پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا در سن دیه گو اعلام کردند نتایج بررسی ها نشان داده است که مشکلات شنوایی در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی بیشتر از دیگر افراد وجود دارد.
اسکیزوفرنی یک اختلال مغزی شدید، مزمن و ناتوانکننده است که حدود یک درصد افراد ۱۸ ساله و بالاتر را در یک سال معین گرفتار میکند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی گاهی صداهایی میشنوند که دیگران نمیشوند، اعتقاد دارند که دیگران افکار آنها برای جهان پخش میکنند یا متقاعد میشوند که دیگران برای آزاردادن آنها دارند نقشه میکشند.
این تجربیات آنها را هراسان و منزوی میکند و ارتباط آنها را با دیگران مختل میکند.
علائم معمول این اختلال ، شامل توهم های صوتی و ایده های مشکوک نامشخص می باشد.
نزدیک به یک درصد از جمعیت آمریکا یا حدود سه میلیون نفر به این اختلال مبتلا هستند.
دکتر گرگوری لایت و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا می گویند تخریب روند اطلاعات حسی در مراحل اولیه این اختلال با دیگر مشکلات ، همراه می شود.
این روند تخریبی با علائمی همچون شنیدن صداهای خاص و مشکل در اجرای مهارت های شناختی ، یادگیری و بازیافت اطلاعات خود را نشان می دهد.
محققان با بررسی چهارصد و ده بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و مقایسه آنها با دویست و چهل وهفت فرد سالم ، به این نتیجه رسیدند که شدت و بروز اختلالات شنوایی در مبتلایان به اسکیزوفرنی بیشتر از افراد سالم است.
واژه «اسکیزو» بهمعنی گسیختگی است و «فرنی» نیز به ذهن و روان اشاره دارد.
اسکیزوفرنی اغلب به اختلال گسیختگی شخصیتی اشاره دارد، زیرا افکار و احساسات فرد مبتلا به این عارضه دارای ارتباط منطقی و معمول با یکدیگر نیستند.
فرد مبتلا قادر نیست تخیلات خود را از واقعیت افتراق دهد و بنابراین رفتاری غیرمنطقی و غیرعادی دارد.
ظاهر شدن برخی علایم در بیمار همچون دوریگزینی و درونگرایی بیش از معمول ، از دست دادن انگیزهها ، محدودیت شدید هیجانات، یا بروز نابجای هیجانات ، هذیانها (باورهای کاذب و غیرواقعی تغییرناپذیر) ، توهم (یک تجربه حسی منشأگرفته از ذهن، مثلاً شنیدن صداها یا دیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند) ، اختلال تفکر که خود را با تکلم آشفته و غیرمرتبط نشان میدهد و وجود این باور در بیمار که دیگران افکار وی را شنیده یا میدزدند یا او را تحت کنترل دارند ممکن است ماهها تا سالها بهطول انجامد.
به نظر میرسد عوامل ارثی در آن نقش داشته باشند؛ عوامل محیطی نیز ممکن است در ایجاد آن دخیل باشند.
حدود سی درصد بیماران به زندگی طبیعی و شغل خود بازمیگردند. گاهی این اختلال بهطور کامل برطرف میشود
هیچ آزمون اختصاصی برای تشخیص اسکیزوفرنی وجود ندارد. برای اثبات این تشخیص، علایم باید حداقل شش ماه در زمانهایی از زندگی تداوم یافته باشد.
برخی بررسیهای طبی نیز بهمنظور رد سایر بیماریهای احتمالی عامل بیماری استفاده میشوند.
هدف از درمان، کمک به بیمار برای بازگشت به عالم واقعیت است. درمان با داروهای تخفیفدهنده علایم شروع میشود
نتایج بررسی این محققان در شماره اخیر نشریه نورو ایمیج منتشر شده است.
سایت پزشکان بدون مرز