اكثرا خیال می كنند كه كراك چیزی در حد قرص های روان گردان و اكستازی است . به همین دلیل از مصرف آن وحشت ندارند و این شروع و علت فاجعه است. كراك خطرناك‌ترين ماده اعتيادآوري است كه تاكنون به بازار آمده است. اين ماده به حدي وابستگي‌آور است كه يك بار مصرف آن فرد را معتاد مي‌كند.

 

 کراک،شیشه،کریستال: مرگ تدریجی
كرك(crack)كه گاهي راك (rock) نيز ناميده مي شود ماده اي محرك است كه از تصفيه كوكائين به دست مي آيد و به اشكال مختلف تدخين (استنشاق دود)استفاده مي شود و در واقع كراك ماده اي بي بو است و مصرف آن راحت و با يك فندك در هر جا و هر مكاني صورت مي گيرد و اين عمل برخلاف مصرف ترياك و هروئين است.
 

با وجود اقدامات مختلف قانونی و نظامی برای کنترل مواد مخدر در ایران متاسفانه روند مصرف مواد مخدر در بین جوانان شیوع داشته بویژه افزایش مصرف مواد مخدر جدید از مشکلات فعلی می باشد که بهترین راه در مسیر مبارزه با این خطر، بالا بردن سطح آگاهی جامعه بویژه جوانان و حمایتهای صحیح خانوادگی است.

سه سال قبل، نام مادة جدیدی در بازار مواد مخدر شنیده می‌شد. معتادان، وقتی به خرده‌فروش همیشگی خود مراجعه می‌کردند تا تریاک، هروئین یا مواد مشابه را تهیه کنند، با این جنس تازه مواجه می‌شدند که قوی، سریع و راحت بود و مهم‌تر از همه ارزان‌قیمت بود.

 

 

مصرف حتی یك بار كراك اعتیاد آور است و این تفاوت اساسی كراك با قرص های اكستازی است كه اگر چه در بلند مدت كشنده هستند اما اعتیاد با قدرت بالا ندارند. تبلیغات زیادی كه شبانه روزی علیه قرص های اكستازی شده باعث شده كه خطر كراك در سایه و پنهان باقی بماند.

 

كراك بر خلاف هروئین، تریاك و حشیش و ... بدون بو است. چیزی شبیه دقیقا یك تكه گچ از دیوار كنده شده و به اندازه یك ماش که توجه هیچ كس را جلب نمی كند.
 

 

در ترکیبات کراک علاوه بر هرویین اشباع شده موادی همچون: نمک آمونیوم،رنگ،قرص های مسکن،صابون کارولین،مرگ موش،داروهای آرام بخش،کورتن بی کربنات سدیم،اسید آمونیاک،اسیدهای دست ساز،مدفوع انسان،قرص های روان گردان،محلول های اسیدی که برای بازکردن مجاری فاضلاب استفاده می شود ( چنته ) موجود است.
 

تاثیرات ابتدایی مصرف کراک شامل گلودرد مزمن،گرفتگی صدا،تنگی نفس،برونشیت ( ورم نایژه )، نفخ ریه،درشت شدن چشمها، ضربان قلب چند برابر، منقبض شدن سریع رگها، فشارخون بالا ( تشنج سکته  مغزی وقلبی)،کاهش وزن شدید،سوءتغذیه می باشد.

معتاد به كراك در پایان اولین سال اعتیادش حداقل كبد، طحال، دندانها، حنجره و  جوانی اش را قطعا از دست خواهد داد و هرگز نمی تواند بیش از یك ماه زندگی عادی داشته باشد. پس از یك ماه یا نئشه و در حال چرت زدن و خماری و یا در حال درد كشیدن است .
 

"به خاطر داشته باشید تشویق معتادان برای اقدام به درمان یکی از وظایف مهم ماست ."  كراك را ابتدا كشيش ها مي سوزاندند چون اعتقاد داشتند اين كار باعث مي شود كه خدايان به وجد بيايند همچنين كريستف كلمپ در چهارمين سفر خود مصرف اين گياه را توسط سرخپوستان آمريكاي ذكر كرده است. كشورهاي بوليوي، كلمبيا، آمريكا، هندوستان، جزيره سيلان و مالزي مراكز رشد و نمو كوكا است.
 

اين ماده بوسيله پايپ هاي شيشه اي تدخين و دود آن استنشاق مي شود و در كمتر از چند دقيقه به مغز حمله كرده و تاثيرات ناپايداري از خود بروز مي دهد.

اعتياد به كراك، شيشه و كريستال بسيار شديد و سريع از اعتياد به ترياك، هروئين، مواد مخدر ديگر و روانگردانها است و ترك آن بسيار مشكل تر است.

بنابراين در هر جامعه اي پس از شيوع مواد اعتياد آور و مشاهده عوارض سوء آن ميل به مصرف آن در افراد كم مي شود و در شرايط كنوني نيز هروئين به عنوان ماده مخدر خطرناك و خانمانسوز در جامعه جا افتاده است.
چرا كه قاچاقچيان با تغييررنگ ظاهر و نام اين ماده مخدر سمي درايجاد بازار فروش اقدام كرده اند.

تا جايي كه با آزمايش بر روي حدود 30 نمونه از كراكهاي مصرفي با قيمت هر گرم 20 تا 50 هزار تومان مشخص شد اين مواد كراك واقعي نبوده بلكه هروئين است در حالي كه كراك واقعي نوعي از كوكائين است و قيمتي چندين برابراين رقم را دارد و نام صحيح آن كرك است و قيمت هر گرم آن حدود 120 تا 150 هزار تومان است و قيمت هر كيلوي آن حدود 150 ميليون تومان است كه فعلا به صورت محدود در كشورهاي آمريكايي و توسط افراد مشهور و سرمايه داران بزرگ قابل مصرف است اما در آسيا و كشورهاي ديگر از حالت محدود بودن در آمده و روز به روز رو به افزايش است.

 

اين گزارش مي افزايد: در واقع كركي كه هم اكنون درايران مورد استفاده قرار مي گيرد و با نام كراك شناخته مي شود واقعي نيست و در حقيقت نوعي هروئين غليظ شده(هروئين فشرده) است كه قيمت آنهم يك دهم قيمت واقعي اش است و چهار تا شش ثانيه پس از مصرف آثارش شروع مي شود مصرف اين ماده از كمترين مقدار توسط فرد در طول يك ماه به ده برابر افزايش پيدا مي كند تا جايي كه فردي كه روزي يكبار مصرف مي كرده مجبور است هر چند ساعت يكبار اين كار را تكرار كند.
 

لازم به ذكر است 90 درصد از مصرف كنندگان كراك زير 24 سال هستند و اين ماده در بين دختران نيز رواج يافته است.

درايران فشرده كردن هروئين درآزمايشگاه‌هاي خانگي‌ انجام مي‌شود كه هيچ كدام استاندارد نيستند و هر آزمايشگاهي بسته به نوع امكانات و سليقه توليد كننده متفاوت است و توليد كنندگان براي سود بيشتر انواع مواد ديگر "‌هر نوع داروي آرام بخش و كورتن"‌را به اين ماده اضافه مي‌كنند و عوارض ناشي از مصرف كراك با انواع مختلفش در هر فرد مي‌تواند بسيار متفاوت از ديگران باشد. اما كراك‌هاي موجود در كشور ايران 150 برابر هروئين‌ قدرت تخريبي برفكر، مغز و اعصاب دارد و حتي منجر به مرگ‌هاي فجيعي مي‌شود .

 

مواد مخدر و اعتياد به آن خطرناك‌ترين پديده جامعه امروزي به حساب مي‌آيد كه جزء تباهي، نابودي، بيماري، پشيماني و مرگ چيزي به دنبال نخواهد داشت و نتيجه و عاقبت افرادي كه به مصرف مواد مخدر روي مي‌آورند بايد درس عبرتي براي افراد ديگر به خصوص جوانان باشد تا به خاطر شادي‌ها، خوشي‌ها، آثار زودگذر و تحت تأثير دوستان ناباب هرگز حتي فكر مصرف آنها را نيز به خود راه ندهند.
 

معاشرت با دوستان ناباب، وجود معتاد در خانه، بيكاري، اختلافات خانوادگي و همچنين كنجكاوي از عوامل مصرف مواد مخدر در بين نوجوانان و جوانان ذكر مي‌شود و به همين دليل خانواد‌ها بايد در مقابل فرزندانشان به سئوالات كنجكاوانه آنان با حوصله جواب دهند و دوستانشان را كنترل كنند.
زماني كه نوجوانان به مصرف مواد مخدر روي مي‌آورند پس از مدتي دچار افسردگي شده و همين رفتار باعث مي‌شود كه محيط مدرسه كم‌كم برايشان خسته كننده شده و در نهايت از درس و تحصيل طرد شوند و در بسياري موارد به دليل اينكه تصور مي‌كنند راهي براي بازگشت ندارند دست به خود‌كشي مي‌زنند.
 

با وجود توليد مواد مخدر صنعتي از قبيل شيشه در كشور ديگر نبايد فقط در مرز‌ها به دنبال مواد مخدر بگرديم چرا كه مافياي مواد مخدر، مواد را به منازل و شهر‌هاي كشور آورده‌اند . مسئله مهم اين است كه تا چند ماه و يا چند سال ديگر مواد مخدر خطرناك ديگري به كشور ما رخنه كرده و جوانان كشورمان را تهديد مي‌كند به راستي چه كسي پاسخگوي  اين مسئله مهم كه با جان و زندگي جوانان كشور در ارتباط است مي‌باشد؟ آيا مسئولان نبايد تدابير و تمهيدات لازم براي اين موضوع داشته باشند؟
 

 

بيشتر جوانان فكر مي‌كنند كراك چيزي در حد قرص‌هاي روانگردان و اكستازي است و به همين دليل از مصرف آن وحشت ندارند و اين شروع يك فاجعه است. با توجه به ميزان شيوع كراك در ميان نسل جوان، به نظر مي‌رسد اعتياد به كراك علاوه بر جنبه تفريحي به عوامل اجتماعي و اقتصادي نيز مرتبط باشد. پس از يك ماه مصرف كراك، مصرف به 3 يا 4 برابر روز اول مي‌رسد و تعداد دفعات مصرف روزانه به 10 بار در روز افزايش مي‌يابد.

تدخين كراك براي شخص، حس نشاط ظاهري به وجود مي‌آورد كه كم‌تر از 5 تا 7 دقيقه طول مي‌كشد و پس از آن با ايجاد افسردگي حاد و احساس بي ارزش بودن و ولع زياد براي مصرف اين ماده ادامه مي‌يابد و در مراحل بعد ترك اعتياد را مشكل مي‌‌كند و بيشتر به همين علت است كه معتادان به كراك كم‌تر اقدام به ترك آن و وضعيت خويش را بحراني‌تر مي‌‌كنند. كراك بشدت، مغز ، كبد و قلب را تحت تأثير قرار مي‌دهد و موجب التهاب اين اعضا مي‌شود.

تحت تأثير عوارض منفي كراك اجزايي كه در تماس مستقيم با دود كراك هستند، ذره ذره نابود مي‌شود و مي‌پوسد. اجزاي داخلي بدن عفونت مي‌كند و در برخي موارد ديده شده است در مصرف‌كنندگاني كه به مدت طولاني از اين ماده استفاده مي‌كنند، ميزان عفونت به اندازه‌اي است كه اجزاي بدن از هم جدا مي‌شوند؛ يعني گوشت زير پوست دچار عفونت شده و به اصطلاح كرم مي‌زند. اما اثرات كوتاه مدت كراك شبيه آمفتامين است، ولي مدت زمان كوتاه‌تري دارد.
 

احساس افزايش انرژي، چابكي و سرخوشي، افزايش ضربان قلب و نبض و تنفس، كاهش اشتها، رنگ پريدگي، تحريك و هيجان، بي‌قراري، لرزش دست‌ها، توهمات شديد حسي، اغتشاش ذهني، گيجي، درد پا، فشار قفسه سينه، تهوع، تيرگي بينايي، تب، تشنج و مرگ، اثرات مهلك اين ماده خانمانسوز به شمار مي‌رود.
 

 

"به خاطر داشته باشید تشویق معتادان برای اقدام به درمان یکی از وظایف مهم ماست ."