ميگنا: مختار ویسانی گفت: نوجوانان زمانی که با یک نفر وارد رابطه عاطفی می شوند و دل به کسی می‌بندند، با چنگ و دندان سعی در حفظ و تداوم آن رابطه و دائم نگران از دست دادن طرف مقابل هستند، چرا که نیازهای دلبستگی وی در کودکی تامین نشده و نوعی طرحواره طرد در او شکل گرفته است که فالگیر درون وی به طور مکرر احساس ناامنی و طرد شدن را برایش پیش‌بینی می‌کند. در چنین شرایطی اگر طرف مقابل به هر دلیلی از رابطه خارج شود به دلیل اینکه این نوجوان "من" تمایز یافته‌ای درونش شکل نگرفته است، عدم حضور شریک عاطفی را برابر با نیستی خود دانسته و احساس می‌کند بدون او نمی‌تواند نفس بکشد و دنیا را برای خود جهنم تصور می‌کند.

اینجاست که نوجوان بخاطر نداشتن توانایی مدیریت تکانه‌های خشم فروخفته و تکانه‌های خودکشی، به این نتیجه ‌رسیده که بعد از رفتن او، زندگی ارزش زیستن ندارد، به بن‌بستی به نام "بن‌بست عاطفی" می‌رسد، که نه رمقی برای ادامه زندگی است و نه امیدی. در این صورت نوجوان با خود می‌گوید بهتر است به زندگی خود پایان دهم تا زندگی شریک عاطفی‌ام را نابود کنم، در واقع فکر می‌کند با خودکشی‌، او را در خود می‌کشد.

ويساني با بیان اینکه یکی از علل اقدام به خودکشی در نوجوانان و جوانان، اختلال کنترل تکانه است، افزود: افراد دارای اختلال در کنترل تکانه، تا زمانی که زندگی روی ریتم مناسب، عادی و مد نظر آنها باشد، مشکل جدی ندارند، اما به محض افزایش تعارضات والدین، شکست عاطفی و تحصیلی و به دلیل عدم تاب آوری در مقابل تکانه‌های روانی، اقدام به رفتارهای خود تخریبی، از جمله خودکشی می‌کنند.

اختلال کنترل تکانه، در نوجوانان دارای سابقه اختلالات بیش فعالی و نقص توجه، اختلال سلوک، افسردگی، اضطراب و کمال گرایی بیشتر دیده شده است. ویسانی در پایان خاطرنشان کرد: بسیاری از والدین و افراد دیگر با اطلاع از خودکشی فرزندشان دچار ناباوری و شوک زدگی می‌شوند.