بررسی های سیستماتیک اخیر نشان می دهد که حتی با انجام سطوح پایین فعالیت بدنی می توان خطر ریسک ابتلا به افسردگی را به شدت کاهش داد.
 بر اساس نتایج حاصل از بررسی توسط محققان واحد اپیدمیولوژی دانشکده پزشکی کمبریج، می توان خطر افسردگی را حتی با انجام مقادیر کمتری از سطوح توصیه شده فعالیت های بدنی کاهش داد. 

افسردگی یک اختلال روانی مشترک است که ۵ درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. علاوه بر این، یک پژوهش در سال ۲۰۱۵ تخمین می زند که هر ساله حدود ۱۴.۳ درصد یعنی حدود ۸ میلیون از مرگ و میرهای جهانی می تواند با اختلالات روانی مرتبط باشد.

با چنین شیوع بالا و مرگ و میرهای مرتبط باید تلاش کرد تا از خطر افسردگی جلوگیری کرده یا آن را کاهش دهید. یکی از عوامل کاهش دهنده افسردگی فعالیت بدنی است و ترویج فعالیت بدنی ممکن است به عنوان یک استراتژی ارتقاء سلامت روانی ارزشمند در کاهش خطر ابتلا به افسردگی مفید باشد.

در حقیقت تحقیقات سال ۲۰۱۸ نشان داد که فعالیت بدنی می تواند در برابر ظهور افسردگی بدون در نظر گرفتن سن و منطقه جغرافیایی مفید بوده و از افسردگی جلوگیری کند. 
برای تجزیه و تحلیل حاضر، تیمی از محققان انگلیسی هر بعد فعالیت بدنی را در ۳ هزار شرکت کننده و با یک دوره پیگیری کمتر از ۳ سال بررسی کردند. بررسی ها نشان داد که افرادی که حتی نیمی از میزان فعالیت بدنی توصیه شده را انجام می دادند توانستند ۱۸ درصد خطر افسردگی را کاهش دهند.

در میان کسانی که مقادیر توصیه شده فعالیت بدنی را انجام دادند ۲۵ درصد کاهش خطر افسردگی وجود داشت. با این حال، جالب است بدانید که مزایای ظاهری کمی حاصل از افزایش فعالیت نیز در نتایج مشهود بود.
محققان با استفاده از تجزیه و تحلیل کسر پتانسیل (PIF) محاسبه کردند که حدود ۱۱.۵ درصد از افسردگی ها ممکن است در بزرگسالانی که حداقل ۸.۸ معادل متابولیک کار در هفته فعالیت بدنی انجام می دهند، جلوگیری شود.
پژوهشگران اظهار داشتند که مجموع فعالیت های هفتگی معادل ۲.۵ ساعت در هفته پیاده روی سریع می تواند با کاهش خطر ابتلا به افسردگی تا ۲۵ درصد مرتبط بوده و حتی انجام نیمی از فعالیت بدنی در این سطح نیز می تواند ۱۸ درصد خطر ابتلا به افسردگی را در مقایسه با افرادی که فعالیت بدنی ندارند، کاهش دهد.

محققان در انتها نتیجه گرفتند که مزایای سلامت روانی قابل توجهی از سطوح مختلف فعالیت های بدنی حتی کمتر از آنچه در حال حاضر توصیه می شود، وجود دارد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی JAMA Psychiatry منتشر شده و در دسترس علاقه مندان قرار دارد.