با سلام. با اطلاعاتي که در پيامک تان مطرح کرده ايد متوجه شدم دوري از دوست تان که 5 ماه است با او دوست بوده ايد، برايتان دشوار است. اين مسئله مي تواند از عزت نفس پايين شما ناشي شده باشد. پيش از اين که به راهکارها بپردازيم، لازم است درباره چند مسئله، تاملي داشته باشيد.

در پيامک تان گفته ايد که نمي توانيد دوري دوست تان را تحمل کنيد. از خودتان بپرسيد پيش از اين که با وي آشنا شويد، چگونه ايام تابستان را سپري مي کرديد؟ دوست تان چه ويژگي هاي مطلوبي را دارد که شما وي را خيلي دوست داريد؟ ناتواني شما در تحمل دوري او، ناشي از چيست؟ به دليل شرايط زندگي است يا از رفتارهاي خودتان نشأت مي گيرد(به طور مثال با هيچ فردي ارتباط برقرار نمي کنيد)؟چه کارهايي مي توانيد انجام دهيد تا بر علت اين نداشتن تحمل فائق آييد؟ اين ها سوالاتي است که براي کشف بهترين و کارآمدترين راهکارهاي حل مسئله مذکور بايد به روشني توسط شما پاسخ داده شود. در ضمن علت مخالفت مادرتان را هم براي ادامه دادن به ارتباط دوستي بيان نکرده ايد که بسيار مهم به نظر مي رسد.

اين که مدام به خودتان بگوييد که نمي توانيد بدون دوست تان، تابستان را بگذرانيد باعث مي شود عزت نفس تان آسيب ببيند. شما يک دختر 13 ساله هستيد و به احتمال زياد توانايي ها و نقاط مثبت زيادي داريد. به آن ها فکر کنيد و خودتان را بيشتر ببينيد تا عزت نفس تان تقويت شود.

هنگامي که با مشکلي روبه رو مي شويد، نخستين گام، اين است که از خودتان بپرسيد چه کارهايي مي توانيد براي حل آن انجام دهيد؟ درباره مشکل شما، يکي از اين راه حل ها اين است که مهارت هاي اجتماعي را فرا بگيريد تا بتوانيد تعامل بهتري را با اطرافيان تان برقرار کنيد و شبکه ارتباط هاي اجتماعي وسيع تري تشکيل دهيد. يکي از آسان ترين شيوه هاي يادگيري مهارت هاي اجتماعي، مشاهده رفتار افرادي با ارتباط هاي اجتماعي خوب و مناسب و الگو برداري از آن هاست. پس در ميان اطرافيان تان به مشاهده بپردازيد و تکنيک هايي را که آن ها استفاده مي کنند مشاهده و يادداشت کنيد و به کار ببنديد.

ارزيابي هاي ناصحيح از شرايط، به عنوان مثال: «من خيلي تنها هستم» يا «من نمي توانم دوري او را تحمل کنم»، احتمالا به احساس نگراني و اضطراب در شما منجر مي شود. افراد بيش تر به دليل اين که شرايط را معلول ضعف هاي خودشان مي دانند، اوضاع را تحمل نشدني توصيف مي کنند. بنابراين بهترين راه، اين است که نگرش خود را نسبت به موقعيت تغيير دهيد و شرايط را تغييرپذير تلقي کنيد. براي مثال به جاي اين که با خود بگوييد: «من تنها هستم چون دوست داشتني نيستم»، اين عبارت را جايگزين کنيد که «من تنها هستم چون مهارت هاي اجتماعي بالايي ندارم اما مي توانم براي اين شرايط کاري انجام دهم.»

در حقيقت بهترين دوست هر فردي، خود او است. به همين دليل بايد اين دوران را مغتنم شمريد و از آن براي دوست داشتن خود و آشنايي بيشتر با خودتان، سود ببريد. بياموزيد که براي خودتان حداقل به اندازه ديگران ارزش قائل شويد. از اين فرصت براي انجام کارهاي خلاقانه و لذت بخشي که هميشه انتظار فرصتي براي انجام آن ها را مي کشيديد، استفاده کنيد. با خود بينديشيد و راه هاي خلاقانه اي براي پر کردن اين زمان بيابيد.
-

فاطمه شيبک- کارشناس ارشد روانشناسي