... طبیعی ست که در میان دغدغه های زندگی گاهی نیاز به اندکی خیال پردازی داریم چنانکه واقعیت ها را در افکار خود متحول کنیم. مثل کودکی که جعبه کفش را ماشینی لوکس تصور می کند و با این خیال لحظاتی از زندگی لذت می برد اما قرار نیست که در خیال آنچنان غرق شویم که جعبه کفش را به ماشین واقعی ترجیح دهیم.
در دنیای نسبیت، ما همیشه نیازمند ترازوی نقد و اندیشه هستیم تا بتوانیم بهتر و هوشمندانه تر زندگی کنیم.
این روزها شاهد دغدغه هایی هستیم که ارمغان تکنولوژی ارتباطات است؛ در کنار همه شیرینی ها و مزایای استفاده از شبکه های اجتماعی، اعم از سهولت ارتباط و جذابیت های شیرین و سرگرمی های دلنشین، شاهد دلواپسی هایی هستیم از جنس خیانت و فروپاشی خانواده ها، تنهایی و افسردگی و سر درگریبانی،افت تحصیلی و بدشکلی های اندامی. اما خواه ناخواه دنیای تکنولوژی رو به پیش می تازد و ما موج سوار این دریای طوفانیم. پس باید چاره ای اندیشید تا صیاد مروارید باشیم نه قربانی و غریق.

قرار نبود نوشته ها جایگزین گرمی صداهای پرمهر شوند و استیکرها عصاره عشق و ایموجی ها چیکده  حساس.
قرار نبود ادعانامه های عاشقانه را با شکلک های مجازی مهر کنیم . چه نابهنجاری عجیبی ست که انگشتان در حال تایپ، جایگزین همیشگی لبهایمان برای گفتگو باشند و چشمها جایگزین گوش هایمان. و شاید اگر داروین بود پیش بینی میکرد روزی را که لبهایمان محو شوند و گوشهایمان کر.
این بحران، شیوع یک اسکیزوفرنی عمومی ست. لطفا گوشی ها را کنار بگذارید و آنان را که دوست دارید و دوستتان دارند را بشنوید،لمس کنید،ببوسید و در آغوش بکشید.
لطفا اسکیزوفرن نباشید