او تنها یک دبیر ریاضی مهربان نبود بلکه خادم امام رضا (ع) هم بود؛ هجده سال بود که افتخار کفشداری زائران علی بن موسی‌الرضا (ع) را داشت، با حوصله و همان لبخند همیشگی‌اش کفش‌ها را می‌گرفت و شماره‌ای به زائران می‌داد.
به گزارش فارس ، آقا معلم، دبیر ریاضی بود؛ یک دبیر مهربان و صبور که فرمول‌ها را گاهی صدها بار برای دانش‌آموزانش توضیح می‌داد و لذت می‌برد چرا که علم را به آنها می‌آموخت.

اما او تنها یک دبیر ریاضی مهربان نبود بلکه خادم امام رضا (ع) هم بود؛ هجده سال بود که افتخار کفشداری زائران علی بن موسی‌الرضا (ع) را داشت، با حوصله و همان لبخند همیشگی‌اش کفش‌ها را می‌گرفت و شماره‌ای به زائران می‌داد.

دلبستگی او به "آقا" آنقدر زیاد بود که گاهی متوجه گذر زمان نمی‌شد؛ دلش می‌خواست همانجا بماند و شاید همین دلبستگی بود که افتخار یافت خانه ابدی‌اش در جوار حضرت ثامن الحجج(ع) باشد.

اواخر مرداد امسال، وقتی آقا معلم در یکی از خیابان‌های مشهد در حال عبور از خط عابر پیاده بود، موتور سواری با بی احتیاطی و سرعت بالا به وی برخورد کرد؛ بر اثر این تصادف، آقا معلم به کما رفت و در بیمارستان، مرگ مغزی توسط پزشکان تأیید شد.

مرگ مغزی پایان زندگی او نبود، بلکه با اهداء 5 عضو از بدنش به بیماران نیازمند، جاودانه ماند؛ کلیه‌هایش به دو زن 54 و 58 ساله اهل شهرهای قاین و مشهد اهدا شد، بخشی از پوستش به بیماری در بخش سوختگی بیمارستان امام رضا(ع) پیوند شد؛ یک قرنیه‌اش به فردی نابینا داده شد و کبد وی به مردی 64 ساله اهل چابهار اهدا شد.

این معلم، محمد تقی بخارایی بود؛ دبیر ریاضی با سابقه ناحیه 3 آموزش و پرورش مشهد که باعشق و ایثار تدریس کرد و این ایثار را در فضای خانه‌اش گستراند تا خانواده‌اش با اهداء اعضای بدن او، سرافراز از آزمون الهی بیرون آیند.