پاسخ: از جمله مشکلاتي که براي فرزندان طلاق به وجود مي آيد اضطراب و افسردگي است. اين فرزندان ممکن است به علت مشاهده درگيري هاي والدين پيش از طلاق، يا مسائل مرتبط با حضانت و ... شرايط طاقت فرسايي را تحمل کرده باشند. در نتيجه، مشکلات ناشي از مواجهه با اين مسائل، به شکل گوناگون در افکار و رفتار آن ها بروز مي يابد.
يکي از پيامدهاي اين رويدادهاي اضطراب زا احساس نا امني و در نتيجه وابستگي حاصل از آن است. در ادامه به چند نکته که مي تواند به منظور کاهش اين مشکلات مفيد واقع شود اشاره مي کنيم:
۱ - سعي کنيد از والد ديگر (پدر و يا خانواده پدري اش) بدگويي نکنيد اين کار باعث مي شود تا دنيا در ديد فرزند شما محيطي نا امن به نظر برسد و در نتيجه ديگر روابط او نيز از اين ديدگاه متاثر شود.
۲ - در صورت داشتن صلاحيت لازم از ملاقات فرزندتان با پدرش ممانعت نکنيد. اين ديدارها بايد از روي نظم و به دور از درگيري و چالش انجام گيرد.
۳ - در جوي بدون استرس با صبر و حوصله، علل جدايي از همسرتان را با بياني که براي او قابل درک باشد توضيح دهيد. بگذاريد او نيز آزادانه از احساسش صحبت کند. همچنين از ابراز علاقه او به همسرتان نرنجيد.
۴ - بدون آن که به سرزنش کردن بپردازيد از او بپرسيد که چه چيزي باعث مي شود که در زمان دوري از شما دچار آشفتگي شود از اين طريق مي توانيد به صورت مشترک راه حل هايي را بيابيد که در کاهش مشکل او مفيد باشد.
۵ - به صورت ناگهاني و يا براي ساعات طولاني او را ترک نکنيد بهتر است درباره برنامه خود به صورت روزمره اطلاعاتي به او بدهيد تا بتواند زمان تقريبي بازگشت شما را پيش بيني کند.
۶ - براي همديگر قراردادي را تعيين کنيد که مثلاً حق دارد هر دو ساعت به مدت 10 دقيقه با هم مکالمه داشته باشيد. يک بار او تماس بگيرد و يک بار شما. مهم است که به اين زمانبندي پايبند باشيد و در ابتداي امر فاصله بين تماس ها کوتاه باشد و به مرور زمان اين فواصل را افزايش دهيد. همچنين هر روزي که به قراردادتان عمل کرد در همان روز پاداشي که قبلاً تعيين کرده ايد را ارائه کنيد.
۷ - يکي از علت هاي بي تابي فرزندتان ممکن است تنهايي و بي برنامه بودن او در زمان ها يي که شما حضور نداريد باشد. سعي کنيد طي روز برنامه هايي را براي او مشخص کنيد تا سرگرم باشد.
۸ - چنانچه او را نزد اقوام يا آشنايان مي گذاريد سعي کنيد محيطي را که برايش مطلوب تر است انتخاب کنيد اگر بچه هاي آشنايان باعث رنجش او مي شوند يا در کنار مسن ترها احساس راحتي نمي کند اين مسائل را در انتخاب مراقبان او مورد توجه قرار دهيد.
۹ - سعي کنيد رفتار با ثباتي داشته باشيد و با وجود مشکلات زندگي يک سبک رفتاري کم نوسان داشته باشيد نه آن که در برخي موقعيت ها به صورت افراطي به او محبت کنيد و در موقعيتي ديگر با عصبانيت بي جا واکنش نشان دهيد. پرخاشگري شديد و دلسوزي افراطي اجازه نمي دهد فرزندتان همواره احساس امنيت کند.

۱۰ - وقتي از رفتارهايش کلافه مي شويد او را تهديد به ترک کردن نکنيد و نگوييد که دوستت ندارم بلکه تنها رفتار بدش را نامطلوب بشمريد و کليت شخصيتش را مورد مواخذه قرار ندهيد.

۱۱ - هرگونه رفتار مستقلانه را مورد تشويق قرار دهيد اما مراقب باشيد که از الفاظ و افعال مثبت استفاده کنيد نه اين که مثلاً بگوييد : " چه عجب که غر نزدي " يا " ببين چه خوبه که هميشه اين طوري باشي و هي گريه نکني" عبارات اين چنيني نه تنها تشويق محسوب نمي شود بلکه باعث کاهش اعتماد به نفس او مي شود.
در صورتي که با اعمال تمامي اين نکات پس از چند ماه، تغييري در ميزان وابستگي فرزندتان به شما ايجاد نشد بهتر است که از مشاوره حضوري با يک روان شناس بهره مند شويد تا مشکلتان به صورت جامع و گسترده تري بررسي شود.



خراسان