سهیل رضایی در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: زیر سن 35 سالگی احتمال فرافکنی بسیار بالاست و افراد از همسر آینده خود تمناها و مطالباتی دارند و گمان می‌کنند که پس از ازدواج با او به خوشبختی می‌رسند، ولی پس از مدتی از گذشتن زندگی مشترک، چهره حقیقی افراد آشکار می‌شود و کم کم در زندگی مشترک اختلالاتی پدید می‌آید.

وی تاکید کرد: نباید در وجود همسر به دنبال معیارهای عجیب و غریبی بود؛ بلکه باید به این موضوع اندیشید که با مشکلات کدام یک از گزینه‌های ازدواج راحت‌تر می‌توان کنار آمد و او را برای زندگی مشترک انتخاب کرد.

این پژوهشگر روانکاوی با بیان اینکه بهتر است به جای مهارت انتخاب به سرمایه‌گذاری روی مهارت امتداد زندگی مشترک بیندیشیم، گفت: اگر به نتیجه برسیم که می‌توانیم با مشکلات فردی کنار بیاییم، او فرد مناسبی برای ازدواج است. اما هرچه فرد سماجت بیشتری کند، بیشتر دچار سرخوردگی می‌شود. نباید اینگونه بیندیشیم که عشق جادویی است که می‌تواند به تنهایی آینده زندگی را تامین کند.

وی در پاسخ به این پرسش ایسنا که آیا ایجاد تغییرات اساسی در اخلاق و عملکرد یک طرف براساس تمایل دیگری می‌تواند موجب خوشبختی زوجین شود، اظهار کرد: ممکن است فرد کاملا عوض شود اما پس از مدتی خسته می‌شود چون از خود دور افتاده است. در این شرایط ممکن است پس از مدتی فرد به یکباره تمایلات و اخلاق واقعی‌اش را بروز دهد.

این پژوهشگر روانکاوی افزود: برخی افراد تلاش می‌کنند به گونه‌ای رفتار کنند تا همسرشان ناراحت نشود و در واقع ماسکی را بر چهره می‌زنند؛ اما ممکن است به روابط خارج از محدوده ازدواج گرایش پیدا کنند. در این شرایط به تدریج با همسر خود دچار اختلافاتی می‌شوند و زندگی آنان به سمت جدایی پیش می‌رود.
رضایی در پایان درباره راه‌های شناخت فرد هم کفو برای ازدواج گفت: خانواده‌ها اهمیت زیادی دارند. اگر خانواده‌های دختر و پسر همخوانی داشته باشند بیشتر می‌توان به آینده ازدواج امیدوار بود چون اگر بتوانیم با گذشته فرد اشتراکاتی پیدا کنیم در آینده هم می‌توان به داشتن اشتراکاتی با او امید داشت.