‌یک مسئول در دانشگاه علوم پزشکی لرستان گفت: محل تجمع سرب در استخوان است.

‌ناهید شفیعیان اظهار کرد: وجود سرب در بدن نه تنها ضروری نیست بلکه یک عنصر سمی برای حیات اعضای بدن محسوب می‎شود. این فلز از طریق هوا، غذا و گرد و غبار آلوده وارد بدن شده و در آنجا ذخیره می‎شود.

 شفیعیان اولین عضو محل تجمع سرب را استخوان عنوان کرد و گفت: متاسفانه نیمه عمر بیولوژی سرب در بدن نسبتا طولانی است.

 مدیر گروه مهندسی بهداشت حرفه‎ای معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان با اشاره به علائم ناشی از تماس با سرب بیان کرد: درد عضلات، بی اشتهایی، دردهای شکمی و سردرد را می‎توان نشانه‎های تماس با این فلز عنوان کرد.

در تماس با این فلز افزایش معنی داری در سطح بیلی‌روبین سرم خون دیده شده که ممکن است نتیجه همولیز گلبول‌های قرمز خون باشد.

تماس با سرب سبب ایجاد علائم و بیماری‎هایی مانند درد مفاصل، خستگی، حساسیت، کاهش حافظه، تمرکز مشکل و سردرد می‎شود.

همچنین در غلظت‌های بالاتر موجب دردهای شکمی، افزایش فشار خون، نفروپاتی، کم خونی، نقرس، معلولیت کلیه و اختلال سیستم عصبی محیطی خواهد شد.