پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج یک مطالعه جدید تاکید می کند که استرس شغلی اگرچه می تواند عامل بروز مشکلات و ناراحتی های متعددی باشد اما حداقل در افزایش احتمال ابتلا به سرطان بی تاثیر است.

استرس شغلی کنش متقابل بین  شرایط کار و ویژگی های فردی شاغل  به گونه ای که خواست های محیط کار بیش از آن است که فرد بتواند از عهده آنها بر آید می باشد .

در این مطالعه تاکید شد که مشاغل پراسترس نمی توانند خطر ابتلا به سرطانهای مختلف شامل سرطان روده، ریه، پستان و پروستات را افزایش دهند بلکه حدود ۹۰ درصد از سرطانها با عوامل خطرزای محیطی یا عادت های غلط زندگی مرتبط هستند.

مدارک پزشکی در مورد تاثیر سایر عوامل نظیر فاکتورهای روانی و اجتماعی در بروز این بیماری هنوز غیرقطعی بوده و اثبات نشده است.

متخصصان انستیتو فنلاندی سلامت شغلی در هلسینکی نقش استرس را در بروز سرطان بررسی کردند.

این متخصصان احتمال می دادند از آنجا که افزایش ترشح هورمون استرس موجب بروز التهاب می شود ممکن است در بروز سرطان نقش داشته باشد.

آنها به بررسی تاثیر استرش ناشی از مشاغل پرفشار و پرتنش در ابتلا به سرطان پرداختند.

این متخصصان نتیجه گرفتند که استرس شغلی با افزایش خطر بروز سرطان ارتباطی ندارد.

شرح این مطالعه در مجله طب انگلیس ارائه شده است.

البته تحقیقات مختلف نقش  فشارهای عصبی ناشی از استرش شغلی بر سلامت روانی و جسمانی را تایید می کند.

استرس با فشار ناشی از کار سخت در ارتباط است؛ همچنین، عواملی مانند خستگی، سهل انگاری، کمال گرایی، اعمال قدرت از سوی دیگران، ناامنی شغلی، مشکلات موجود در روابط و بسیاری عوامل دیگر که با خانه و محل کار در ارتباط اند، می توانند استرس را بوجود آورند.

استرس ممکن است درونی یا بیرونی باشد. این اختلال در اصل از اختلاف میان انتظارات و واقعیت ها ناشی می شود.

“مرکز سلامت و ایمنی”  استرس را اینگونه تعریف می کند: “استرس زمانی شکل می گیرد که تقاضاها از یک فرد از میزان ظرفیت وی برای پاسخگویی به آنها فراتر می روند”.     سایت پزشکان بدون مرز