حکیمه آقایی در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت:‌ خانواده ناکارآمد متشکل از افرادی است که ارتباطات ناهمخوان دارند و یکی از الگوهای ارتباطی «سازشگر»، «سرزنشگر»، «حسابگر» و «گیج» را نشان می‌دهند.

وی افزود:‌ وقتی ما بدون توجه به احساس ارزشمندی خود، سازش می‌کنیم قدرت خود را به دیگری واگذار کرده‌ایم و به هر چیزی «بله» می‌گویم.

*سازشگری با توافق تفاوت دارد

این متخصص حوزه بهداشت و روان گفت: سازشگر بودن در بسیاری خانواده‌ها عملی قابل قبول و خوشایند است سازشگری با تلاش دو طرفه در جهت رسیدن به توافق متفاوت است. در سازشگری فرد به بهای از دست رفتن ارزش خود سازش می‌کند.

وی افزود: سازشگری با احترام به نفس منافات دارد و این پیام را به دیگران منتقل می‌کند که من اهمیت ندارم.

* افراد سازشگر خود را مقصر همه خطاها می‌دانند

این روانشناس اظهار داشت:‌ افراد سازشگر خود را مقصر همه خطاها می‌دانند و حتی با مبالغه برای پیدا کردن شواهدی مبنی بر خطاها مسئولیت آنها را به عهده می‌گیرند.

آقایی تصریح کرد: افراد سازشگر از کلمات موافقت‌آمیز استفاده می‌کنند و زبان بدن آنها حالت بیچارگی را منعکس می‌کند.

* فرد سازشگر خود شیرینی می‌کند

وی ادامه داد:‌ فرد سازشگر همیشه سخنان خود را در جهت جلب توجه دیگران و خودشیرینی به کار می‌برد و سعی می‌کند از هر موضوعی که موجب ناخوشایندی دیگران می‌شود معذرت‌خواهی کند و هرگز مخالفتی نشان ندهد.

این متخصص حوزه بهداشت روان خاطرنشان کرد: نتیجه الگوی ارتباطی سازشگر که در سیستم‌های خانوادگی ناکارآمد دیده می‌شود،‌ عزت نفس پایین است بنابراین افرادی که چنین الگوی ارتباطی دارند همواره از عزت نفس پایینی برخوردار خواهند بود.