، دولتی و تصمیم‌ساز فضاهای لازم را برای اشتغال آنان به وجود آوریم،؛ چراکه در حال حاضر متاسفانه زنانی که کمترین تجربه و سابقه مدیریتی را دارند در مناصب بالای مدیریتی قرار می‌گیرند و عملکرد آنان به گونه‌ای است که حتی ممکن است آن موقعیت مدیریتی را زیر سوال ببرد.

دکتر لیلا فلاحتی در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، با بیان مطالب بالا اظهارکرد: تفاوت‌های روانشناختی یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های میان زن و مرد است که از جمله آنها می‌توان به تفاوت در اعتماد به نفس و میزان عزت نفس اشاره کرد. در واقع خودباوری عاملی است که موجب تلاش زنان برای دستیابی به موقعیت‌های مدیریتی است.

وی با اشاره به تفاوت جامعه‌پذیری دختران و پسران گفت: در مرحله جامعه‌پذیری به دختران آموزش داده می‌شود که آنان قرار است در آینده مادر خوبی شوند و برای ایفای نقش‌های سنتی آماده می‌شوند. در نتیجه دختران خود را در این وضعیت تصور می‌کنند.

این جامعه‌شناس اضافه کرد: در مرحله جامعه‌پذیری به پسران نوید دستیابی به فرصت‌های اجتماعی داده می‌شود. البته موقعیت‌های مدیریتی در جوامع در حال توسعه مانند ایران بیشتر در اختیار مردان است و زنان خود را در دستیابی به این موقعیت‌ها دور می‌بینند، بنابراین در جهت کسب دانش و مهارت لازم برای دستیابی به این موفقیت‌ها تلاش زیادی نمی‌کنند و حتی اعتماد به‌ نفس لازم را برای تصدی این مناصب ندارند.

وی درباره راه‌های افزایش مشارکت زنان در اجتماع گفت: برای دستیابی به این هدف لازم است همزمان دو روش به کار برده شود. نخستین روش حرکت از پایین به بالاست. در این روش باید مهارت‌های مدیریتی زنان را افزایش دهیم. در حال حاضر تعداد فارغ‌التحصیلان زن از نظر کمی رشد کرده است، ولی هیچ‌کدام تجربه و دانش مدیریتی لازم را ندارند. بنابراین پیش از وارد کردن زنان به عرصه مدیریتی باید دانش و مهارت‌های مدیریتی آنان را افزایش دهیم تا امکان خطاهای آنان کاهش یابد علاوه بر آن باید فضا را برای زنان به منظور دستیابی به تجربه‌های مدیریتی باز کنیم.

فلاحتی در پایان اظهارکرد: دولت‌ها می‌توانند فرصت‌هایی را برای زنان به منظور دستیابی به مناصب بالای مدیریتی تعریف کنند و برای آنان سهمیه‌بندی جنسیتی قایل شوند. این کار در بسیاری از کشورها تجربه موفقی بوده است. در ایران هم می‌توان در وزارتخانه‌هایی که بدنه زنانه‌تری دارند، سهمیه‌بندی جنسیتی در نظر گرفت. بسیاری از کارشناسان وزارتخانه‌های بهداشت و آموزش و پرورش زن هستند؛ اما تعداد آنان در سطوح مدیریتی اندک است.