ميگنا: همه با واژه "بچه هاي طلاق" آشنایی داریم و از عواقب طلاق و پیامد نادرست آن بر فرزندان آگاهیم. اما به تازگی شاهد اتفاق جدیدی در مركز مشاوره خانواده هستیم!!! "

والدینی که فرزندان، آنها را طلاق می دهند".!!!
بارها و بارها این جمله را ازوالدین شنیده ایم که فرزندمان از طلاق ما خوشحال است و به پیشنهاد فرزندمان می خواهیم جدا شویم .اگر باور ندارید از خودش سوال کنید!؟

در عصر" Golden baby" که فرزند سالاری در خانواد ها حکومت دارد، دور از انتظار نیست که زمام خانواده در دست فرزندان باشد. به راستی چرا اینگونه است؟ خانه های شاد، سرشار از صدای کودکان است و خانه های غمگین، پر از صدای پدر و مادرهاست.

دیدگاه کارشناسی مرزهای والدینی: بی مرزی و نداشتن مرز و حریم در زندگی زناشویی باعث حضور و دخالت فرزندان و منتقل ساختن تعارض ها و مشکلات به کودکان و ائتلاف علیه یکی از والد ها می شود.

بین والدین و فرزندان باید مرز و حریم مشخصی باشد. آن ها در درجه اول؛ والدین هستند نه دوست. والدین موثر، والدینی هستند که رابطه نزدیک و حمایت کننده با فرزند خود دارند،اما صمیمیت،نزدیکی و حمایت آنان با مرز همراه است. مرز یعنی فرزندان در ارتباط با والدین،خود را در جایگاه پایین تری بدانند و بپذیرند که والدین رییس خانواده هستند،حتی اگر از هم جدا شده اند.

والدین ممکن است مرزهای بین خود و فرزندان را تخریب کنند . چنین چیزی زمینه ساز مشکلات رفتاری، اجتماعی و شخصیتی فرزندان خواهد شد. بنابراین حفظ مرزهای والدینی در فرزند پروری ضروری است.

مرزهای والدین و فرزندان به دلایل زیر آسیب میبیند:
۱) والدین یکدیگر را در حضور فرزندان تحقیر و تخریب می کنند.
۲) والدین در غیاب هم از یکدیگر بدگویی می کنند.
۳) والدین نظرات و دیدگاه های یکدیگر را محکوم می کنند و از فرزند بخواهند که تنها به دیدگاه یکی از آنها توجه کنند.
۴) والدین، فرزندان را علیه هم بشورانند.
۵) والدین در غیاب هم و یا آشکارا ، یکدیگر را با صفات زشت و ناپسند خطاب کنند.
۶) والدین از فرزندان بخواهند که به توجه یا تذکرات والد دیگر بی اعتنا باشند.
۷) یک والد،فرزند را از ارتباط با والد دیگر منع کند.
۸) یک والد، والد دیگر را در فرزند پروری به حساب نیاورد.
۹) والدین بی اندازه به فرزندان نزدیک شوند به طوری که فرزندان به خود اجازه دهند هر طور که خواستند با والدین رفتار کنند.
۱۰) والدین ، تحت تاثیر بیماری های جسمانی، روانی، اعتیاد یا مشکلات اقتصادی از ایفای نقش های والدینی باز می مانند.
۱۱) والد با پدر و مادرش زندگی می کند و پدربزرگ و مادربزرگ در فرایند فرزندپروری مداخله کنند و والد را از اعمال تشویق و تنبیه بازدارند.
۱۲) والدینی که نمی توانند ناراحتی فرزندشان را حتی برای لحظاتی تحمل کنند و به فرزند خود ارفاق زیادی می کنند و نمی توانند تحمل کنند که فرزندشان مجازات و در عمل با پیامد های رفتارش مواجه شود.
۱۳) والدین هیچگونه قاعده و قانونی برای فرزند وضع نمی کنند و می خواهند که فرزندشان هر طور که خواست رفتار کند.
۱۴) فرزند سالاری در خانواده ی تک والدی وجود داشته باشد.
۱۵) یکی از والدین می خواهد خود به تنهایی و بدون کمک گرفتن از دیگری فرزند را اداره کند.
۱۶) والدین رفتاری بی ثبات دارند و فرزندان دقیقا نمی دانند که در موقعیت های مختلف چگونه رفتار کنند و والدین چه انتظاری از آنان دارند، زیرا والدین بر اساس روحیه و حالت خلقی خود دست به عمل می زنند و در مواردی فرزند را تنبیه و در موارد دیگر به راحتی از تنبیه وی چشم پوشی می کنند.
۱۷) والدین خود غرق مشکلات رفتاری و ضعف کاری هستند ، بنابراین هم از فرزندان غافل هستند و هم الگوی نامناسبی برای فرزندان به شمار می آیند.

زهرا امینی راستابی - مشاور خانواده