علیرضا فرید خمامی پرستار سرطان در ایران آنکو نوشت : بی شک همه همکارانم با گذراندن واحدهای درسی تخصصی از سواد کافی و کاملی بهره مند هستند که طی سالیان کار مزین به تجربه خواهد شد اما آنچه که در یاد بیماران و همراهانشان ماندگار خواهد ماند، تبسم و رافت انسانیست ، همانی که همه ما معتقدیم بواسطه آن پرستاری تلفیق علم و هنر است.
وی همچنین انتظارات افراد از یک پرستار بخش سرطان را اینگونه برشمرد :
او؛ در درجه اول یک انسان است ، بعد یک بیمار سرطانی شاید از دید تو سرطانی باشد ، ولی عزیز و جگر گوشه من است.
او ؛ نیاز به دلسوزی و ترحم هیچ کس ندارد ، حتی من.
او و من ؛ حق داریم بدانیم بهترین گزینه درمان چیست.
او و من ؛ حق داریم از عوارض درمان مطلع باشیم.
او و من ؛ میدانیم پرستار هم مانند ما انسان است و دارای مشکلات مربوط به خودش ، اما انتظار داریم مشکلاتش را بر سرمان آوار نکند.
او و من ؛ انتظار داریم پرستارمان از نظر علمی بروز باشد.
او و من ؛ از پرستارمان انتظار داریم از جملاتی چون “هر چی مصلحت باشد” ، ” خدا شفا بدهد ” هرگز استفاده نکند این کلمات ته نا امیدیست.
دریافت صفحه با کد QR